'T KLEINE KRANTSJE
Ifï-IM f - Illi
lë/r^mnien
in c/e fien
Makelaardij
en
Bedrijfs-
makelaardij
voorFriesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
WIEPIE WIERSTRA
Wiepie Wierstra, die nu, door
het heropenen van zijn Griezel
kelder weer in het nieuws
komt, woonde vroeger in de
Transvaalbuurt en wandelde
dagelijks langs ons huis aan de
Spanjaardslaan, gearmd met
zijn zuster. Een keurige dame
en heer, altijd druk pratend
over wie weet welke onderwer
pen.
Ook dit is een beeld, dat op
zolder ligt opgeborgen en door
't Kleine Krantsje af en toe naar
beneden wordt gehaald, zoals
ook nu weer.
Let wel: wie 't Kleine Krantsje
niet eert, is 't grote niet weerd".
Leeuwarders let op uw zaak,
zorgt voor een waardige conti
nuïteit van dit tijdschrift voor het
te laat is!
Leeuwarden W. D. Lijfering
WITKALKMANTSJE
Het 'Witkalkmantsje' Atema,
over wie in 't Kleine Krantsje
werd geschreven, weet ik me
nog wel te herinneren. Zo'n ze
ven en zeventig jaar geleden,
toen ik een jaar of vijf was,
woonde Atema in de Slotma
kersstraat, komende van de
Eewal aan de linkerkant en iets
voorbij het midden.
Ik weet dit nog. zo goed, omdat
mijn grootmoeder boven woon
de en de familie Atema dus be
neden. Bijgebleven zijn mij al
leen zijn kreten "Het wudt er so
mooi van" en "Het knapt er so
van op".
Verder meen ik me nog te her
inneren, dat ik Atema 's winters
op de ijsbaan aan de Bleeker-
straat heb ontmoet. Dan ver
kocht hij "steken". Kent u die
ook nog?
Dan riep hij "Gezondheidsste-
ken! Gezondheidssteken!" En
dan wij er schreeuwend achter
aan: "Om je nek te breken. Om
je nek te breken!"
op te halen. In ruil daarvoor
kregen we dan een kralen pop
je.
Het mannetje met de grote
hoed en het witkalkmantsje,
beiden ook in 't Kleine Krantsje
genoemd, waren me eveneens
bekend.
De afgelopen Pinksterdagen
hebben we "De Koperen Tuin"
bezocht. Van een familielid
hoorden we, dat er in het res
taurant weer soesjes te bestel
len waren. Dit is zeker traditie,
want in het boek van Simon
Vestdijk "De Koperen Tuin"
wordt al vermeld, dat ze er
werden geserveerd
Ik hoop, dat 't Kleine Krantsje
nog vele jaren mag doorgaan.
Leiden
Hunteburg Dtsl.
L. Looienga
Wiepie Wierstra, gearmd met
zijn zuster Jel: een keurige
dame en heer, altijd druk pra
tend over wie weet welke on
derwerpen. (Foto:FennoSchoustra)
Nu u het zegt: Slotmakers-
straat. In de zestiger jaren
heeft er lange tijd een naai
machinehandelaar in 't Klei
ne Krantsje geadverteerd,
een A. Atema, "overal te
ontbieden". Die woonde in
de Slotmakersstraat op
nummer 3. Zou dat mis
schien familie zijn geweest?
Red. "t KI. Kr.
VERTEGENWOORDIGER
Er stond onlangs een verhaal
in 't Kleine Krantsje over de
N.V. Rami, waarin "een derde
vertegenwoordiger" ter sprake
kwam, zonder dat diens naam
werd genoemd. Wel, dat was
een broer van de oliebaron
Auke van der Veen, dus ook
een Van der Veen, die later
een automaterialenhandel had
aan het Zuiderplein onder de
naamVEAM.
Leeuwarden Jelle de Vries
OCHHEDENJA!
Als ik in Leeuwarden op be
zoek ben bij mijn vrienden, dan
vragen ze meestal: "Hewwe jou
al weer es 'n stukje voor 't Klei
ne Krantsje skreven? Dat su-
den jou toch doen?"
Nou, daar kom ik dan niet on
der uit, zeker niet nu de activi
teiten voor het Dienstencen
trum afgelopen zijn en ik dus
over wat meer tijd beschik.
Och heden ja! Hoe vaak zou ik
dit al gezegd hebben na het le
zen van 't Kleine Krantsje. Nu
bracht een verhaal over de
boot met schol bij 't Pieterselie-
waltsje weer oude herinnerin
gen naar boven. Door de
Bleekerstraat liep dezelfde
man, maar dan lag de boot
voorde Houtstraat.
De voddenman kwam er ook
geregeld en stuurde de kinde
ren naar huis om wat vodden
H. Ouwerkerk-Bleeksma
TROMMELFABRIEK
Ook het verhaal over de perka
ment- of wel trommelfabriek
van de heer Dantuma op de
hoek van de Minnemastraat en
de Eewal met veel genoegen
gelezen.
In de vijftiger jaren nam ik van
de bekende Wilco ter Horst,
werkzaam op de Algemeene
Friesche, een sopraan-saxo
foon over. Af en toe gaf de
techniek van het instrument het
op en dan moest ik mij vervoe
gen, ter reparatie van mijn in
strument, bij de firma Dantuma,
toen dus nog op de hoek van
de Minnemastraat.
De werkplaats daar gaf de in
druk van een kleine, doch druk
ke fabriek. Overal lagen onder
delen, waar men mee bezig
was. Aan de muren hingen ter
reparatie aangeboden blaasin
strumenten van muziekcorp
sen, van die oude, gedeukte tu
ba's, trombones enz.
Op de werkbank soldeerge-
reedschap, koperrollers voor
trommels, vellen en zo meer.
De sfeer was er een van die
van het begin van deze-eeuw,
een ambachtssfeer. Het was,
met al z'n geheimenissen, bij
zonder prettig om daar binnen
te vertoeven. De kneepjes van
het vak bleven onbekend, wat
het geheel juist zo aantrekkelijk
maakte.
Nog zulke oude "romantische"
bedrijven in de binnenstad wa
ren die van de Firma Ooster
huis, verchroom- en vernikkei-
bedrijf aan de Bollemansteeg,
de firma Van Brummelen in de
Ayttasteeg en de smederij van
Eerligh in de Kleine Hoogstraat.
En... net als die trommelfabriek
verdwenen, allemaal. De we
reld is veranderd en al of niet
verbeterd.
Leeuwarden W. D. Lijfering
SLEUTELBOS
Ik tel op dit moment zegge en
schrijve zeven sleutels aan mijn
sleutelring. Eén grote schuif-
sleutel voor de entree van de
hal, die automatisch opengaat,
dan een steeksleutel en een
n
"Xïi
Leeuwarden, Nieuweweg7-11
tel. 058-131215*
lipsslot van de voordeur, één
voor de trappenhal, twee voor
de berging, die ons toegang
verschaft naar het fietsenhok,
dan nog één voor de brieven
bus plus de nodige fiets- en
kettingsleutels.
Dit alles bewaar je als een on
misbare schat elke dag bij je in
een van je zakken, terloops af
en toe voelend of ze nog op
hun plaats zitten.
Wat een verschil met vroeger!
Als ik terugdenk aan de tijd dat
ik nog met mijn bakkerskar de
klanten bezocht in m'n wijk.
Wat een hemelsbreed verschil.
Aan diefstal werd toen nog
nauwelijks gedacht. Vaak hin
gen de sleutels dan aan een
touwtje achter de voordeur, die
gewoon open was. Of ze lagen
onder een steen of ergens an
ders op een plaats, die de bak
ker wel wist te vinden.
Nee, wat de veiligheid om huis
betreft zijn we er niet op vooruit
gegaan. Maar ja, dat wist u ook
al.
Leeuwarden
Rinze van der Heide
STANFRIESBOTEN
Vroeger lagen er op de zondag
hele rijen schepen aan de Wil
lemskade tussen de Beurs en
de Verlaatsbrug. Dat waren bo
ten van de Rederij Stanfries,
waarvan het kantoor op de Wil
lemskade was.
Een van de machinisten van de
Stanfries was een Jappie Mie-
dema. Op een keer in de oor
log kwam hij de machinebank-
werkerij van de scheepswerf
Welgelegen binnen met de me
dedeling dat zijn schip naar
Duitsland moest - varen voor
de Duitsers.
Wat kunnen we hieraan doen,
vroeg Jappie zich hardop af.
Om daarna tot daden over te
gaan. Hij demonteerde de ma
chine gedeeltelijk en bracht de
onderdelen in de werkplaats.
{Vervolg op pag. 16)
v. isï'w z
-■ r-i*
Vroeger lagen er hele rijen schepen aan de Willemskade. Deze opname is op een vrijdag gemaakt.
(Foto: Collectie 't Kleine Krantsje/Fenno Schoustra)
