'T KLEINE KRANTSJE
GERRIT VISSER
"VERHANDELDE"
EEN VROUW.
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 9
Na een ernstige ziekte is de
vorige maand, vier en zeventig
jaar oud, overleden onze trou
we abonnee en medewerker
Jelle Foppema. Ettelijke malen
hebben de lezers van 't Kleine
Krantsje zijn naam in onze ko
lommen ontmoet: Jelle Foppe
ma heeft ons, in een lange
reeks van jaren, met tal van fo
to's en tekeningen verblijd.
Frappante platen vaak, die veel
van zijn vakmanschap verrie
den.
Als professional kende hij de
kneepjes van het vak - tot zijn
pensionering was hij bedrijfsfo-
tograaf bij het Provinciaal Elec-
triciteits Bedrijf, waarvoor hij
niet alleen foto's, maar ook
films produceerde. Daarbij was
hij ook nog een bekwaam teke
naar.
Zijn afscheid bij het P.E.B. be
tekende niet, dat hij zijn came
ra's in de kast zette en zijn te
kenpennen in een laatje stopte.
Jelle blééf zijn mooie foto's en
tekeningen maken en hij ge
noot ervan, wanneer wij zijn
platen konden publiceren.
Zijn laatste bijdragen betroffen
typerende opnamen voor de ru-'
briek "Leeuwarden, zo was het
- zo werd het", waarbij hij van
bepaalde punten in Leeuwar
den de situatie van vroeger
stelde tegenover de toestand
van nu en waarbij hij zelf ook
de toelichtingen schreef.
Een fijne traditie werd het ook,
dat Jelle Foppema de voorpagi
na verzorgde van ons Oude-
jaarsnummer, die hij dikwijls
voorzag van een sfeervolle te
kening van romantische hoek
jes in de stad, die hij eerst had
gefotografeerd.
Dat zijn grote hobby's, het foto
graferen en het tekenen, hem
tot het laatst in hun ban hiel
den, bleek, toen we hem eén
paar dagen voor zijn overlijden
bezochten.
Bescheiden als hij altijd was,
vroeg hij toen of we in 't eerst
volgende nummer van 't Kleine
Krantsje misschien ook nog
een plaat konden publiceren,
die hij van een interessant
hoekje bij het Oldehoofsterkerk-
hof had gemaakt. Ook dat was
een tekening van zijn hand van
een punt, dat hij eerst had ge
fotografeerd.
Graag hadden wij zijn verlan
gen gehonoreerd als een uiting
van waardering voor wat hij
De veelbesproken Gerrit Vis
ser, die we tientallen jaren heb
ben gekend als marktkoopman
met z'n tweede tot en met tien
de hands spulletjes, kwam
eens bij een oude boer in de
Kleine Geest in de hoop daar
wat handelswaar te kunnen op
halen.
"Goeiemorgen koopman, kom
er mar even in" zei die boer om
er direct op te laten volgen:
"Mutje een slukje hewwe?"
"Nou, wat graag" antwoordde
Visser, die vond, dat je in zo'n
geval niet mocht liegen.
Terwijl Gerrit Visser het kelkje
achteroversloeg, zei de boer:
"Jou mutte sorge, dat ik een
huushouwster krij en as het je
lukt, dan krij je vieftien gulden".
"Nou, ik zal mien best doen"
beloofde Visser, die inderdaad
in de stad een "mokkeltsje" op
scharrelde en dat bij die boer
thuisbezorgde.
"Hier is al een huushouwster
voor je" zei hij.
"Mooi" antwoordde de boer,
"nou krij je eerst zeven en een
halve gulden en as ze bevalt
krij je de andere zeven en een
halve gulden de volgende
week".
Gerrit Visser er de week daar
na dus weer naar toe en door
het venster zag hij tot zijn vol
doening dat meiske al lekker
op de schoot zitten bij die ouwe
boer; mooier kon het niet.
"Goeiemorgen" riep Visser, "ik
kom om mien centen, hoe liekt
dat?"
En wat antwoordde toen die
boer?
"An dat kien hew ik niks" zei
hij, "die kan nog gien gat inne
sokken stoppe, dat nim se mar
gauw weer met.
voor 't Kleine Krantsje heeft ge
daan. Maar voor het zover kon
komen werd Jelle Foppema,
moegestreden na een lange lij
densweg, aan het leven, dat hij
zo lief had, ontrukt.
En nu publiceren wij zijn laatste
plaat als een posthuum eerbe
toon aan een aimabele vriend,
aan wie de herinneringen ook
zullen voortleven in de jaargan
gen van ons Kleine Krantsje.
Fenno L. Schoustra
