WAAR IS
RUTH?
'T KLEINE KRANTSJE
KRUIDENIERS
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEENpagina 13
Warga: Huis Pieter Velsen van Nijssen
tien) verdiep je je nog niet in
familierelaties. Nu ik al jaren
met mijn stamboom bezig ben,
denk ik wel eens, wat had ik
haar veel kunnen vragen over
mijn oma, die een paar maan
den na mijn vaders geboorte
aan 'vliegende tering' overleed.
Er waren heel andere dingen
die je toen bezighielden. Ik was
enig kind (toen nog) en werd
streng opgevoed. De 2e Koe
straat 11 had een kelder en als
ik stout was geweest moest ik
daar in. Er ging een trapje naar
beneden en door een rooster
aan 't eind van de kelder kon je
de straat zien.
De kelder lag onder de trap en
als ik daar moest zitten in 't
donker met de deur dicht hoor
de ik van alles de trap afko
men. Stervensbenauwd was ik.
Nog jaren later had ik angstdro
men, waarbij ik in de kelder zat
en men door de tralies op me
zatte schieten.
Ons huis ligt naast een steeg.
Ik ben er een paar jaar geleden
nog geweest, 't Was moeilijk
om er met de auto te komen, je
mocht niet meer door de Paar-
destraat. Het valt altijd tegen
en lijkt allemaal zo klein. De
straten waren vroeger breed in
je herinnering.
We kwamen er te wonen toen
ik een jaar of vier was. De kleu
terschool was in de Eestraat.
Achter de Paardestraat en het
Koeplein was een grote zand
bak. Dan moest je de Gronin
gerstraatweg oversteken en
langs de Dokkumerstraat en
Oldegalileën naar de Eestraat.
Later kwam ik op school 14a bij
juf Zijlstra, dat was in 1923. De
eerste drie jaren waren niet on
aangenaam, al babbelde ik te
veel (nog trouwens). Als je alle
tafels zonder fouten kon opzeg
gen kreeg je een goede aante
kening!
Een Sinterklaasfeest herinner ik
me heel goed. De Sint kwam
met Zwarte Piet in de gymzaal.
Wie stout geweest was, moest
in de zak. Ik was doodsbe
nauwd, maar dat was niet no
dig. Want Flip v. Wijngaarden
kwam er 'haast' in. Zou de
stumper daar ook nog een trau
ma aan hebben overgehou
den?
Al zijn we al veertig jaar gele
den uit Leeuwarden vertrokken,
HETVOLGENDE
NUMMER VAN
T KLEINE KRANTSJE
VERSCHIJNT
18 NOVEMBER
er liggen nog altijd veel herin
neringen.
Emmen
Yps Boersma-Terpstra
(Vervolg van pag 11
Rinsma uit de Auke Stelling
werfstraat). Goudsbloemstraat:
Boersma. Meidoornstraat: Rut
gers (is er nog). Willem Spren-
gerstraat: B. v.d. Meer en L. J.
de Boer (later naar Molenpad).
Snakkerburen: De Boer. Olde
galileën: v.d. Akker, Jan Bac
kers (eerst Dijkstra), Wed.
Osenga, R. Heerema, Hettema,
Visser en wat vooraan één die
er ook melkboer bij was en een
grote Coöperatie Winkel. Tons-
lagerij: v.d. Veer. Hoekster-
plein: Stevan. Hoekstersingel:
Soolsma.
INKT ALS DRANK
Bij een wandeling in de stad
kwam ik onder meer door de
Margaretha de Heerstraat,
waar ik een poosje ben blijven
stilstaan bij mijn oude school,
de Margaretha de Heerschool.
In tegenstelling met de vroege
re "Leerschool die er tegen
over staat en nu gedeeltelijk als
woonruimte is ingericht, is mijn
vroegere school, althans aan
de buitenkant, volkomen gelijk
gebleven.
In mijn geest zag ik het vroege
re onderwijzend personeel
weer voor mij op die lagere
school, de juffrouwen Zwart en
Meerema en de meesters Van
Zanten, Zoethout, Spoelstra en
het hoofd Labree. Boven, op de
Christelijke U.L.O. waren de le
raren Ytsma, Leffertstra, Bak
ker La Roi en Oosterbaan, het
hoofd. Ongetwijfeld namen, die
bekend in de oren zullen klin
ken van veel abonnees van
ons Kleine Krantsje.
Van de heer La Roi is mij nog
bekend, dat hij als Majoor en
Bataljons Commandant aan het
hoofd van zijn troepen op 11
mei 1940 is gesneuveld bij het
verdedigen van het vliegveld
Deze charmante jongedame,
ooit vereeuwigd door de foto
graaf Jager van de Voorstreek,
heette Ruth. Maar wie was
Ruth? We weten het niet en
daarom wordt nu haar opspo
ring verzocht. Wie ook maar
iets meer van Ruth weet moet
het ons zeggen. Een van onze
bevrijders, een oud militair uit
Canada, die Rolly heet of al
thans zo werd genoemd, zou
heel graag nog eens met deze
Ruth in contact willen komen.
De Canadees was in de bevrij
dingsdagen ingekwartierd bij
burgers in Akkrum, maar
's avonds kon hij met een
vrachtwagen meerijden naar
Leeuwarden om hier uit te
gaan. Zo kwam hij, zeer waar
schijnlijk in de dancing Spoor-
zicht van Sip Castelein, in con
tact met Ruth, die toen een jaar
of achttien was en zich uitste
kend kon redden met de Engel
se taal.
In 1995 hoopt Rolly opnieuw
naar Nederland te komen en
dan zou hij Ruth graag nog
eens willen ontmoeten. Alzo:
Ruth, waar zit je nu?
Valkenburg onder Leiden. Hij
was bijzonder populair bij zijn
manschappen, hetgeen onder
meer blijkt uit een monument
op zijn graf op de Noorderbe
graafplaats, geplaatst namens
en door zijn manschappen en
waarop vermeld staat "Us Ma-
joar". Hij was een man uit één
stuk, als leraar en dus ook als
militair.
Ook schoot mij, toen ik daar
voor die oude school stond,
een van de vele voorvallen te
binnen, die wij daar hebben
meegemaakt. Het was een ge
beurtenis met Jan Barendsma,
die in de vijfde klas naast me
zat. Hij was een zoon van de
bekende kapper uit de Kleine
Kerkstraat en werd later zeer
bekend uit de illegaliteit - hij
deed ook mee aan de veelbe
sproken overval op de Leeu
warder gevangenis. Hij over
leed alweer een aantal jaren
geleden.
Wel, Jan en ik hadden, zoals
gewoonlijk, ons proefwerk niet
geleerd. Hij kreeg toen ineens
het lumineuze idee om samen,
ais de onderwijzer even niet
zou kijken, de inktpot leeg te
drinken in de veronderstelling
dat de repetitie zonder inkt niet
zou kunnen doorgaan.
Alzo geschiedde, maar Jan trok
meteen "wit" weg. "Meneer, we
hebben geen inkt," waarschuw
de ik toen de meester. "Nou,"
reageerde hij, "dat is gemakke
lijk op te lossen. Ga jij maar
even naar het magazijn om een
nieuwe fles te halen."
Toen bleek, dat ik beter tegen
het drinken van inkt kon dan
Jan, want hij begon er zo be
roerd uit te zien, dat hij op
staande voet naar huis werd
gestuurd om daar uit te zieken.
En ik naar het magazijn om
zo'n vervloekte nieuwe fles te
halen.
En uiteindelijk kwam er dus
maar één dikke onvoldoende
uit de bus, namelijk die van
mij.
Leeuwarden J. Wouda
HERINNERINGEN
Naar aanleiding van Piet Wier
sma's stukje over de kruide
nierswinkel van zijn vader
kwam er een stroom van herin
neringen bij mij los.
Ik zat bij Piet in de klas en
soms speelden we met elkaar.
We waren echter geen klant
van z'n vader, want mijn ou
ders haalden boodschappen bij
de Coöperatie aan de Oldegali
leën. Een enkele keer, als de
nood aan de man kwam, moest
ik naar Wiersma of naar Rin
sma, die op het pleintje achter
de Tjerk Hiddesstraat woonde,
dat was wat dichterbij
We woonden in de 2e Koe
straat nummer 11. Met Piet
ging ik een keer naar een oud
tante: Muoike Hil, die met haar
dochter Gelbrich in de Pieter
de Swartstraat woonde. Muoike
Hil was een zuster van mijn
oma Maaike van der Zee. Ze
was weduwe van een Wijbenga
en ze had, zoals zoveel wedu
wen in die tijd, een handeltje in
koffie en thee, waar mijn moe
der haar koffie en thee kocht.
Ik vond het altijd een beetje
eng, want muoike Hil had drie
trillende onderkinnen.
Als je zo jong bent (nog geen
