Wie OPEL zegt
komt bij
E en W terecht
T
'T KLEINE KRANTSJE
ENBUSMA WUNIA
nUf
LEEUWARDEN
■0-
INGÜé)BANK
e
ALS U HOGE RENTE OP UW SPAARGELD WILT
DAN ZULLEN WIJ DAT VARKENTJE WEL EVEN WASSEN.
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
(Vervolg van pag. 8)
veel cokes en turf bij het spoor-
dok weggehaald met een oude
kinderwagen gingen we dan op
stap.
Naast de fam. De Graaf woon
de fam. Amman, ik geloof dat
hij toen musicus was. De ande
re kant van de Molenbuurt zag
met de voorkant op de Ruyter-
weg uit, de huisjes ston
den rug aan rug, daar woonde
de fam. Juckers, voorheen heb
ben die in de IJpe Brouwer-
steeg gewoond. En niet te ver
geten de fam. Siksma, nou dat
waé me wat in die tijd, als kin
deren hebben we die ouwe Sik
sma op de schillenwagen van
Lunsing vaak door de buurt ge
reden, maar die was dan zo
dronken, dat hij daar van niets
bespeurde. Je maakte in dat
buurtje vaak burenruzies mee,
maar na een paar uur was al
les weer vergeten en vergeven.
Bauke de Graaf die door het
losse werk nog wel eens iets
voor elkaar kon krijgen, met an
dere woorden; dat de ene buur
niet had dat gaf de andere buur.
In de crisisjaren vlak voor de
oorlog was mijn vader gemeen
teraadslid van de SDAP en ik
weet nog goed dat ze bij ons
aan de deur kwamen voor een
ventvergunning, dat kon toen
nog in die tijd. Door steeds
maar ingekort te worden op het
loon is mijn vader naast zijn
raadswerk ook voor zich zelf
begonnen, en zo ontstond de
Azonkar zoals wij dat noemden
- na een korte tijd hadden mijn
ouders een behoorlijke klanten
kring opgebouwd. In alle wind
streken van Leeuwarden zaten
hun klanten. En op die sociale
gevoelens terug te komen heb
ben ze in dat Molenbuurtje heel
wat zeeppoeder en bleekwater
van mijn ouders gekregen. Als
ik alles weer voor mij haal, dan
weet ik nog zoveel namen van
al die mensen die daar woon
den je had daar echte saamho
righeid, en ik blijf er bij; Het
was goed wonen in Beter Wo
nen.
Wijkbij Duurstede
Mevr. T. Dijkstra v.d. Geest
DOKTERSCHREUDER
Het verhaal in 't Kleine Krantsje
over de doktersfamilie Schreu-
der deed mij denken aan het
begin van 1950, toen mijn
vrouw en ik een concert be
zochten in de Harmonie. Het
was er stampvol, maar voor
onze zitplaats waren nog twee
stoelen onbezet.
Een paar minuten voor de aan
vang van het concert namen
dr. Oene Schreuder en zijn
vrouw in gehaaste toestand op
die stoelen plaats. Tijdens het
concert maakte de dokter een
onrustige indruk. Hij schoof
maar 'neen en weer en zijn
vrouw maande hem om toch
rustig te blijven zitten.
Maar niets daarvan: de dokter,
die op de buitenste stoel zat
van de rij, stond plotseling ge
haast op en zei: "Het spijt me,
ik móet nog wat onderzoeken!"
En weg was dokter Schreuder.
Bepaalde medische omstandig
heden hadden bij hem kennelijk
de voorkeur boven de mooie
muziek. Hoed af!
Nóg een beeld van deze man.
Wonend aan de Willemskade,
vlak bij de kruising van de Sop-
hialaan, had de dokter zijn
werk en studeerkamer aan de
voorkant van het huis. Op het
trottoir lopend had men 's
avonds een duidelijk beeld
van de kamer - naast zijn bu
reau stond een grote branden
de bureaulamp.
Vele avonden in de week kon
men de dokter zien zitten wer
ken; hij sloot de gordijnen niet.
Als jongen vond ik dit een in
drukwekkend schouwspel, dat
mij duidelijk bijgebleven is. Mijn
vader heeft me er vaak op ge
wezen en prees hem als het
voorbeeld van een ijverig
mens, die zijn tijd niet verlum
melde.
Leeuwarden Lijfering
DEFRICO
Daar staat de oude Frico in vol
le glorie op de voorpagina van
het aprilnummer! En meteen
rijd ik in gedachten weer op
m'n fiets over de hobbelige kei
en achter de veemarkt naar
kantoor. Van 1951 tot 1953
werkte ik hier als medewerker
aan de reclame-afdeling. Door
de mooie houten voordeur, trap
op, rechtdoor, aan het eind van
de gang links. Langs de kamer
waar Venema koffie zette en in
witte stevige koppen aan het
bureau bezorgde. Achter de
grote ramen aan de linker ge
vel van het gebouw waren de
directiekamers van een vrien
delijke voornaamheid. Daar ze
telde de direkteur, de heer Rit-
zema van Ikema en ook de
heer Bosma, beter bekend als
'Bos'. De geestelijke vader van
de Vakbonds Jeugdgroep, dat
was hij jarenlang en hoe! Op
de grote algemene kantooraf
deling zat een andere Bosch,
namelijk 'Vogeltsje-Bosch', de
toen bekende vogelkenner. Op
een dag stond ik naast zijn bu
reau, het was prachtig weer, de
zon scheen naar binnen. En
dus hadden wij het even over
het weer. Aan het eind zei Vo
geltsje-Bosch iets, dat mij voor
de rest van mijn leven is bijge
bleven: - De Vries, jonge, as
die deur daar om vijf uur achter
mij dichtgaat, dan begint mien
leven."
Ik dacht, nu, zo wil ik niet le
ven! *En ik heb dan ook wel ge
probeerd om er ook overdag
wat boeiends van te maken.
Waarmee ik niet zeggen wil,
dat mijn levensjaren boeiender
en interessanter zijn geweest
dan die van Vogeltsje-Bosch.
Göttingen, Dsl. Mart de Vries
De uitspraak van Vogeltsje
Bosch deed ons denken
aan een andere tekst uit zijn
mond, die we ook nooit zul
len vergeten. Zoals wij hem
jarenlang op elke zaterdag
avond bezochten, gebeurde
dat ook op de zaterdag na
de verraderlijke inval van de
Duitsers in ons land in mei
1940. ledereen had daar de
mond van vol en was er on
dersteboven van, maar niet
zodra stond Uw redacteur
bij Vogeltsje Bosch in de
achterkamer, of hij deelde
eenvoudig mee: "Laten we
maar over vogels praten -
dat andere weten we nou
wel.
Red. 't KI. Kr.
PRACHTIG VERHAAL
Wat was dat een prachtig ver
haal van L. Bolt uit Emmen in
het aprilnummer over zijn
jeugdjaren "in 't oosten vanne
stad". Allemaal herinneringen
kwamen weer naar boven die
ik al lang vergeten was. Ik ken
de de buurt waar hij over
schrijft behoorlijk goed, want ik
ging ook naar school 17.
Van Rossum met de drie meis
jes is zeker de oom en tante
van mijn vriendin Annie Bokma.
De oudste dochter heette Griet
pagina 12
en was net zo oud als Annie en
ik en de tweede dochter heette
Sietie. De jongste was jonger
en die kende ik niet.
Ze woonden eerst in de
Schoppershofstraat en later zijn
ze in de Papaverstraat geko
men. Toen woonde ik in de
Meidoornstraat.
Wij speelden ook vaak op de
schietbaan. En ik kende de we
duwe met de twee dochters,
die achter de steenhouwerij
van Arends woonde. Ze heette
Krikke en ik speelde vaak met
de ene dochter, die noemden
wij Duike en was zeker de Duif
je waarover hij schreef.
De winkel op de hoek van de
Pieter Pauwstraat en de Swam-
merdamstraat daar woonde v.d.
Meij. Later zong hij met mij in
het Geheel Onthouders koor
Excelsior. Zijn oudste dochter
Rom is met een Canadees ge
trouwd en woont in Alberta.
Verderop woonde Trijntje
Bleeksma, die zong ook in ons
koor, en Kor Schoondorp. Die
was tekenaar bij de PTT en
werkte in hetzelfde gebouw als
ik. Hij was mijn man's getuige
toen wij trouwden. Door Kor
begon ik in de oorlog voor de
ondergrondse te werken.
Dan was daar Procee, een
agent, die laatst ook in het
krantsje genoemd werd. Daar
naast woonde Monsma, (Dirk
Monsma woont nu in Ontario).
Daar kwam mijn vriendin Annie
en op de hoek woonde Hoe
ben.
Ik vond het interessant dat hij
over dezelfde dingen schreef
als ik in mijn laatste brief, b.v.
de boerderij achter de Veulen
straat, de doodshoofden van
het Oldehoofsterkerkhof. Als ik
dat allemaal lees geniet ik weer
zo van die dingen van vroeger.
Dan merk je wel dat je ouder
wordt want dan leven we altijd
weer in het verleden.
Hartelijk bedankt voor die
mooie krant.
Canada
K. Soiseth-Kooistra
official dealer voor Opel
Automobielbedrijf Engelsma en Wijnia B.V.
Postbus 941, 8901 BS Leeuwarden
Leo Twijnstrastraat 2 (Lekkummerend)
Telefoon: 058-666255
OPEL
I.SUZU
U.S. CARS
Zuiderplein 6 - Leeuwarden Tel. 058-941313
