JAAP ROBIJN DRUKTE Z'N
STEMPEL OP VERENIGING
"NIETZO MOOI, VERDACHTE"
KAPPER V.D. HORN
G.V. QUICK BESTAAT NIET MEER
't KLEINE
KRANTSJE
FELICITEERT
pagina 11
De Huizumer Gymnastiekvereniging Quick, ooit landelijk vermaard door de groot
ste nationale turnsuccessen, bestaat niet meer. De bijna driekwart eeuw geleden
opgerichte vereniging is dit jaar gewoon opgedoekt. Of moeten we het zo zien, dat
ze (nog een beetje) voortleeft in die geheel nieuwe organisatie met de naam
O.B.Q., waarin ook de Leeuwarder gymnastiekverenigingen Odi en Brinio een
toekomst hopen te vinden? In ieder geval hebben de echte "Quickianen" deze
maand weemoedig afscheid genomen van hun dierbare vereniging. Als het gegaan
is, zoals in de bedoeling lag, was er zondag een reünie in het Friese waterland: op
een boottocht wilden de ouwe getrouwen voor de laatste maal in verenigingsver
band nog eens gouden herinneringen ophalen.
Tot de velen, die de verbijste
rende teloorgang van de G.V.
Quick ten zeerste betreuren,
behoort zeker de ere-voorzitter,
de heer Jac. Robijn. Hij immers
heeft, als geen ander, in een
periode van zo'n halve eeuw
een duidelijk zichtbaar stempel
op Quick gedrukt.
Jaap Robijn, zeven en zeventig
nu, was nog jong, toen hij van
uit zijn geboorteplaats Wom-
mels naar Huizum verhuisde en
hier in contact kwam met
Quick. Hij werd er lid van en
droeg het turnpakje als aspi
rant, maar een glorieuze sport-
loopbaan als turner bleek er
voor hem niet in het verschiet
te liggen.
BESTUURSFUNCTIES
Wel zeer nadrukkelijk bleken
zijn capaciteiten te liggen op
het bestuurlijke vlak en nadat
hij al in alle mogelijke commis
sies was opgevallen, werd hij in
1945 tot secretaris benoemd.
Grandioze leider van Quick
was op dat moment de heer J.-
D. de Jong L. zn, Jan de Jong,
die de vereniging door het be
halen van een hele reeks natio-
onze stadgenoot Piet van der
Goot met zijn zilveren jubileum
als directeur van de Friesland
Bank Assurantiën. De heer Van
der Goot, een rasechte Leeu
warder en een telg uit de ooit
zo bekende melkslijtersfamilie
Van der Goot, had dit feestelij
ke feit op de eerste van deze
maand al kunnen vieren, maar
op vrijdag de drie en twintigste
september zal hij officieel in de
bloemetjes worden gezet tij-
nale turnkampioenschappen
landelijke vermaardheid gaf.
Precies tien jaar zou Jaap Ro
bijn de functie van secretaris
vervullen om daarna, in '55
dus, het voorzitterschap van
Quick op zich te nemen.
Precies tien jaar zou hij deze
functie vervullen' om daarna, in
'55 dus, het voorzitterschap
van Quick op zich te nemen.
Het was in de nu volgende pe
riode, dat Quick aan het turn-
front de grootste successen be
haalde en dat Jaap Robijn
("met Tjitte Wij'mstra en Akke
Smit") de leukste tijd in de ver
eniging doormaakte.
Toen Jaap Robijn in 1971 als
voorzitter afscheid nam, werd
hij tot ere-voorzitter benoemd.
Tegelijkertijd erkende de ge
meente Leeuwarden zijn ver
diensten voor het sportleven en
de stad door hem een prachti
ge kristallen bokaal met het ge
meentewapen aan te bieden,
een onderscheiding, die nog
maar enkele malen eerder was
verleend.
Zonder de steun in de rug van
zijn echtgenote Bets Meijer,
zelf oud-keurturnster van
dens een receptie in het Oran
jehotel.
Op die dag kan de Friesland
Bank Assurantiën zelf ook de
vlag uitsteken, omdat de start
van dit bedrijf in feite samenviel
met het moment, waarop de
heer Van der Goot als acht en
twintigjarige zijn functie als di
recteur aanvaardde.
Daarvoor had hij in het verze
keringsvak bij de Algemeene
Friesche gewerkt en zijn bezig
heden bij de nieuwe maat
schappij begon hij niet ver
daarvandaan, namelijk in het
pand nummer 117 aan het Rui-
terskwartier.
Na de overname van Hoog-
slag's Assurantiekantoor ver
trok de Friesland Bank Assu
rantiën naar de Harlinger-
straatweg om daarna toch weer
terug te keren naar de oude
vestiging aan het Ruiterskwar-
tier.
In 1979 kon-de inmiddels sterk
gegroeide onderneming het
nieuwe kantoor betrekken aan
de Zuiderstraat tegenover de
Friesland Bank, waar we de
Friesland Bank Assurantiën nu
nog kunnen vinden.
Aan belangstelling zal het de
jubilaris op de komende recep
tie zeker niet ontbreken - zelf
heeft de heer Piet van der Goot
zich bij het wel en wee van de
Leeuwarder gemeenschap ook
altijd zeer betrokken gevoeld.
Een hartelijke gelukwens is dan
ook wel op zijn plaats.
Quick, zou Jaap Robijn de
enorme inspanningen ten be
hoeve van de turnsport zeker
niet hebben kunnen opbrengen:
voor beiden geldt het, dat er
tijden zijn geweest, waarin let
terlijk alle vrije tijd aan het ver
enigingsleven werd besteed.
Daarbij maakte Jaap Robijn
zich ook nog zeer verdienstelijk
als Bondsbestuurder van het
Koninklijk Nederlands Gymna
stiek Verbond - hij werd in
1971 voorzitter van de Sectie
Topsport. En, niet te vergeten,
werd uitgerekend hij de man,
die baanbrekend werk verricht
te bij de maatschappelijke be
geleiding van jonge turners en
turnsters, een bezigheid, die
ook veel energie en inzet verg
de en waarvan hij nu nog vol
vuur kan getuigen.
GEEN WONDER
Moet het nu nog verbazing
wekken, dat Jaap Robijn, die
rasechte Quickman, ook nog
voorzitter was van de Reünie
commissie, die nu dus juist z'n
werk heeft voltooid en... dat hij
eveneens praeses was van de
Club van Honderd? Dit laatste
initiatief had de roemruchte
Gymnastiekvereniging Quick ei
genlijk van de ondergang moe
ten redden, maar helaas: in te-
In de tijd van de Bijzondere
Rechtspleging, kort na de
Tweede Wereldoorlog, toen de
misdaden uit de oorlogsjaren
moesten worden berecht, kre
gen de brave heren rechters
met gruwelijkheden te maken,
waarvan zij zich tot dat moment
geen voorstelling hadden kun
nen maken.
Niet altijd voorspelbaar waren
dan ook de reacties van de
rechtsprekers bij het aanhoren
van de verhalen over de bees
tigheden.
(Vervolg op pag. 4)
het in het KI. Kr. over het sol
deren dat Jan verrichtte op de
foto in het juninummer. Voor
hem op de bank staat de ben
zinebrander waarmee hij ook
de pijpenstomer verwarmde en
hier verwarmde hij de soldeer
bout mee.
Het was een vreemde vogel
deze Jan Peters alias Jan P.
en we hebben bij Van Duuren
veel om hem gelachen, maar
hij deed geen vlieg kwaad.
Leeuwarden G. Brinck
genstelling tot alle andere
activiteiten, waarbij de heer Ro
bijn betrokken was, werd dit
geen succes. De Club van
Op zekere dag stond er een
monsterlijke figuur uit Franeker
terecht voor het Bijzonder Ge
rechtshof in Leeuwarden onder
presidium van de bejaarde Mr.
J. Wedeven.
Bij het verhoren van de kerel
bleek, dat hij zich als bewaker
in een concentratiekamp aan
de verschrikkelijkste mishande
lingen schuldig had gemaakt.
"Kapper Van der Horn en 't
Snoepwinkeltsje verhuisden
naar elders in de stad," schre
ven wij de vorige maal in een
verhaaltje over veranderingen
in de Peperstraat in de afgelo
pen negen jaar.
Maar hoe hebben we het nou?
Voor wat 't Snoepwinkeltsje be
treft klopt dat als een bus,
maar Van der Horn? Die zit er
nog steeds!
Hoe heeft de redacteur-uitgever
van 't Kleine Krantsje deze
stomme fout kunnen maken?
Op weg naar huis of naar de
binnenstad fietst hij ettelijke
Honderd bloedde jammerlijk
dood, zoals de vereniging zelf
nu in feite ook zo tragisch is
doodgebloed.
Ook kwam aan het licht, dat hij
een weerloze gevangene zo
maar om niets met een stuk
betonijzer de hersens had inge
slagen-pats, morsdood.
"Ja, inderdaad, dat heb ik ge
daan," zei de man.
Waarop de oude heer Wede-
ven reageerde met een zoet
sappig: "Maar dat was niet zo
mooi van u, verdachte..."
malen per jaar door deze Pe
perstraat en hij had dus beter
moeten weten.
Maar... hij is natuurlijk op het
verkeerde been gezet, doordat
kapper Tabe van der Horn in
tussen elders in Leeuwarden
nóg twee zaken opende en wel
de Kapsalon La Vie in het Win
kelcentrum Zaailand en een be
drijf in de Schrans onder de
naam Haarspecialisten Tabe
van der Horn.
Zo zien we maar weer: een
foutje is gauw gemaakt. Onze
excuses daarvoor.
Jaap Robijn drukte een duidelijk stempel op Quick (Foto: Fenno
Schoustra)
