'T KLEINE KRANTSJE
nw-n
de fie
Makelaardij
en
Bedrijfs-
makelaardij
voorFriesland
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 4
DANSORKEST
Nog even iets in aansluiting op
de publicaties betreffende het
"Dansorkest".
ledereen hartelijk dank voor de
telefonische en schriftelijke re-
akties. Op de eerste plaats nog
even de plaats in Groningen.
Het is niet Midwolda, maar Mid-
wolde. Dat ligt bij Marum en
Leek in de provincie Gronin
gen.
Mevrouw Siegersma, hoop dat
de naam juist is, belde dat er
uitsluitend in de plaats Midwol-
de (met een e) een grote dans
zaal was, waar geregeld fees
ten en dansavonden werden
gehouden.
Dan nog een foto, die bij de
drie foto's hoorde. De charman
te dame op de foto moet dan
wel Sietske Bottinga of Annie
Harmens zijn. Achter op de foto
staat niets vermeld. Maar na de
tweede publicatie van de foto
en een vergelijking moet dat
kloppen.
Wanneer iemand het beter
weet, dan horen we dat wel.
We zijn nu met een serie "blijf
aan de praat"-foto's bezig.
Tot de volgende keer.
Leeuwarden
Ritsko J. van Vliet senior
KINDERMANS
Door de familie van Frederik
Kindermans, die onlangs in 't
Kleine Krantsje ter sprake
kwam, heb ik een mooie tijd
gehad. De oude Kindermans
vroeg indertijd aan mijn vader,
of ik er ook wat voor voelde om
dansles te nemen. Hij had een
leuke club in Marssum.
Een vriend van mij wilde ook
wel en zo gingen we eens per
week met Kindermans en zijn
zuster naar het café van "Moe
ke" Verf waar de dansles werd
gegeven.
Vader en dochter Kindermans
dansten dan voor en wij moch
ten dan later die dansen ook
doen. Ik kreeg de smaak te
pakken, maar na enige tijd gin
gen we daar wegens te weinig
deelname vandaan.
Het nieuwe adres werd Tivoli in
Huizum en dat was een groede
greep: we hadden daar een
flinke groep leerlingen en we
hebben er een heel mooie tijd
gehad.
Later begon Frederik met zijn
vrouw in de Harlingerstraat een
kapperszaak. Voor het knippen
werd ik daar klant en ik vond
Frederik en zijn vrouw een
hartstikke leuk echtpaar. Zij is
helaas aan kanker overleden
en Frederik is onlangs ook ge
storven.
Ik ben nu zes en tachtig jaar -
waar blijft de tijd.
Leeuwarden Yme van Sloten
BIJNA TE WATER
Na de publikatie over het red
den van een drenkeling, is mij
nog een gebeurtenis in mijn
herinnering gekomen.
Een voorval, dat zeer zeker
nog ernstiger zou zijn geweest,
als er niet direkt hulp geboden
was.
Ongeveer dezelfde tijd, als het
reddingsgeval, kwam een platte
wagen, niet erg groot, met een
paardje ervoor, vanaf de Lange
Pijp richting St. Jacobsstraat.
De wagen was geladen met de
vierkante steentjes, zoals ze op
de Lange Pijp liggen, voor het
huis van de fam. Kuhlman,
naast de lunchroom van Niehü-
ser. Toevallig stond ik naar het
paard en de wagen te kijken,
omdat het mij opviel hoe netjes
de stenen waren opgestapeld.
De voerman zette zijn paardje
aan, om die zware vracht naar
boven te trekken naar de St.
Jacobsstraat. Nu is het hoogte
verschil van de Nieuwestad
naar de St. Jacobsstraat niet
gering, ledereen kon zien dat
het paardje de vracht nooit
naar boven kon trekken maar
ja, het gebeurde zoals menig
toeschouwer had verwacht.
Het paardje trok en struikelde
voorover op de straat. Het
bloed kwam op zijn lippen te
staan en de knieën bloedden
ook behoorlijk. Toen ging de
zware wagen achteruitrijdend
weer terug. Gelukkig, heel ge
lukkig, was er een omstander,
die gauw een steen van de
achteruit rijdende wagen af
haalde en die onder het rech-
terwiel gooide, zodat de wagen
tot stilstand kwam.
Wat zou er gebeurd zijn als de
man niet de tegenwoordigheid
van geest had gehad, om die
steen onder het wiel te gooien.
Waarschijnlijk de voerman te
water, want die liep tussen het
paard en het water in. Het
paardje zou de kar meege
sleurd hebben ook het water in.
Je moet er niet aan denken
hoe groot de gevolgen hadden
kunnen zijn, er waren beslist
slachtoffers gevallen.
Breda Siep ter Horst
OUDZEER
Bij het zien van de sfeervolle
winterfoto van de Voorstreek
met de Dubbelepijp - tegen
over de Nieuweburen - in het
januarinummer kwam weer
"oudzeer" bij mij boven. Ik
kreeg daar namelijk in de zo
mer van 1934, op veertienjarige
leeftijd, mijn eerste bekeuring.
Het volgende gebeurde: Ik fiet
ste op de Voorstreek, komende
vanaf de Kelders. Aan de voor
mij andere zijde van de Voor
streek moest ik bij een bak
kerswinkel zijn, op ongeveer
tien tot vijftien meter afstand
van de Nieuweburen.
Nadat ik de Dubbelepijp had
"genomen", stapte ik af bij het
"bord verboden in te rijden".
Nu begon mijn overtreding. Ik
ging niet lopende verder, maar
bleef op de trapper van de fiets
staan. Vanaf de iets hoger ge
legen brug reed ik "vanzelf"
naar de winkel.
Die rit kwam mij duur te staan.
Toen ik de zaak verliet, wachtte
een politieman mij op. Hij had
op vrij grote afstand de overtre
ding gezien; wees op het ge
vaar van mijn handelswijze, en
ging mij verbaliseren. Hiervoor
kreeg ik een boete van twee
gulden. Een zware straf voor
die tijd: wat kon je veel voor
zo'n bedrag kopen. Om een
voorbeeld te noemen: een pak
je sigaretten kostte vijftien cent.
Mijn "salaris" bedroeg drie gul
den in de week. Ik hoop nog
eens een foto in het Krantsje te
zien, waar ik een prettiger her
innering aan heb.
Middenmeer J. Kraak
Kunnen we ons tegenwoor
dig aan de ene kant dage
lijks verbazen over de ver
schrikkelijke verloedering in
het verkeer, waarbij we
maar gewoon straffeloos
kunnen doen wat we willen,
aan de andere kant verba
zen we ons over de harde
hand, waarmee de politie
optrad "in de goeie ouwe
tijd". Maar zou het toch niet
beter zijn, dat er iets terug
keerde van de gestrengheid
van toen?
Red.'t KI. Kr.
SCHOOLVOETBAL
Een schoolvoetbalfoto in 't Klei
ne Krantsje riep bij mij ook
nogal wat herinneringen op aan
het Paas-schoolvoetbaltournooi
van 1949. Daarin stonden wij
met ons "elftal" van negen spe
lers van School 19, de Arends-
tuin of "Tuuntsjeskoal" in de
finale. Onze tegenstanders
hadden een echte begeleider,
speelden allemaal in een team
shirt en kregen stukjes sinaas
appel in de rust. Daar waren
wij best jaloers op. En wij, dat
waren op de foto staande van
links naar rechts: Sjoerd van
Dijk, Hannes Zondervan, de
grote knaap van wie ik de
naam niet meer weet en Gerrit
Sonnega.
Knielend van links naar rechts:
een jongen van wie ik ook de
naam niet weet, dan een Split,
Bertus Leunge, Tabe Rozema
en een Manus. Bertus Leunge
in zijn bekende witte trui en
met een elastiek om z'n haren,
was een geweldige keeper en
hield de stand, gelukkig voor
ons op 4-0 voor School 17.
Overigens kenden wij onze te
genstanders ook wel van het
"buurt-voetbal". Teams uit ver
schillende delen van de stad
daagden elkaar uit en speelden
dan vaak op het Zaailand, op
Sonnenborgh of naast School
17 op een weiland.
Drachten T. Rozema
PRETTIGE HERINNERING
Dezer dagen had ik een pretti
ge herinnering. In het nieuwe
gebouw van de HTS werd een
lezing gegeven over de vlasfa
briek te Molenend. Enige jaren
voor 1940 was er eën excursie
van de Industrie- en Huishoud
school naar die fabriek. Samen
met een neef van één der da
mes leraressen mocht ik ook
mee. Wat een feest voor me!
Tijdens de lezing kwamen al
die herinneringen weer boven.
Jammer eigenlijk dat de lezing
niet gegeven werd in het ge
bouw aan de Molenstraat. Als
we proberen de oorlogsnarig-
heid even (voor zover mogelijk)
weg te denken heb ik op de
MTS de gelukkigste jaren van
mijn leven gehad.
We maakten er het mogelijke
van. Onze hoofdleraar ir. H. E.
Ch. Poortman gaf les in zijn
winterjas en had een ijsmuts
op.
Een andere leraar zei voor de
les begon: ga staan en sla
eerst jullie handen warm.
Zelf deed hij ook goed mee.
We moesten een pasfoto aan
de school geven.
Daar was ik in die tijd niet zo
opgesteld.
Veiligheidshalve had ik dat lie
ver na de oorlog gedaan.
Maar goed, onze foto's zijn niet
in verkeerde handen gevallen
en bij de jubilea werden ze ge
toond. Dat was wat. Menigeen
was sprakeloos en haalde zijn
zakdoek tevoorschijn.
Ja, wat op die lezing van de
vlasfabriek ook verteld werd,
was dat de ketel van de stoom
machine eerst gestookt werd
met sjudden. Dat is het vlasaf-
val. Maar men zag kans met
een bindmiddel de sjudden tot
plafondplaten te persen. Dus
werden de sjudden verkocht.
Maar de ketel moest gestookt
worden. Welnu, daarvan benut
te men afgedankte autobanden.
m
"X
Leeuwarden, Nieuweweg7-11
tel. 058-131215*
Goedkope brandstof, al zat er
een luchtje aan...
Grouw A. van Hespen
TULPENBURG
In het januarinummer stond
een foto van de Nederlandse
Vereniging van Spoor- en
Tramweg personeel, afdeling
Leeuwarden. De foto was ge
maakt tijdens de onthulling van
een nieuw vaandel. Mijn zuster,
die nog steeds in Leeuwarden
woont, maakte me er opmerk
zaam op dat van de rij zittende
personen, de tweede van
rechts niet de heer Stelpstra is,
maar onze vader, de heer Jan
Klazes de Jong. Hij was voor
jarenlang brugwachter op de
Potmarge Spoorbrug, tot hij in
1943-'44 gepensioneerd werd.
Wij woonden in de zogenaam
de wachtpost no. 25 bij de Ly-
empf. Dat was ons officiële
adres. Het huis is duidelijk te
zien op de voorpagina van het
aprilnummer van 1991. De
wachtpost lag aan de spoorlijn
aan de kant van de kantoren
van de Lyempf.
Ik ben daar geboren in 1924 en
de trein van en naar Groningen
en ook het stoomtrammetje
naar Veenwouden passeerden
vlak langs ons huis. Alles rin
kelde en rammelde, vooral
wanneer de trein van Gronin
gen kwam, die reed nog met
vrij grote snelheid langs de
wachtpost.
Ik herinner me nog dat wij bo
ven op één van de slaapka
mers ook een vaandelkast had
den; die bevatte het vaandel
van de buurtvereniging "Tul
penburg". Mijn vader was er
voorzitter van; het omvatte Tul
penburg, de Romkeslaan en
(Vervolg op pag. 9)
