REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
Jiel
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Het Hollanderhuis, zoals het in 1928 werd vereeuwigd. (Foto:
Collectie Fenno Schoustra/'t Kleine Krantsje)
HET HOLLANDERHUIS
Die foto van het Hollanderhuis
bracht mij heel wat in herinne
ring. In 1915 verhuisden mijn
ouders van de Kruisstraat naar
de Hollanderdijk waar zij woon
den op zeer korte afstand van
de afgebeelde boerderij. Ik
moest toen nog vier jaar wor
den.
De boerderij was van het kop-
hals-romp type en in het ge
deelte kop woonde een ouder
echtpaar nog verscheidene ja
ren nadat wij er kwamen wo
nen. Die oude baas (boer?)
kreeg van de jeugd de naam
"Slappe Hendrik". Ik weet nog
dat ik, ouder geworden, wel
eens bij hem kwam, als ik stie
kem voor één cent één sigaret
had verkregen bij Weikamp, die
vlak bij de steenhouwerij, die
op de andere foto voorkomt,
een tabakswaren-winkeltje had.
Die mocht aan kinderen onder
de tien geen sigaretten verko
pen. Een vuurtje gaf Slappe
Hendrik dan wel, maar hij deed
dan een extra haal aan zijn pijp
die dan geweldig rammelde.
Achter de oude molen De Ba
zuin stond nog een deel van
het molenaarshuis en daarin
woonde melkboer Overdijk, die
te bereiken was via de uitgang
van de Smidsbuurt, enkele hui
zen van de tabakswinkel van
daan. De foto van het Hollan
derhuis laat niet het gedeelte
van Strooisma zien, die daarin
aan de achterkant woonde in
de "romp". De ramen van zijn
woongedeelte zagen uit op de
latere steenhouwerij van de ge
broeders Jorna. De bouw van
die steenhouwerij werd het die
de buurtvereniging "Kinder
vreugd" belette tot het houden
van het jaarlijkse buurtfeest,
waarbij de draaimolen van Wa-
lon nooit ontbrak.
Het huis rechts op de foto werd
bewoond door het gezin Van
der Pol, dat het uitzicht had op
de Nieuweweg - Leeuwarder
straat en Gymnasiumstraat wa
ren nog in de verste-verte niet
te zien.
Aan dat deel van de Hollander-
dijk woonden over het alge
meen beter gesitueerden, zoals
Hiemstra en Zetstra en de di
recteur van de Lijempf in het
filiaal aan de Elizabetstraat. Het
voermansbedrijf van genoemde
H. en Z. had tegenover hun
huis de paardestallen. De mest
van die dieren werd gebracht
naar twee mestbulten op het
punt waar nu nog een plant
soentje is.
Toen de Verl. Noorderstraat
werd aangelegd en de huizen
bouw begon heeft er dicht te
gen de boerderij nog eens een
circus gestaan. Op het punt
waar vermoedelijk de fotograaf
stond begon het wegje naar de
boerderij van Olivier, later, tot
aan de afbraak, bewoond door
een boer Feenstra. De foto's
zijn voor mij dus wel een stukje
herinnering dat inmiddels "ge
schiedenis" kan worden ge
noemd, hetgeen in mindere
mate ook voor die van Spoor-
zicht geldt. En niet te vergeten
die van de houtwarenstand
naast de Beurs op vrijdagen.
Assen
L. Scheepstra
KOEPOKSTEEGJE
De naam "Koepoksteegje",
waarover de vorige maand
werd geschreven, moet ont
sproten zijn aan het brein van
de heer Kuhlmann. Heel vroe
ger speelden wij dagelijk in
deze steeg, o.a. met de kinde
ren van de caféhouder Dorus
Buis (Lena, Dora, Liesbeth en
zoon Jo). Aan het eind van de
steeg woonde een familie
Klomp met twee kinderen, Rika
en Henny, die ook daar altijd
met ons waren.
Ik herinner me, dat dat een
zeer vriendelijk familie was,
waar we vaak binnen werden
genodigd voor een beker limo
nade of iets dergelijks. Prettige
jeugdherinneringen!
Leeuwarden
J. Wouda
KOEPOKSTEEGJE
Op een ansichtkaart van de
Rijks H.B.S., die ook opgeno
men is in mijn boek "Vestdijk in
Leeuwarden", kun je, wanneer
je goed kijkt, boven het poortje
rechts van de H.B.S. en naast
het pand, waarin vroeger de
garage van Eerligh zat, de
tekst lezen "Koepok Inenting".
Dit moet dus de toegangspoort
zijn tot het "Koepoksteegje",
waarvan in de laatste nummers
van 't Kleine Krantsje sprake
was.
Ede
Hans Visser
GANZEVOORT HUISJESMEL
KER?
In 't Kleine Krantsje van februa
ri j.l. is een verhaal opgenomen
over de avonturen van juffrouw
Knip en Knap. Een verhaal, ge
schreven door een van de me
dewerkers, met een paar ste
ken naar de politiek en naar
verhuurders van panden. Pri
ma, als de feiten de conclusies
rechtvaardigen. Dat is niet het
geval.
De medewerker schrijft, hoe 's
werelds oudste muziekhandel
(Ganzevoort) verdween. Dat
was volgens hem door het ver
trek van het conservatorium en
door de forse verhoging van de
huren door de bezitters van
panden aan de Wirdumerdijk
en de Nieuwestad. Hij schrijft,
dat sommige huurders daar
door in de problemen kwamen.
Bovendien: "Sommige huisjes
melkers willen zelfs de huur
ders eruit gooien en er een
winkel met meer omzet, maar
met minder kwaliteit vestigen
En zo verdween dus 's
werelds oudste muziekhandel."
Het verband tussen de fors ho
gere huur en de sluiting van de
muziekhandel is gelegd. Maar
niet terecht.
Als oorspronkelijke eigenaar
was mij er veel aan gelegen de
winkel te behouden, ook toen ik
geen eigenaar meer was, maar
wel het pand daarna aan de
opvolgers verhuurde. Er is
toen, in 1985, een huursom
overeengekomen. Daarna kwa
men de verwikkelingen rond
het Conservatorium en het
nieuwe winkelgebouw, dat de
oorzaak van de huurverhogin
gen zou zijn. In de jaren, dat ik
het pand aan de opvolgers ver
huurde, is de huur alleen met
de algemene huurindex ver
hoogd. Geen forse verhoging
dus, en geen sluiting om die
reden.
Het zou natuurlijk erg gemak
kelijk zijn om te zeggen, dat het
hele verhaal uit de duim is ge
zogen, en dat dus allerlei onzin
mogelijk is. Afgezien van de
personages pretendeert het ar
tikel juiste informatie te geven
over de feiten die erin aan de
orde worden gesteld. De mede
werker moet dus informatie
over de ontwikkeling van de
huursom bij Ganzevoort B.V.
hebben gehad.
Foute informatie dus. Hij pro
beert nog de problematiek min
der op de man te spelen door
te spreken over "de bezitters
van panden", "sommige huur
ders" en "sommige huisjesmel
kers". Heeft de medewerker
soms contact gehad met meer
huurders die hem hebben ver
teld, dat de huren fors zijn ver
hoogd? Dat lijkt niet aanneme
lijk. Het is duidelijk, dat hij het
vertrek van het Conservatorium
en mijn huurbeleid verantwoor
delijk acht voor het verdwijnen
van de muziekwinkel.
De conclusie hoe 's werelds
oudste muziekhandel ver
dween, zet hij vervolgens
kracht bij door te stellen, dat
sommige huisjesmelkers de
huurders eruit willen gooien
teneinde er een winkel met
meer omzet en minder kwaliteit
in te vestigen. Het heeft er de
schijn van, dat de medewerker
met die winkel de huidige ge
bruiker van het pand, waarin de
muziekhandel was gevestigd,
bedoelt. En dat hij derhalve mij,
nog steeds als verondersteld
verhuurder, als huisjesmelker
aanziet.
Ik vind dat kwetsend. Huurver
hoging is niet aan de orde ge
weest. Dus heb ik daar niet
mee gedreigd. Het raakt me,
omdat het voorbestaan van de
muziekzaak mij na aan het hart
lag. Heeft iemand hier ten kos
te van een ander een sneer
willen uitdelen? Het lijkt er wel
op, dat het artikel om dat doel
isheengebouwd.
Of moest aan de buitenwacht
een acceptabele rechtvaardi
ging voor de sluiting van de
winkel worden gegeven?
Leeuwarden
C. W. Ganzevoort
DANSORKESTEN
De in het Kleine Krantsje van
maart afgebeelde knappe dame
blijkt nu Annie Harms te zijn. Zij
was pianiste-violiste. Vader en
broer hadden een loodgieters-
bedrijf in o.m. de Koestraat,
ook op de Potmarge.
Mevrouw De Jong van het Ha-
rinxmaplein belde mij nog de
zelfde dag toen het Kleine
Krantsje verscheen. Hartelijk
dank. Vandaar mijn benaming:
"blijf-aan-de-praat-foto's". Er
komen nog wel meer raadsel
tjes.
Leeuwarden
Ritsko J. van Vliet senior
VERSTOPPERTJE SPELEN
Een prachtige speelplaats voor
het verstoppertje spelen was
zo'n zeventig jaar geleden ach
ter het huis van Hayo Boersma
aan de W. Loréstraat. Er stond
daar een mooie flierboom, waar
je je in kon verstoppen, maar
ook een grote loods met tim-
mermaterialen. In deze loods
bevond zich ook een timmer-
kist.
Eens is het gebeurd, dat mijn
buurmeisje Grietje de Vries
zich in deze grote kist verstop
te. Toevallig was haar vader
ook timmerman-aannemer.
Toen we moesten zoeken kon
den we Grietje aanvankelijk
maar niet vinden, maar tenslot
te lukte dat dan toch: wij kre
gen in de gaten, dat zij zich in
die kist had verborgen. Maar
wat bleek toen? Dat de sleutel
in het slot was gesprongen -
de kist was en bleef dicht!
Tot overmaat van ramp bleek,
dat de sleutel zich niet ter
plaatse bevond; die was ergens
een heel eind weg op een
werkplaats in Huizum. Dus
werd Grietje geadviseerd zich
heel rustig te houden - de
sleutel zou zo snel mogelijk
worden opgehaald.
Wel, hoe Grietje zich onder
deze omstandigheden voelde
weet ik niet meer, maar uitein
delijk is ze dan toch bevrijd: de
sleutel kwam boven water en
de kist kon geopend worden.
Maar, en dat weet ik nog heel
goed, het had allemaal niet zo
veel langer moeten duren en
nu nog moet ik er niet aan den
ken, wat er hier had kunnen
gebeuren.
De familie van Grietje de Vries
is later naar de Groninger-
straatweg verhuisd, in de rich
ting en de kant van het Oud
Tolhuis. Zij had ook nog een
broer Herman. Net als Hayo
Boersma zijn ook Grietje en
Herman de Vries na al die ja
ren uit mijn gezichtsveld ver
dwenen.
Soest
G. Taekema
SS-
Toen de zaak van Ganzevoort nog bestond.
Fenno Schoustra/'t Kleine Krantsje)
(Foto: Collectie
