GESPREKKEN OP
LEEW ADDERS,
WAAR IS DIT?
'T KLEINE KRANTSJE
MENEER PETERS"
Fekaansje houwen is mooi,
mar toch leit ut ut lekkerst op je
eigen bed, is de mening bij de
bruggen. En dan ferder gaat ut
over peerden, over die oude-
renpertij en mulioenen die op 'e
loop binne. En soa belande se
bij de wethouwers in Liwwad-
den en twee appetekers. Hoor
goed naar Tabe Ruutsje, Lange
Marten, Minne Mager, Groate
Geert en Brieke Bertus. En
waar is Fokke?
Minne Mager: Nee, Fokke sie-
ne we een skoftsje niet. Die sit
op een Alp in Switserland.
Sientje hèt hur oefend in jode
len. De buren hewwe de pliesje
beid. Klein grapke.
Tabe Ruutsje: Dat se nog
nocht hewwe an sukke groate
lopen. Wij gane dan nou en
dan een dag of wat naar Leer
dam. Mar jonge, je bedsje tuus
leit wel soa lekker!
Lange Marten: Ja, dat is feit
waar. Wij fonnen destieds een
skoftsje in de karrefan ook wel
mooi, maar die slaperij was
niks. Och jonge, mien ouwe be-
lig kraakte dér soms over.
Groate Geert: Fokke en Sientje
salie oek wel niet an't bergbe
klimmen slaan. Alleen al as je
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
paarfeulens. Skitterend!
Geert: Mien fader had een neef
bij de maasesjee. Die woande
an de Arendstuun. Just bij de
stallen. Die mannen reden dan
as forsten deur de stad. Mooi
pakje an. Wille se die saak af-
breke?
Tabe: Platgooie is één, mar op
'e nije bouwe is heel wat an
ders. Nim nou ut pepermüntsje-
febriek. Dat leit al jaren foor eb
en floed. Nou eindelijk salie se
es bouwe.
Geert: Mar is der oek niet een
soat ruzie om smerige gron?
Der sit seker nog heel wat
troep in. Ik hew altied docht dat
pepermuntsjes soa skoan en
suver waren, wik mar segge,
sak mar segge.
Marten: Jonge, jonge, wat kost
dat een geld. Al die fergiftigde
rotsooi uut de grond hale. Mul-
joenen. Wat suden je daar wat
goeds met doen kenne. Seg
mar foor ons ouwe, kale
A.O.W.-ers.
Minne: Daar suden we die Ou-
derenpertij foor hewwe. Mar dat
wurdt em oek niet, loof ik. Jon
ge, die fechte mekaar de tent
uut. Su ut toch waar weze, wat
wel seid wurdt: hoe ouwer, hoe
gekker?
Bertus: Ik hew der eerst nog
wel wat in sien. Kiek ons ouwe
groate baas, Pilips, ston der
toen achter. Met woorden en
met geld. Dat ik docht, dat liekt
wel goed. Mar och here, dat
kon wel es goed mis gaan
Tabe: Mar jouw ouwe febriek
hèt oek minne jaren had. Wat
binne der een soad uutflogen.
pagina 13
sien hoe se an touwen en ha
ken hange, wur je al duzelig
wik mar segge, sak mar segge
Brieke Bertus: Nou ken je daar
les in krije hew ik lezen. Daar
achter waar heel froeger de
skietbaan was. Just ut soldate-
diekje hiet ut nou. Daar geve
se der les in.
Tabe: Se doene mar. Mar ja,
op plaatsjes en op films binne
bergen in ut groen of met sniw
der op/altied weer mooi. Affijn,
Fokke, laat wel weer bergen fo-
tos sien.
Minne: Soa liet Sientje hur
swager mij nog fotos sien fan
Ameland. Daar hewwe se een
trouwde dochter woanen. Dat
soadoende trekke se daar wel
es hene.
Marten: Is dat die selde die
froeger wel in Drente omfietste
met de kaart op ut stuur? Dus
nou Ameland. Binne daar niet
es peerden fersopen met een
oefening of een aksie met de
reddingsboat?
Bertus: Dat wil mij heel wel an.
Der is loof ik selfs een stand
beeld foor opricht. Een peerd is
een mooi beest. Laassen sa
gen we nog peerden met een
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag ovèrvier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
De laatste tied gaat ut wat be
ter, onder die ouwe buldog.
Timmerman. O, nee, die spat
hier om. Timmer. Just. Mar oek
al muljoenen guldens naar de
barrebiesjes!
Marten: En dan nog de muljoe
nen hier in 'e stad. Daarom sei
ik: as al dat geld der nog was,
hoefden se niet soa in te sitten
over de A.O.W. over een jaar
of wat.
Geert: En Marten, dan nog de
muljoenen die de foetballerij
kost. De dure speulers, bussen
fol pliesjes foor die lekkere su-
porters, fechterij en fernielerij
en stelerij. Gaast nog wel weer
naarCambuur, Marten?
Minne: Cambuur? Die hewwe
hun al indekt. De treener hiet
Berger. Dus bij skipbreuk sitte
se goed. En der binne winkels
bij bouwd. Dus as de meensen
niet foor ut foelballen komme,
hale se der wel boadskappen.
Goedgoochum!
Tabe: Mooi seid Minne. Nim
nou die ouwe meneezje in de
Arendstuun. Daar wille se een
jachthaven bouwe. Dus gien
meneezje mar een jachthaven.
Dus gien peerden, mar boaten.
Hoe is die, Minne?
Geert: No, ho, ut mut allemaal
nog. Mien ome sei dan froeger:
Gien geld, gien Zwitsal. Maar ik
weet niet waar dat op sloeg. O,
mut ut Switsers weze. Der
mutte we later Fokke dan mar
es f rage.
Marten: Plannen make kenne
se wel bij de gemeente. En as
ut klaar is salie se se wel es
uutrekene wat ut kosse mut.
Trouwes, wie is fandaag an de
dag de gemeente?
Bertus: Froeger seiden je B. en
W. Mar ut is pielen weest met
die wethouwers. Der binne
maanden weest dan must ons
burgemeester Appeteker em er
alleen mar met redde, denk ik.
Of ken son gemeenteraad em
dan wat bijspringe en hantlan-
ge?
Minne: De burgemeester treft
ut, dat er nog een appeteker is.
Mar dan een echte! Een poer-
best raadslid! Nee, dat is niet
alleen een grapke. Hij sit foor
een hele kristelukke pertij in de
raad. Nou, met twee appete
kers mut de stad toch wel weer
helemaal beter wurreü
Vlga.
Een paar maanden geleden publiceerden wij een foto van de Bewaarschool aan de
Huizumerlaan van lang geleden. Verschillende peuters, die op die plaat voorkwamen,
blijken elkaar nu, zoveel jaren later, nog altijd te ontmoeten, wat we zeker een zeldzaam
heid kunnen noemen.
Bij hun laatste samenkomst zijn de dames vereeuwigd en wel door de fotograaf Dick van
der Heijde Jr., die, hoe is het mogelijk, ook voorkwam op die vooroorlogse foto, waar we
net over spraken.
Op de achterste rij van links naar rechts: Minke Jilderda, Sjoukje Zijlstra, Sija Zijlstra, Annie
Klaver, Dientje Zandstra, die net over was uit Australië en Trijntje Steipstra. Dan vooraan:
Willie Beers, Bea Hoitinga en Minnie Bergsma.
Deze foto werd ons toegestuurd door onze abonnee Sjoukje Zijlstra, die nu mevrouw
Ziel horst heet en woonachtig is in Velp.
J J
In 1976 is de Provinciale Friese
Sportprijs uitgereikt aan een
echte Leeuwarder, de heer Jan
Kostelijk, die veel betekende
voor de voetbalsport, vooral
ook voor de voetbalvereniging
Rood Geel.
In het Provinciehuis kreeg hij
de prijs uitgereikt, waarbij hij
veel lovende woorden kreeg te
horen. Ook de schepper van de
wisseltrofee, de nog erg jonge
kunstenaar Ruud Peters, mocht
even aan het woord komen van
de Commissaris van de Konin
gin, Mr. H. Rijpstra.
"De vorige keer," aldus deze
artiest, "zei Hedzer Rijpstra:
meneer Peters, leg het even
uit, maar ik zei toen: aan mijn
lijf geen polonaise. Toen durfde
ik niet, maar nu wel."
