'T KLEINE KRAKTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
DEGOUDEN LAARS
Naar aanleiding van uw artikel
tje "Nooit Hoord" met betrek
king tot de eigenaar van de
schoenenzaak "De Gouden
Laars" kan ik u vertellen, dat ik
nog vaak mijn schoenen aan
trek met een schoenlepel,
waarop staat: "R. Steinvoorte -
Schoenmagazijn De Gouden
Laars - Eerste klas Rep - In
richting - Opgericht 1890 Tel.
4705".
Deze schoenlepel was vroeger
in het bezit van mijn ouders, of
misschien wel van mijn groot
ouders.
Leeuwarden Th. van Rossum
VRIENDSCHAPPEN
Toen de oorlog uitbrak was ik
nog heel jong; ik ging toen naar
de Bewaarschool in Huizum.
Rotterdam werd gebombar
deerd en er kwamen hier eva
cuees, ook bij Achter de Ho
ven, waar ik met veel broers en
zusjes woonde.
Zo kwam er bij ons in de straat
een Rotterdams meisje bij een
echtpaar, dat geen kinderen
had. Met wie moest zij nu spe
len? "Ga maar eens naar de
overkant," zei toen die gast
vrouw, "daar is vast wel een
van jouw leeftijd bij."
En inderdaad, dat was ik dus.
Samen speelden wij daarna en
samen gingen we naar school.
Toen de oorlog was afgelopen
ging zij terug, maar ieder jaar
tijdens de vakantie was ze er
weer en we speelden verder,
alsof ze nooit was weggeweest!
Mijn ouders verhuisden naar
Overijssel en een paar jaar
hadden we geen contact, maar
toen kwam het oude adres
weer te voorschijn en we be
gonnen elkaar weer te schrij
ven. Bovendien ontmoetten we
elkaar nog een enkele keer.
Zo werden er in die donkere
oorlogsjaren ook vriendschap
pen geboren!
Lichtenvoorde
G. Leferink-v.d. Akker
SUCCES
Enkele weken terug was de re
dactie zo vriendelijk een ver
zoek van mij te publiceren met
betrekking tot het opsporen van
een meneer, die Age heette.
Ik heb hierop één brief ontvan
gen, niet overweldigend dus,
maar.die kwam nu juist wél
van degene, die ik zocht!
Derhalve: hartelijk dank voor
uw medewerking, uw blad over
brugt jaren en vervult zo de
verlangens en de nostalgie, die
bij vele lezers en lezeressen le
ven.
Ik heb dat op alle mogelijke
manieren meegemaakt. Daar
om: doorgaan met uw krantsje,
tot in lengte van jaren!
Haarlem W. F. Hijgenaar
PEDAGOGIE VAN VROEGER
Het verhaaltje over Hendrien-
tjes bonbon in het vorige Kleine
Krantsje herinnerde mij aan
School 14A, waar ik in de eer-
ste drie klassen bij juf Zijlstra
zat. Ik was nogal een babbel
kous en rad met de tong. In de
tweede klas moesten we om de
beurt de tafels van twee tot en
met tien opzeggen. Wie dat
zonder fouten kon kreeg een
goeie aantekening.
Ik heb het er toen zeker schit
terend afgebracht, want ik
kreeg bovendien nog een 'lege'
bonbondoos. Wel een hele
mooie!
In de vierde en vijfde klas zat ik
bij meester Sipkens. De kinde
ren zeiden, dat ik meesters
'popke' was. Ik kon goed zin
gen en hij hield van muziek.
Dus moest ik altijd tweede
stem zingen.
Ik was toen ook op het kinder
koor 'Jong Excelsior'. De leider,
meester Van der Harst, had
een meningsverschil met Sip
kens. Van der Harst vond het
niet goed, dat ik altijd tweede
stem zong.
In de zesde klas kwam ik bij A.
C. Nubé en dat was voor mij
andere koffie dan meesters
'popke'. Of hij een hekel aan
me had, weet ik niet. Maar ik
heb geen mooie herinneringen
aan die zesde klas. De eerste
kennismaking leverde me direct
al een tik met een Spaans riet
op tegen mijn been.
Ik was één van de langsten
van de klas en ging op de voor
ste bank zitten. Ook stom!
Mijn benen kon ik niet kwijt en
het eerste wat Nubé deed, was
een tik er tegen aan om ze bin
nen boord te krijgen.
Van mijn ouders mocht ik de
catechisatie niet volgen. Er wa
ren er meer. We moesten dan
knoerten van cijfersommen ma
ken.
Toen kwam het koninginne-
feest. Van mijn ouders moest ik
met 1 mei vrij vragen. Nubé liet
me voor de klas uitleggen
waarom!
Met het koninginnefeest ging hij
met de hele klas een hoepel
versieren met een W er in. Nu
laat mijn herinnering me wat in
de steek. Of ik niet mee mocht
doen van Nubé of van mijn ou
ders weet ik niet meer. Wel
herinner ik me een uitdrukking
van mijn moeder: "Men kin net
twa hearen tagelyk tsjinje."
Er kwam een splitsing in de
klas tussen armen en rijken. Ik
was de aanvoerdster van de
armen.
Misschien hadden we het idee,
dat Nubé bepaalde kinderen
voortrok. In hoeverre die twee
spalt ging weet ik niet. Ik speel
de wel met de meisjes Sme
ding, met Mary Stevens en
Titie Wadman. Ook ging ik er
heen op verjaarsvisite. De zes
de klas was een vreselijke tijd
voor me. Toen de bof uitbrak
liep ik alle patiënten af, om het
ook te krijgen. Want als je ziek
was, hoefde je niet naar
school. En ik kreeg het, maar
het was niet fijn.
Uit die tijd stammen ook mijn
eerste migraine-aanvallen. Ze
is 'gallig' zeiden ze toen.
Later op de kweekschool had
den we een jaarlijkse feesta
vond, waar het personeel van
de leerschool, wat 14A was,
ook werd uitgenodigd.
Ik had toen een revuetje ge
maakt en Nubé, die daarbij ook
aanwezig was, zei later tegen
Janneke Kalsbeek, mijn vrien
din, dat hij dat niet van me had
verwacht.
Het is jammer, dat zulke dingen
je zo lang bijblijven.
Ik weet wel, een onderwijzer is
ook maar een mens en heeft
met meer dan één kind te ma
ken. En misschien was ik erg
lastig? Laten we het daar maar
op houden.
Emmen
Yps Boersma-Terpstra
<7
Mo-nmte-n
in- ae fien
PEDAGOGIE VAN VROEGER
Nu, zeventig jaar na dato, heb
ik nog een nare smaak in mijn
mond door een ervaring met de
hoofdmeester van School 14b.
Wij woonden op het oude
Werkmanslust en aan de over
kant van de Zwarteweg, zoals
de Groningerstraatweg toen
werd genoemd, was nog gras
land met een sloot. Alleen de
garage van Steinvoorte was
toen netgebouwd.
Ik denk, dat het een natte
herfst is geweest - het land
stond helemaal onder water en
er dreef een landhek in. Gek
op water klom ik op dat hek en
met behulp van een stok begon
ik er zo goed en kwaad als het
ging mee te varen.
Ook mijn eigen water begon te
stijgen en wat deed ik, als jon
getje van acht, negen jaar? Ik
voegde er in die ruimte en aan
die watermassa nog een plasje
bij.
Maar laat nou de meester net
langs de weg lopen en er getui
ge van zijn.
's Middags twee uur. Meester
klapt in de handen - "alles stil"
- beveelt hij. En dan: "Kinde
ren, we hebben hier een heel
vies jongetje in de klas en dat
is hij! - waarbij hij in mijn rich
ting wees, terwijl ik me van
geen kwaad bewust was.
Enfin, er werd door ons "Hoofd
der School" omstandig uitge
legd, waarom ik dat hele vieze
jongetje was.
Och, meester toch.
Leeuwarden Jetze Visser
"HITLER"
Met genoegen las ik het artikel
"Opvallende figuren in het
vroegere Leeuwarden".
Daardoor kwam mij iemand in
gedachten, over wie ik best
eens wat meer zou willen we
ten.
Het moet net na de oorlog zijn
geweest, dat er iemand in
Leeuwarden woonde, die pre
cies op Hitier leek. Een man
met hetzelfde borsteltje onder
zijn neus.
Op een zondag bezochten we,
drie meisjes met onze ouders,
lopend vanuit Huizum de Grote
Kerk. En daar was "hij" ook in
de dienst. Bij het uitgaan zagen
we hem lopen.
Wij, zoals meisjes kunnen
doen, met elkaar giechelen en
wellicht hebben we hardop ge
zegd: "Daar heb je Hitier."
Hij werd kwaad en zette de
achtervolging in. Wij rennen:
Grote Kerkstraat - Kleine
Hoogstraat, dat ging vanzelf en
aan het eind zagen we hem de
Beyerstraat uitstuiven.
Pas in de Sint Jacobsstraat
durfden we een portiek in te
stuiven om achterom te kijken.
De kust was veilig.
Er werd toen verteld, dat hij bij
de Jehova's getuigen hoorde,
maar of dat waar was?
Bodegraven
Adriana van Dam-
Kortenoeven
Uw beschrijving doet ons
denken aan een doofstom
me meneer uit Boisward,
die kort na de oorlog vaak in
Leeuwarden kwam. Hij
droeg, wat men toen nog
"een Hitiersnorretje" placht
te noemen. Mensen, die hij
op straat tegenkwam groette
hij zeer opvallend door het
afnemen van zijn hoed,
waarna hij met een enorme
zwaai het hoofddeksel bijna
tegen de grond aansloeg.
Maar deze heer leek ons de
man er niet naar om gieche
lende meisjes honderden
meters achterna te ren
nen.
had geen ouders meer en ging
dan naar haar zusters in IJs-
brechtum. Het was dan wel een
teleurstelling dat ze er niet was,
maar ik kon ook heerlijk spelen
met Renie Lont en haar broer
tje, dat naar ik meen Jacob
heette.
Vaak kwam "Oude Tietsje"
daar dan. Of ze wat van me
vrouw Lont kreeg weet ik niet.
Maar wel weet ik nog, dat ze
een sigaar rookte en liedjes
voor ons zong. Ze kende een
massa liedjes. Ik vond dat toen
heel interessant!
Van pesten was bij ons toen
geen sprake.
Emmen
Yps Boersma-Terpstra
Het dramatische levensver
haal van "Ouwe Tietsje" zult
u zeker nog in de rubriek
"Opvallende figuren in het
vroegere Leeuwarden" te
genkomen!
Red. 'tKI. Kr.
OUWE TIETSJE
Red.'tKI. Kr.
DE MOTBAL
Toen ik op de U.L.O. aan de
Wissesdwinger zat had ik een
vriendin, Bertha de Boer.
Ze woonde bij de familie Lont
aan de Snekertrekweg, die
daar een veevoederbedrijf had.
's Zondags liep ik van de Weg
naar Cambuur, de tegenwoordi
ge Cambuurstraat, naar de
Snekertrekweg.
Soms was Bertha er niet. Ze
Leuk nog weer eens wat in
't Kleine Krantsje te lezen
over Zwarte Pang. Mijn
grootouders, die de familie
van de Corpiers heel goed
hebben gekend, spraken
nooit over Zwarte Pang,
maar zeiden altijd gewoon
Pang. Dat kwam, naar ik
aanneem, omdat ze Johan
nes Corpier niet gekend
hebben, toen die nog pik
zwarte haren had - op ou
dere leeftijd was het zeker
een grijze man.
Waar ik in 't Kleine Krantsje
nog nooit iets over las was
in het verleden een stadge
noot, die ze De Motbal
noemden. Hij verdiende de
kost met het verkopen van
motballen. Schrijft u daar
ook nog eens over?
"De Motbal" was een
lange man, die Monsma
heette. "Mutte er oek
motballen wezevroeg
hij, wanneer hij langs de
deuren ging. Zei men
dan "nee", dan kon het
gebeuren, dat hij giftig
werd en antwoordde:
"Nou, geluk voor je. Mar
ik hoop, dat je er nog es
honderd noadig binne!"
Red. 'tKI. Kr.
WIE IS DEZE PERSOON?
In gedachten de bevrijding van
Leeuwarden, 50 jaar geleden,
kwam deze foto op tafel van de
intocht van onze bevrijders.
Dq foto moet genomen zijn
op de Wirdumerdijk bij de
Nfercurius-fontein. Rollend ma
terieel met geschut zijn duide
lijk waarneembaar.
Een vis als uithangbord is
zichtbaar rechts van de grote
hangende vlag. De winkel van
vishandel Glastra.
Op de witte balk een naam,
mogelijk koffiehuis de Beurs.
Wie kent deze onbekende per
soon?
Iemand van de Binnenlandse
Strijdkrachten, N.B.S.?
Mogelijk is deze persoon nog in
leven, gezien zijn geschatte
leeftijd van 25-30 jaar.
Wie kan hier een reaktie op ge
ven?
Apeldoorn
B. Dijkstra
