'T KLEINE KRANTSJE
BOKSCARRIÈREWAS
KORT EN KRACHTIG
EEN KIEKJE
Oeroud nieuws uit de
Stads- en Dorpskroniek
van dr. G. A. Wumkes
JOH AN V.D. MEULEN
Kampioen
meerprijzen
STADSNIEUWS
VAN VROEGER
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 6
In die tijd won hij verscheidene
partijen, werd hij tweemaal
kampioen van Nederland en
ging hij zelf geen enkele maal
knock out. Toch was Johan van
der Meulen geen bezeten fi
guur, die alles op alles zette
om in de boksring zoveel mo
gelijk resultaten te behalen.
In zekere zin geloofde hij het
allemaal wel, voetbalde hij net
zo lief in het derde elftal van
het roodwitte Leeuwarden en
beschouwde hij die bokserij
maar als een aardigheidje
naast zijn werk als laborant op
de Leeuwarder Papier Waren-
fabriek.
Meer dan eens moest zijn trai
ner Johan Poelsma hem dan
ook aansporen om serieuzer te
zijn en beter de trainingen te
bezoeken. Toen de jonge Van
der Meulen niet lang nadat hij
met boksen was begonnen, in
1941, te kennen gaf in Ensche
de te willen meedoen aan het
bokskampioenschap van Ne
derland, verzuchtte Poelsma
dan ook: "Ach man, wat must
daar doen, wat hest daar nou
te zoeken?"
Maar Johan van der Meulen
ging er zonder begeleiding van
zijn trainer en zonder verzorger
naar toe en werd er notabene
als weltergewicht meteen natio
naal kampioen!
Toen Johan Poelsma vanuit
Enschede het grote nieuws ver
nam wist hij niet wat hij hoorde
en hij regelde meteen, dat club
genoten de jonge kampioen
een zegetocht door de stad
zouden laten maken in een-
bakfiets!
Vol spanning wachtten de jon
gens van de Boksvereniging
Frisia met hun versierde ver
voermiddel de komst van de
trein uit Enschede af, maar al
wie er verscheen, bokskam
pioen Van der Meulen kwam
niet. Pas met de allerlaatste
trein, in het holst van de nacht,
verscheen hij in beeld en toen
waren de huldigers al met hun
bakfiets naar huis gegaan en
stond alleen Johan Poelsma er
nog...
Na bij verschillende Nederland
se kampioenschappen nog
meer prijzen te hebben behaald
werd Johan van der Meulen in
1947 in het bantamgewicht in
Amsterdam voor de tweede
maal nationaal kampioen. Ook
kwam hij, zonder succes, uit in
het Europese kampioenschap
in hetzelfde jaar in het Ierse
Dublin en bokste hij later nog in
Selectiewedstrijden voor de
Olympische Spelen van '48.
Het was eveneens in 1948, dat
de Leeuwarder bokser op me
disch advies een streep onder
Kort en krachtig - met die woorden kon vroeger het
best de gestalte worden gekarakteriseerd van de
Leeuwarder amateur-bokser Johan van der Meulen.
Kort en krachtig was ook de carrière die hij als bokser
heeft gemaakt. In 1940, toen hij een en twintig was,
had hij zijn eerste gevecht, in 1948, acht jaar later dus
al, gooide hij zijn handschoenen in de ring.
Er rijdt een melkwagen over de
westzijde van de Weaze in de
richting van de Peperstraat. Op
hetzelfde moment marcheert er
door deze straat een troep sol
daten in de richting van de
Paardepijp.
Om niet op de colonne in te
rijden, moet de melkboer, on
verwacht met deze situatie ge
confronteerd, zijn paard inhou
den. Maar wat gebeurt er nu?
De wagen begint achteruit te
rollen en duikelt met melkbus
sen en al bij de walkant neer
het gore grachtwater in.
De officier, die de troep com
mandeert, geeft zijn soldaten
meteen opdracht de helpende
hand te bieden en binnen de
kortste tijd wordt de wagen
weer bij de wal opgehesen.
Ook de bussen worden keurig
opgevist.
Maar de venter mist in één klap
al z'n melk en het water van de
Weaze is heel vreemd wit ge
kleurd
(1918)
Het zal v/el niet zo vaak meer
gebeuren,maar toch kan het
nog wel eens voorkomen, dat
een foto "een kiekje" wordt ge
noemd. "Hee, dat is een leuk
kiekje, zeg!" - En hebben jullie
in de vakantie nog interessante
kiekjes gemaakt?"
De aanduiding kiekje voor een
fotografisch product is echt ou
derwets en in vroeger jaren
moet het de gewoonste zaak
van de wereld zijn geweest om
een foto een kiekje te noemen.
Of, vanzelfsprekend, een kiek,
wanneer het ging om een af
beelding van een kloek for
maat.
Maar waar kwam dit "kiek" of
"kiekje" vandaan?
Wel, van een zekere meneer
Abraham Israel Kiek, die in het
jaar 1839 in Gouda het levens
licht zag en die zich op zijn vijf
en twintigste als fotograaf in
Leeuwarden vestigde. Hij
woonde en werkte hier respec
tievelijk in de Kleine Kerkstraat,
in de Breedstraat.aan de Nieu-
weburen en in de Noorderweg.
Bij hem, bij Abraham Israel
Kiek dus, kon je terecht om je
te laten photograferen en hij
werd hier erg bekend door "de
kiekjes" die hij maakte. En zijn
populariteit bleef niet tot Leeu
warden beperkt, want in later
jaren schijnt hij zich in school
foto's te hebben gespeciali
seerd en maakte hij opnamen,
ofwel kiekjes in de gehele pro
vincie.
Zo bleef hij hier veertien jaar
actief en in 1878 verdween hij
uit beeld om naar Rotterdam te
gaan.
Als man van de kiekjes had
Kiek toen al zoveel bekendheid
gekregen, dat zijn naam nog
heel lang zou blijven voortle
ven. Ja, je kunt wel zeggen tot
in onze tijd.
Er wordt bekend gemaakt aan de liefhebbers van de
musyk- en zangkonst, dat bij G. van der Wal, boekver
koper te Leeuwarden in 't Nauw, verkogt worden aller
hande zoorten van gedrukt en geschreven muziek om
te zingen, of te spelen op de fluit, waldhoorens en
andere instrumenten; ook worden bij hem verkocht
alle soorten van concertlijnen en gemaakte muzykboe-
ken. (1758)
Verkoop eener van ouds bekende geneverstokerij, ge
dreven in het zesde huis van de Wijdesteeg op de
Weaze te Leeuwarden. (1804)
De orgelfabriek van de firma L. van Dam en Co. te
Leeuwarden, diè meer dan honderd orgels leverde,
bestaat honderd jaar. (1879)
Arent Hansen, castelein in het Wapen van Idaardera-
deel te Grouw, maakt bekend, alzoo door het leggen
van een nieuwe dijk, het zeer compleet is naar Grouw
te rijden, dat hij aan alle liefhebbers goed logies biedt
en om een goed zood visch te eten als anders, mids
een dag a 3 van tevoren kennis hebbend. 1759)
De representanten des Frieschen volks maken be
kend, dat de geruchten als zouden de Fransche troe
pen van hun chefs geld hebben ontvangen om de
wapens op te vatten, valsch waren; deze geruchten
deden een gespannen verhouding ontstaan tusschen
de burgerij en de troepen. 1796)
Men begint de schatten van het goudschip Lutine, dat
in 1799 in het IJzergat bij Terschelling zonk, op te
brengen, wat tot dusverre vruchteloos was beproefd.
Nu echter sloot de firma Van Geuns te Haarlem, die
beschikte over een verbeterd duiktoestel, een contract
met een commissie op het eiland. Een onderzoek met
stekers en tangen bracht aan het licht het binnenbe-
kleedsel eener geschutpoort met daarop vastgegroei
de geweerkogels, zoodat er geen twijfel bestond of de
ware plek was gevonden. 1843)
Cornelis R. Bakker heeft naast de Lange Pijp te Leeu
warden gevestigd een beddenwinkel, waarin diverse
soorten Brabantsche en Meppelsche tijken, dekens,
gevlamde Chamoije, Flaamse linnens en gebloemde
damasten in couleuren Harrentynen, Casjanten, Mo-
rees, diverse geblokte gordijnengoederen enz. 1793)
F. H. Munniks bij de Lange Pijp op de hoek van de
Weert te Leeuwarden biedt witte waskaarsen aan van
zes tot acht in een pond; het pond voor 22 stuivers en
ruilt de enden van waskaarsen weer in. 1769)
Jacque de Blandin in de Speelmansstraat te Leeuwar
den geeft les in dansen en schermen. 1759)
Gebr. Jacobs op den Wirdumerdijk te Leeuwarden
verkoopen Engelsch aardewerk uit de fabriek van Jo-
siah Wedgwood, glazen met letters en deviezen voor
15 stuivers. (1822)
Eerste steen gelegd van Sinkel's manufactuurzaak op
de Nieuwstad te Leeuwarden. 1843)
Robert Henrich baron van Hambroick tot Arenthorst
legt uit naam van den minderjarigen prins Willem V*
den eersten steen van het nieuwe gebouw aan het
Stadhuis te Leeuwarden, in tegenwoordigheid van de
princes douairière Maria Louise. 1760)
zijn carrière zette na een loop
baan die dus uitgesproken kort
en krachtig is geweest.
En wat is er nu overgebleven
van de glorie van toen? Wel,
veel leuke herinneringen en
een kast vol medailles en lin
ten. En een plezierige ervaring
met zijn oude vereniging Frisia,
die onlangs nog eens alle vier
clubgenoten huldigde, die ooit
de nationale titel veroverden.
Dat waren, behalve Johan van
der Meulen, Reino van der
Hoek, Lolle van Houten en
Rudi Koopmans.
De bakfiets van '41 kwam daar
niet bij te pas, maar toch werd
het dus nog een zeer gewaar
deerd eerbetoon van de vereni
ging!
