REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
GROEN VAN PRINSTERERSCHOOL
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 15
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
In 1937 maakte de bekende Leeuwarder fotograaf Joseph Dwinger
deze opname van de vierde klas van de Groen van Prinstererschool.
We gaan, zoals altijd, van links naar rechts en we beginnen bij de
eerste rij banken: Henk Oosterhof en Gerard van der Wal, Johan
Veldkamp en Willy Sikma, Coba van der Meer en Femmy Dekker,
Anneke Beintema en Aafje de Jong met een vraagteken, Piet Wage
naar en Wim Bangma, Teunis Stolte en David van Giffen. Op de
tweede rij: Titia Hoeksema en Hieke Veltman, Anske Halma en Piet
Kok, een onbekende en Benny Klein, Jelly Kamstra en Renny
Heegsma, Oeds Larooy en Hotze Rusticus, twee onbekenden, een
Jopie en Gauke de Vries. Dan nog op de derde rij: Betty Wits en
Beppie van Staveren, Poppie Bouma, Herman Heinsbergen met een
vraagteken en Japie Bies, Dieuwke de Vries, een Lukas en Jelly
Sijbrandy. De onderwijzer achter in de klas is de heer Tj. Meijer.
PIER SAMBRINK
Zojuist uit 't Kleine Krantsje
vernomen, dat een goede be
kende is overleden, Pier Sam-
brink.
Wij noemden hem Pierke; hij
was als jongen al een hele
goede accordeonist. Hij speel
de in de straten en zijn vader
haalde geld op. Het mocht na
tuurlijk niet, want ze hadden
geen vergunning. Als kinderen
stonden wij op de uitkijk en als
er een politieagent aankwam,
waarschuwden wij de Sam-
brinks. Die gingen dan vlug bij
mensen in huis. Ze zijn ook
enige malen bij ons binnen ge
weest.
Pierke had een zuster die ook
accordeon speelde. Toen Pier
en Atty, een vriendin van mij,
trouwden, gingen wij ook naar
het stadhuis. Atty had een leu
ke bruine jurk aan en een
krans op haar mooie zwarte
haar. Pier had een rooie strop
das om. Gek dat een mens
zich dat nog zo goed kan herin
neren. Wij riepen dat ze zich
konden bezinnen en nee kon
den zeggen. Gelukkig hebben
ze niet naar ons geluisterd, ze
kregen een gelukkig huwelijk.
Atty's vader had het café, de
Walhalla in de Speelmans
straat. Zij had een jonger zusje
Marietje en een broer Herman;
hij was een vriend van mijn
broer Anne.
Roy Utah; U.S.A.
M. Scheer-Schot
DENAAMSIJSES
De naam Sijses die in een vo
rig Kleine Krantsje voorkomt, is
sterk in mijn geheugen gegrift.
Als jongen van ongeveer elf
jaar had ik pianoles van de
heer Pieters, die een pianohan-
del dreef in de Weerd, schuin
tegenover de Firma Sijses. De
heer Pieters woonde boven de
zaak met een oude moeder en
een zuster. Op donderdagmid
dag kreeg ik een uur pianoles.
De lessen waren prima, maar
het uur werd vaak weggekne-
pen door de bezoekers van de
pianowinkel. De aandacht van
de heer Pieters werd dan door
een ander opgeëist en dan zat
ik daar maar wat.
Moeder Pieters bracht dan al
tijd limonade met koek en dan
wilde ik wel stil zijn. Toch werd
het te bar en ik verdween bij de
heer Pieters.
Vervolgens op pianoles bij me
vrouw Greetje Sijses, die ge
trouwd was met een bekende
Leeuwarder, een Do Sprock. Ik
denk dat deze dame een zuster
is (geweest?) van de heer J. J.
Sijses. Ze was bovendien een
bekende zangeres uit de Leeu
warder muziekwereld.
Ik was erg gesteld op deze vro
lijke, schone dame, ze zag niet
op de klok, bracht mij muzikaal
gevoel bij en ook de natuurkun
dige klanktheorie had haar en
dus ook mijn grote belangstel
ling.
Bij het afscheid was er altijd
een stukje chocola en een aai
over mijn bol. Bovendien had
ze twee bijzondere dochters,
ongeveer van mijn leeftijd, Mar-
ga en Dini. Als ik les had
moesten die de kamer uit en ze
gingen dan in de gang spelen.
Als de les afgelopen was
moest ik ze in de gang passe
ren. Steevast was het dan: "Je
gaat goed vooruit hoor, kom
maar gauw weer!" Of deze
kreet een opdracht was of een
animoso is mij natuurlijk op dat
moment niet duidelijk geweest.
Wel was ik er heel gelukkig
mee en mijn vader en moeder
waren tevreden over de onver
wachte vorderingen.
Les: wat een naam al niet naar
boven kan brengen en dat er in
Leeuwarden een man is die de
gelegenheid geeft om je herin
neringen het daglicht te laten
zien. Dat is nog veel meer
waard dan het verhaal zelve.
Leeuwarden
Lijfering
Visverkoper op de vrijdagmarkt:
"Mevrouw! Zoute haring, negen
voor tien gulden, een koopje!"
"Ach man, wat mut ik met ne
gen heringen..."
"Nou... die kan U altijd nog la
ten inlijsten, waar of niet!"
