REKLAME DICKVANDERHEIJDE JR
SNIEPSNAREN
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
■T KLEINE KRANT5JE
DE AVONTUREN VAN
JUFFROUW KNIP EN KNAP
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 13
adviesbureau voor reklame en publiciteit
jozef israëlsstraat 6-10 058-124984
Alfred Salter)
19. Herinneringen aan de
oude Harmonie (2)
Op een avond in april 1996 zijn
juffrouw Knip en Knap weer
eens te gast bij oom Piet in
Huizum.
Knap: 'Bent u al in de nieuwe
Harmonie geweest?'
Piet: 'Nee... wel af en toe in
Theater Romein... vorig jaar...
begin februari... toen werd De
Schipbreuk van Johan Wage
naar opgevoerd. Dat is een hu
moristische cantate op tekst
van De Schoolmeester.'
Knip: 'Schoolmeester?'
Piet: 'Dat was het pseudoniem
van Gerrit van de Linde, een
dichter uit de negentiende
eeuw. De uitvoering werd ver
zorgd door het Noord Neder
lands Kamerkoor. Ik heb nog
een plaat van De Schipbreuk
door het Omroepkoor van de
NOS. Daarbij speelde Nelly
Wagenaar, dochter van de
componist, piano.'
Knap: 'Wij zijn vorige maand
nog in de Harmonie geweest.
Er was een concert door het
Noord Nederlands Orkest on
der leiding van Jacek Kasps-
zyk... in het Eerste vioolconcert
van Karol Szymanowski moest
de soloviolist Angel Gimeno
van viool wisselen. Dat gebeurt
wel vaker. Ik heb het ook eens
op televisie gezien, Isaac Stern
moest in het Dubbelconcert van
Brahms de viool van de con
certmeester overnemen. Het
hoogtepunt vond ik de Vijfde
Symfonie van Prokofieff.'
Knip: 'Die vond ik ook mooi.
Het begin van de avond vond
ik niet mooi'.
Knap: 'Dat was het opus één
van Anton Webern, zijn Passa-
caglia. De uitvoering was niet
best, maar dat is geen schan
de. Er zijn maar heel weinig di
rigenten die de muziek van
Webern aankunnen. De opna
men van Pierre Boulez uit de
jaren zeventig zijn een mooi
voorbeeld hoe het wel moet.
Dat niveau haalt hij nu niet
meer.'
Piet: 'Dat ben ik wel met je
eens. Szymanowski en Proko
fieff leveren minder problemen
op voor de dirigenten.'
Knip: 'Er waren maar weinig
mensen. Vorig jaar waren we
bij een concert van een orkest
uit Rusland en toen waren er
ook zo weinig mensen.'
Knap: 'Toen speelden ze nota-
bene de Tweede Symfonie van
KorKet
Rachmaninov, één der mooiste
symfonieën van deze eeuw.'
Knip: 'Ik snap niet dat er zo
weinig mensen bij die mooie
muziek komen.'
Knap: 'Ze komen alleen als er
bekende componisten worden
uitgevoerd, maar daardoor mis
sen ze ook veel.'
Piet: !Hoe vinden jullie het
beeld van Tetman de Vries?'
Knap: 'De eerste keer viel het
me niet eens op. Ik zag wel
een beeld van een dwerg... la
ter bleek dit het beeld van Tet-
mande Vries te zijn.'
Knip: 'Het beeld is veel te
klein.'
Piet: 'Ik heb het een paar maal
gezien toen ik er langs wandel
de. De nieuwe Harmonie zal ik
wel nooit bezoeken. Moet ik bij
na vijftig jaar aan herinneringen
van de oude Harmonie teniet
doen door een gril van het ge
meentebestuur?'
Knap: 'Is dat conservatisme
van u of iets anders?'
Piet: 'Hoe het heet interesseert
me niet.'
Knap: 'U bent niet conserva
tief!'
Piet:'Jij zegt het.'
Knap: 'Vorig jaar was het veer
tig jaar geleden dat de dirigent
Kor Ket overleden is. Heeft u
die nog gekend?'
Piet: 'Ik heb hem wel enkele
malen gezien. Hij was ge
trouwd met een dochter van de
beeldhouwer Adema uit de Hui-
zumerlaan. Kor Ket was de
eerste dirigent van het Frysk
Orkest. Zijn opvolger Alfred
Salten heb ik jarenlang zien di
rigeren bij het Frysk Orkest.
Voor een orkest is het beter dat
een dirigent langere tijd bij een
orkest blijft. Tegenwoordig met
die vluchtige contracten gaat
het de verkeerde kant uit. Zo
raakt een orkest nooit aan een
dirigent gewend en is het resul
taat er ook naar. Het niveau
dat Fritz Reiner met de Chica
go Symphony of George Szell
met't Cleveland Orchestra be
reikte wordt steeds zeldzamer.'
Knap: 'Het verbaast mij ook
hoe goed die uitvoeringen uit
de jaren vijftig en zestig zijn.
Soms is de opname niet zo
goed, maar meestal valt het
mee.'
Piet: 'In de jaren zeventig heb
ik ook veel toneeluitvoeringen
in de Harmonie bezocht... dat
was een gevolg van mijn literai
re belangstelling.'
Knap: 'Ging u ook wel naar ca
baretvoorstellingen?'
Piet: 'Niet zo vaak... begin ja
ren zeventig ben ik bij een pro
gramma van Don Quishocking
geweest... Zand in je badpak
heette het programma. Het viel
me niet echt mee. Ik vond hun
platen destijds goed en daarom
wilde ik ze wel eens meema
ken in de Harmonie.'
Knap: 'De helft van Don Qui
shocking zit nu bij de Bagh-
wan.'
Knip: 'Hoe komen ze daar nu
bij.'
Piet: 'Al is een sekte nog zo
mal, aanhangers vind je over
al.'
Knip: 'Ha-ha, dat is een mooie.'
Knap: 'Wat komt er nu veel bo
vendrijven over leraren die
schoolmeisjes lastig vallen.'
Knip:'Lastig vallen?'
Piet: 'Ik was in de veronderstel
ling dat de leerlingen sinds de
jaren zestig steeds mondiger
werden, nu blijkt dat de leraren
juist mondiger worden...'
Knip: 'Ja... anders zaten ze ook
niet aan je!'
Piet: 'In werkelijkheid is het
diep treurig. Ouders sturen hun
kinderen vol vertrouwen naar
school en dan wordt dat ver
trouwen op een afschuwelijke
manier beschaamd.'
Knap: 'Raar dat mensen na zo
veel jaren er pas mee naar bui
ten komen.'
Piet: 'Toen ze jong waren
schaamden ze zich er natuurlijk
voor.'
Knap: 'Voordat de Harmonie
gesloopt werd schoof het ge
meentebestuur de directeur Ter
Horst ook aan de kant.'
Piet: 'Ja, stalinisme komt overal
voor. Het is niet goed dat een
gemeente eigenaar is van een
schouwburg. Ze kunnen niet
eens een behoorlijk zwembad-
beleid voeren, laat staan een
schouwburg beheren.'
Knap: 'Hoe komt u bij stalinis
me?'
Piet: 'Omdat ten tijde van Stalin
schouwburgdirecteuren ook ge
wipt werden. Het enige verschil
met andere landen is dat ze
buiten de Sovjet Unie niet ver
moord werden. Het heeft ook
niets met communisme te ma
ken, maar met het feit dat de
overheid eigenaar is van
schouwburgen. Een zwembad,
voetbalterrein, infrastructuur
enzovoort moet het gemeente
bestuur voor zorgen, maar een
schouwburg hoort van een ver
eniging of een stichting te zijn.
Anders slaat het stalinisme ge
regeld toe. Dat geldt ook bij het
benoemen van mensen bij het
onderwijs. Als het gemeentebe
stuur tegen de zin van de
school wil doorzetten plegen ze
ook stalinisme. Dat hebben we
in Amsterdam kunnen zien. Als
een gekozen bestuur de wen
sen van de betrokkenen aan
haar laars lapt zijn ze stalinis
tisch of dictatoriaal bezig. Het
paarse kabinet is ook niet de
mocratisch. Het doordrukken
van het afschaffen van de Ziek
tewet is ook niet democratisch
geschied.
Knap: Tjonge, daar kon u wel
eens gelijk aan hebben.'
Tot zover de herinneringen van
oom Piet aan de oude Harmo
nie.
Chris Visser
(Vervolg vanpag. 8)
Binckesstraat te gaan, want dit
"vertrouwde adres voor kruide
niers- en grutterswaren" van P.
van der Molen is er ook niet
meer.
En jammer is het natuurlijk ook,
dat de "Stoom Wasch- en Elec-
trische Strijkinrichting van R.
Jeelof uit de Gysbert Japicx-
straat er niet meer is, want an
ders had dit bedrijf over twee
jaar zijn eerste eeuwfeest kun
nen vieren. "Opgericht 1898"
staat er in de advertentietekst.
Stellig zullen er ook nog men
sen zijn, die weten dat J. Wen-
selaar een kruidenierszaak had
op de hoek van de Veestraat
en het Koeplein en dat er een
"Vleeschhouwerij" te vinden
was van A. J. van der Graaf op
de hoek van diezelfde Vee
straat en de Groningerstraat
weg.
Verder was het in die tijd ver
standig brandstoffen te betrek
ken van de Gebroeders Akker
man van de Bleeklaan, hoek de
Ruyterweg, want deze zaak be
weerde "het genot te kunnen
verhogen van Uw radioavonden
door Uw vertrekken te verwar
men met onze brandstof".
Tenslotte: het Leeuwarder Auto
Bedrijf van de Nieuwekade was
natuurlijk "het adres voor het
huren van eerste klas bussen
en luxe wagens" en wie goed in
de kleren wou zitten kon het
best bij Tj. H. Wals in de Bote
van Bolswertstraat terecht,
want die had steeds voorradig
"Prachtige Stalencollecties,
welke desgewenscht gaarne
worden toegezonden".
Maar goed, het is dus zoals we
het net al hebben geconsta
teerd. al die toen min of meer
florerende zaken zijn intussen
de geschiedenis ingegaan; al
leen de namen herinneren we
ons nu nog.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het..."
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd
