TKLEIHE KEAHTSJE
I
SOLDAATSJE SPEULE
MEER
van der
MUf-
Een kerstdiner in stijl?
hele gezellige kerstdagen en
een gelukkig en gezond,
stijlvol en culinair
1997
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
(Vervolg van pag. 10)
6
Oosterstraat en de Berlikumer-
markt.
Ook de situatie van de foto op
de voorpagina in 't laatste num
mer weet ik nog heel goed. De
oude heer Epema heb ik ook
heel goed gekend; hij kwam wel
bij ons thuis. Het is voor mij
iedere keer weer prettig alle
oude dingen van vroeger nog
eens terug te zien. Heel hartelijk
dank daarvoor!
Den Burg
G. den Braven-Jorna
OPROEP
De in 't Kleine Krantsje
geplaatste foto van de vierde
klas van de Rehobothmulo
heeft verschillende reacties
opgeleverd.
Daaruit blijkt dat men - onge
veer vijftig jaar na het maken
van de foto - gaarne een reünie
zou willen houden.
De oud-klasgenoten, die hier
voor voelen, wordt verzocht
zich te willen melden bij Gerben
Stellingwerf, P.J. Noël Baker
straat 22, 9728 WC te
Groningen, tel. 050 - 5256539.
Groningen G. Stellingwerf
DE OUDE SPORTLAAN
EN HAAR BEWONERS
In de Sportlaan heeft vóór de
jaren zestig van deze eeuw
nooit een garage gestaan. Nu
zijn in diverse Huizumer straten
voormalige pakhuizen tot parti
culiere garage's omgebouwd,
zo ook het pakhuis van H. de
Jong tussen Sportlaan 17 en
19.
Nu er meer bekend is over de
Sportlaan kan men spreken van
de Oude en de Nieuwe
Sportlaan.
Aan de Oude Sportlaan staan
de woningen nr. 1 tot en met 13
en aan de evenkant 2 tot en met
12.
In de oude Sportlaan woonden
vlak na de oorlog op nummer 1
K. Schotanus en J. Kuindersma,
timmerknecht. Later woonde
hier de familie Jongma. Op nr. 3
de familie S. Bouma en op 5
fam. B. R. Venema. Op nr. 7 de
weduwe H. de Vries-Feenstra,
die model stond voor de oudste
dochter in Afkes Tiental. Haar
dochter H. de Vries was onder
wijzeres in handwerken aan de
Jan van Nassauschool in de
Borniastraat. Op nr. 9 de familie
Meinders en op 11 de timmer
man Sinnema. In het laatste
huis van de Oude Sportlaan op
nummer 13 woonde H. de Jong,
venter met kruidenierswaren.
Aan de evenkant woonde op
nummer 2 de familie Pitstra,
Pitstra was werkzaam als stof
feerder. Op nr. 4 S. Nagel, koet
sier en zijn dochter T. A. Nagel
was ambtenares bij de
Distributiëdienst. Op 6 J. Klaver,
nummer 8 F. de Jong, besteller
bij de PTT en op 10 G. C.
Molewijk, werkzaam bij een
notaris. Op nr. 12 tènslotte de
familie Koopmans.
Van mijn jeugdvriend, die in de
Da Costastraat (nu Feytsma-
straat) geboren is weet ik dat
zijn vader vroeger gevoetbald
heeft waar later de Da
Costastraat aangelegd is.
De Oude Sportlaan dateert van
1923, dat geldt ook voor de
zijstraten Oosterstraat en
Kerkstraat (nu dus Buygers- en
Jousmastraat).
De Nieuwe Sportlaan, tussen
de Borniastraat en de
Jouwsmastraat, Vondel- en Da
Costastraat stammen uit 1927.
De Vondelstraat heet nu Herin-
gastraat.
De naamsverandering van de
straten in Huizum vond plaats in
november 1946, omdat een
aantal straten dezelfde naam
hadden als enkele straten in
Leeuwarden. De Huizumer stra
ten kregen de namen van
Grietmannen.
Leeuwarden Chris Visser
DE VROEGERE DR. POSTMA
In de rubriek "Opsporing ver
zocht" werd door een abonnee
gevraagd naar gegevens
betreffende een dokter Postma,
die weleer in Leeuwarden heeft
gewoond. Die moet er tot in de
vijftiger jaren, waarin hij over
leed, volgens de aanvrager een
opmerkelijke, levensbeschou
wing op na hebben gehouden.
Wel, deze dr. Postma, die
woonde aan de Wirdumerdijk
op nummer 28 boven in
de veertiger en vijftiger jaren,
was een geneesheer, die zich
gespecialiseerd had in het
genezen van rheuma-ziekten.
Tijdens de therapie, die hij toe
paste moest de patiënt in een
water- en luchtdichte zak ver
pakt worden, welke om de hals
werd dichtgeknoopt. Er werd
dan ongezuiverde zuurstof uit
een stalen cilinder via een ven
tiel in de zak geblazen. De
patiënt stond dus in een soort
dichtgebonden luchtballon,
welke met zuurstof gevuld was.
Op een of andere manier kwam
er ook nog water aan te pas,
dat aan de binnenkant van de
ballon sproeide.
Dit verhaal vindt zijn oorsprong
in die stalen fles. Wij, van de
Friese Kolenhandel hadden het
genoegen die zuurstof te
mogen leveren. Een of twee
keer per week bezorgden onze
knechten één of meer flessen,
al naar gelang van het aantal
patiënten dat de dokter had.
De praktijk was boven op de
eerste verdieping, dus volle
flessen moesten bij de trap op
en de lege mee terug, een
zwaar .kanwei, want een volle
fles woog omstreeks vijf en
zeventig kilo en leeg niet veel
minder. Dr. Postma was een
royale man hetgeen bleek uit
het feit dat ons personeel er tuk
was om de gevraagde flessen
naar boven en beneden te
brengen. Bij elke bezorging
kreeg de chauffeur en zijn hulp
ieder een gulden voor elke ver
voerde fles, vol of leeg, voor de
moeite. Die ene gulden per fles
was in die tijd geen kleinigheid!
Dr. Postma was wel een "eptich
mantsje". Het kwam wel eens
voor dat onze voorraad uitgeput
was en hij dan net patiënten
verwachtte en dus dringend
zuurstof nodig had. De wereld
was dan wel te klein. In die tij
den van hoge nood bij de dok
ter, dreigde hij ons dan met
steeds hetzelfde verhaal: "Als je
niet op tijd kunt leveren, ga ik
onmiddellijk een contract aan
met "Air-Liquide", een zuurstof-
fabriek in Parijs, daar heb ik
zeer goede relaties en die hel
pen mij wel zeker direct."
Alleen om ons gezicht te red
den haalden we dan apart voor
hem een paar flessen uit
Groningen, waar onze fabriek
stond. In Leeuwarden luidde de
kreet: "Hest last van rimmetyk,
gaan dan even bij Dr. Postma,
op 'e Wirdumerdiek, in de sak,
benst so weer de piene kwiet."
(waar of niet?)
Leeuwarden W. D. Lijfering
Van den Berg State
Verlengde schrans 87
8932 NL Leeuwarden
Tel: 058-800584
Hctel restaurant Van den Berg State
is beide kerstdagen geopend.
Graag sturen wij U geheel vrijblijvend
onze kerstmenu 's toe.
Wij hopen U eerste- of tweede
kerstdag op Van den Berg State te
mogen begroeten.
Heeft U met de kerst andere plannen,
dan wensen wij U alvast
HET ROKEN IN DE OORLOG
Ik lees iedere maand met veel
plezier uw Kleine Krantsje, ik
ben al jaren lang abonnee en
drie en zestig jaar, dus ook al
een mens met veel herinnerin
gen.
Toen ik het artikel in het okto
bernummer las over het roken
van de heer Faber, gingen mijn
gedachten terug naar de tijd
van de oorlog en daarna.
Mijn vader Age Zalmstra mocht
graag roken en heeft bij gebrek
aan vloei veel dun papier van
boeken gebruikt.
Bij gebrek aan tabak plukten wij
een bepaald kruid uit het wei
land. Na droging werd het
gesneden en gerookt, dat was
camille. Onze moeder vond dat
verschrikkelijk stinken en zei
dan, "hij rookt weer het merk
buitendeur". Ook hier ging het
gezegde op dat een roker een
tevreden mens was.
In de oorlog had je bonkaarten
voor rookwaar op versnaperin
gen. Je kon zelf beslissen wat je
hebben wou. Onze vader had
dus twee rookkaarten, dat was
nog te weinig, want hij mocht
graag een opsteken. Ook herin
ner ik mij een versje uit de krant,
dat betrekking had op de hoe
veelheid sigaretten die op een
bon werden verstrekt.
Dat ging zo:
Veertig sigaretten krijgen
wij,/veertig peukjes over./
Veertig peukjes is ook weer
tien, dat is vijftig./Tien peukjes
is ook weer drie,/dat is drie en
vijftig./Vier en vijftig sigaretten
krijgen wij/en nog een peukje
over.
Ook weet ik nog een leuk ver
haal van na de ooriog. Er was
een jongen die het aandurfde
vuur te vragen aan de roker van
een sigaar. Hij had zelf een pijp
pagina 16
met water en daar bovenop wat
tabak. Als dan de sigaar in de
pijp werd gehouden ging die
sissend uit, wat nog al eens op
schelden uitdraaide van de
gedupeerde.
Ik hoop dat u nog vele jaren
door mag gaan met het Kleine
Krantsje, het is voor ons een
soort achteruitkijkspiegel.
Leeuwarden
D. Zalmstra
DE VALCKENAERSTRAAT
U schreef in 't Kleine Krantsje
over de Valckenaerstraat, dat
die niet zo bekend was. Nu, ik
denk van mijn vader wel, die
ging als meteropnemer door
heel Leeuwarden. Dat was W.
Kunnen.
Omstreeks 1938 kwam hij met
zijn vrouw en acht kinderen in
de Valckenaerstraat nummer 2
te wonen. Dat huis was net
gebouwd en de schilder, die
later mijn man is geworden, was
er nog aan het verven.
Die straat zou doorgetrokken
worden maar dat is nooit
gebeurd.
Wij hebben als kinderen een
mooie herinnering aan deze
straat gehouden. In oorlogstijd
hadden wij ook nog ouderdui
kers en als er gevaar was ver
borgen die zich in een brede
gesloten dakgoot, die om het
huis heen was.
Als dat huis praten kon, dan kon
het heel wat vertellen.
Alle vijf dochters van Kunnen
zijn* vanuit dat huis getrouwd.
Mijn oudste dochter is daar na
de oorlog ook nog geboren.
Dus die straat was misschien
niet zo bekend, maar de men
sen wel.
Oentsjerk
Y. Steigstra-Kunnen
(Vervolg van pag. 6)
omgeving achter de kazerne,
die van Cambuur en nog wel
meer buurten. Ik zie nog in
gedachten zo'n leger over de
Ruyterweg in de richting van de
binnenstad trekken. Straf mar
cherend, liep men onder trom
geroffel keurig in de maat. Ze
voerden verbouwde kinderwa
gens met zich mee. Men had
hier ambulances van gemaakt.
Ook dienden ze voor het ver
voer van projektielen. Wat voor
al indruk op me maakte waren
de bebloede koppen van
bepaalde jongens.
Dat er gewonden vielen, kon
natuurlijk niet uitblijven. De
gevechten liepen hier en daar
finaal uit de hand en volgens
geruchten kwamen er zelfs jon
gens in het Diakonessenhuis
terecht!
Maar plotseling kwam er een
eind aan deze vreemde rage.
Men zei, dat de politie het ver
bood en voor de politie had
men in die tijd nog een diep
respect...
Ook het uitbreken van de echte
oorlog in 1940 heeft snel een
eind gemaakt aan dit oorlogje
spelen. Toen werd het opeens
helemaal echt!
Assen
Henk Zijlstra
Buorren 37 - 39 9081 AM Lekkum
in
00
0
CO
co
C\J
1
co
LO
O
LO
CO
O
CO
co
C\J
I
co
LO
O
(f)
J*
CO
ASSU RANSJEKANTOAR
Foar al jo fersekeringen hypoteken O financierings
