UIT HET NAAUW dtads- en uorpsKromeK van dr. G. A. Wumkes VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina '9 De verjaardag van Stadhouder Willem V gevierd met kanongebulder. De zevenjarige Severinus Menetree, zoon van den sous-luitenant Joh. L. Menetree uit het regiment van generaal Burmania, lost het eerste schot. (1753) De kastelein L. M. Kramer met eenige liefhebbers van Sint Jacobiparochie laten verkaatsen drie zilveren lepels. Als de prijs gewonnen wordt door een partuur, dat niet in de gemeente hoort, zullen zij daarenboven nog op een glas besten wijn getracteerd worden. Daar de prijs er in geen vijftien jaar is weggehaald, zouden de ingezetenen zulks gaarne zien. (1833) De Doopsgezinde Gemeente te Leeuwarden wordt van gedeputeerden geordonneerd de dompelbak in haar vergaderplaats af te breken. (1720) In de twintiger en dertiger jaren woonde in het centrum van onze goede stad, in het Naauw op no. 5 een prima banketbak ker, Hendrik van der Veen. Ouderen onder ons zullen zich deze bakker nog wel herinne ren, want hij timmerde behoor lijk aan de weg. Je had daar toen, net als nu nog een aardig rijtje bekende zaken. Op no. 1 was een delicatessen zaak van de firma Dijkstra. Op no. 3 zat de heer Chris Fahner met fruit en commestibles en later de bekende Willem Fahner, de zoon en daarna een tijd nog de kleinzoon. Later is de zaak verhuisd naar no. 7. Van der Veen verwierf zich een zeer goede naam als banket bakker, maar was bovendien in maatschappelijke en kerkelijke kringen een zeer geziene per soonlijkheid. De prima gang van zaken aan zijn bedrijf was ook voor een niet onbelangrijk deel te danken aan zijn vrouw, die geweldig goed met haar klanten kon omgaan. Uit hun huwelijk werden zes dochters geboren en die zijn een beetje de aanleiding tot dit verhaal. In die tijd werd banketbakker Van der Veen zeer bekend om zijn vele speciale producten. Een van deze speciale lekker nijen werd wel heel erg bekend, namelijk het koekje dat knap pertje werd genoemd. Verdraaid lekker om zo maar eens te zeg gen. De eerder genoemde meisjes groeiden voorspoedig op en werden schone maagden zoals dat toen wel werd genoemd. Maar helaas moesten ze al op zeer jonge leeftijd hun lieve moeder missen. Die stierf al op zeer jeugdige leeftijd, op haar vijfendertigste. Voor het gezin Van der Veen braken niet gemakkelijke tijden aan, maar door zijn diep geworteld geloof kon de vader verder gaan. En hij is ongeveer twintig jaren later weer gehuwd. Ondertussen werden de jongste meisjes mee door de ouderen opgevoed. Nu komt het bijzondere: In de loop der jaren werden deze meisjes De Knappertjes van Van der Veen genoemd. Niet onverdiend dunkt mij, maar of zij het zelf altijd even leuk vonden weet ik niet helemaal zeker. Als je het over de knappertjes van Van der Veen had, dan waren er twee mogelijkheden: Of over de bijzondere koekjes, of over de dito meisjes. En die laatsten werden dan ook niet over het hoofd gezien. Daar ben je dan per slot van rekening ook een knappertje voor. Siesie, de oudste was ongeveer negen jaar toen moeder Van der Veen kwam te overlijden. Dan volgt Gretha en vervolgens Corrie, Jopie, Jacoba en de hekkensluitster was Ackie. Zé zijn allen gelukkig getrouwd geweest. Ik schrijf geweest. Zij zijn nog in leven en kunnen goed met elkaar overweg en wonen, naar ik meen allen nu in Leeuwarden. Hun mannen zijn er helaas niet meer. Met de laatste kerstdagen kwa men ze bij elkaar om dit feest samen te vieren. Echt gevierd, dacht ik. Dat hadden de vroege re knappertjes wel van thuis mee gekregen. Ik vond een en ander wel zo uniek dat ik het niet kon laten bovenstaande op te schrijven. Indrukwekkend! De bijgaande foto van van het Naauw geeft de situatie aan zoals die was in 1923. Is gemaakt op een zondag, door wie? Op zondag deed Banketbakker Van der Veen de gordijnen dicht. Dat paste toen zo, vond hij. Boven het water was versiering aangebracht. Koningin Wilhel- mina vierde haar zilveren rege- ringsjubileum. Nog een laatste opmerking als een soort van referentie. Onze oudste zoon Durk is al vijf en twintig jaar gehuwd met een dochter van een van knapper tjes, dus een kleindochter van de vroeger zo bekende banket bakker. Vandaar. Een foto van de knappertjes gaat hier ook nog bij. Leeuwarden Sj. Feenstra In de Westerkerk te Leeuwarden wordt bijgezet het lijk der weduwe van Dr. Huber, die f 80.000,- aan het Stadsweeshuis aldaar vermaakte, dat in zeer armelij- ken toestand verkeerde. 1749) Pieter Brandsma, wonende in de Kruisstraat bij de Gewaldige te Leeuwarden, adverteert, dat bij hem te bekomen is allerbeste jenever, extra sterk, zacht op de tong en zeer aangenaam van geur en smaak, zoodanig, dat niemand buiten den vinder bekwaam is dezulke te maken. (1761) Het Provinciaal Bestuur van Friesland besluit dat alle adellijke- en familiewapens aan en in publieke gebou wen, particuliere huizen, wagens, voertuigen, grafzer ken, stoelen en banken binnen zes weken moeten wor den verwijderd, dat niemand zich een trotschen titel als baron, graaf, jonker enz. mag aanmatigen, dat worden afgeschaft alle diaconie weeskleeren, armeteekens, regeringsbanken, op poene van honderd caroli gul dens. (1796) In 1746 zijn te Leeuwarden gedoopt 301 kinderen, getrouwd 231 paren, waaronder vele Zwitsers, die er garnizoen houden. (1746) Aanbesteed het bouwen van twintig arbeiderswoningen op Werkmanslust te Leeuwarden. (1873) De Leeuwarder Gymnastiekvereenigingen Bato, Friedrich Ludwig Jahn en Claudius Civillis houden een gemeenschappelijke samenkomst in de Prinsentuin. (1881) Verschenen bij J. Ennema te Franeker: "Rouwklachte over het afsterven van Johanne Hempenius, weggerukt van haaren echtgenoot, Paulus Ennema door Mattheus Smit. (1732) Casper Abrahams Berke te Leeuwarden, zich schuldig gemaakt hebbende aan de zonde van Sodomie, verge zeld van zoodanige omstandigheden, waarvan een bloot gedenken zelfs den mensch doet schrikken en ijzen, is buiten de stad aan een staak geworgd en daar na in het vuur gesmeten en tot asch verbrand. 1730) De kerk van Nijehove te Leeuwarden voor duizend caroli guldens op afbraak verkocht, nadat de blauwe pannen waren afgenomen; het puin vervoerd naar Wonseradeels zeedijken. De kunstschilder R. Jelgerhuis in de Grote Kerkstraat te Leeuwarden schil dert kamerbehangsels, history-, portrait-, bloem-, bas reliëf-, zeestukken, exerceert etsen en graveren van signetten, titelplaten enz. Bij hem verkrijgbaar twee afbeeldingen van het zoogenaamd Klokhuis, vanouds Nijehove. (1765)

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1997 | | pagina 9