LEEUWARDER JONGEN KRIJGT 17 VOORNAMEN PEPERMUNTSJEFABRIEK: EINDELIJK AAN DE SLAG 'T KLEINE KRANTSJE 'T KLEINE KRANTSJE \J MOOIE MOP IN 1974 ,s zuinig op uw ogen en...uw geld! WEET ALLES VAN BRIELEN EN CONTACTLENZEN Leeuwarden, Nieuwestad 55 Harlingen, Voorstraat 63. VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 3 Mensen, wat een mop, nu drie en twintig jaar geleden, op die negentiende maart negentien vier en zeventig! Daar komt een stralende vader, zo trots als een aap, op de gemeentesecretarie z'n vierde kind aangeven. Het is Tjeerd van der Meer, de uitbater van het café De Vrouwenpoort op de hoek van de Nieuwestad en de Wester plantage. "Alweer een zoon!" jubelt hij. "Hoe moet hij heten?" vraagt de ambtenaar van de Burgerlijke Stand op een toon, die geen enkele emotie verraadt. "We vernoemen hem naar de broers van mijn vrouw, Cileke van der Meer-van der Geest, en naar de broers van mij. Noteert u maar: Jan Theodorus Gerrit Johannes Bote Hyl Bertus Louis Jan Harry Wijger Siepie Rinus Pe Sybe Wijbren Bouwe - dat zijn er precies zeventien, klopt dat?" De ambtenaar heeft wel het een en ander meegemaakt, maar zoiets toch nog nooit. Hij schiet in de lach en begint dan meteen bezwaar te maken. "Dit meent u niet. Dit is toch te gek om los te lopen. Wat zal die jongen daar een last mee krij gen wanneer hij groter wordt. Zeventien voornamen. Dat zijn er verdorie nog veel meer dan zelfs Prins Bernhard er heeft. Dit kan werkelijk niet hoor. Dit bezorgt me een stuk werk en daar heb ik beslist de tijd niet voor." "Alles goed en wel," sputtert de vader tegen, "maar ik heb dit nu eenmaal met mijn vrouw zo afgesproken. Bij de vorige kin deren hebben we onze drie nog levende ouders vernoemd. Nu was eigenlijk een oudste broer aan de beurt, maar mijn vrouw en ik hebben er samen dus zeventien. En die wilden we allemaal maar vernoemen, dan ST zijn we er in één keer af. Het is echt geen geintje en het gaat ook niet om een weddenschap, zoals u misschien denkt. Maar we hebben een hechte familie band, dus vandaar..." "Maar man," betoogt de ambte naar, "hebben jullie wel stilge staan bij de last die deze jongen krijgt, wanneer hij later op offi ciële stukken zijn voornamen Jan Theodorus Gerrit - stop! stop! stop! - van der Meer als mare chaussee gefotografeerd. (Foto: Joop Rump) moet invullen? Daar kan hij dan wel dagwerk van maken!" "Tja," zegt de vader eenvoudig, "daar moet hij zich zelf maar mee redden, hoor..." "Nou, ik weet het goed gera den," besluit dan de ambtenaar, "overleg eerst nog maar eens met uw vrouw en kom dan van middag maar terug." En zo komt de jonggeborene dan toch in de boeken te staan, zoals de gemeente dat het lief ste wil. Hij heet nu dus doodgewoon Jan. Nou ja, doodgewoon Jan, Jan Theodorus Gerrit van der Meer, om precies te zijn. Van de zeventien broers van vader en moeder hebben er dus niet min der dan veertien gewoon het nakijken gehad. Maar daar, begrijpen we, heeft die Ambtenaar van de Burgerlijke Stand nooit wakker van gele gen. Jan van der Meer is sportin- structeur geworden, maar hij heeft ook gewerkt in het ouder lijke café-restaurant De Vrou wenpoort en in de discotheek Don Pedro in Franeker. Voorts trad en treedt hij ondere andere op als judo-trainer bij de Sportschool De Leeuw en als zweminstructeur bij de Blauwe Golf. Zijn curriculum vitae vermeldt als bijzonderheden dat hij een "strever is met veel ideeën", "positief gestoord" en "bijna altijd vrolijk" is. Eindelijk ja, eindelijk is er begonnen met het in orde bren gen van het terrein waarop in vroeger jaren de V.S., in de volksmond: de pepermuntsjefa- briek, heeft gestaan. Hij stond aan de Emmakade en aan de Rembrandtstraat. Zover mijn herinnering gaat, was dat gebouw eerst een dependance van Hartelust ijzer handel; dit bedrijf was gevestigd aan de Romkeslaan. Daar waren alle mogelijke ijzerwaren te koop, onder andere deed men nogal veel zaken in hang en sluitwerk voor woningen en grote gebouwen. In het gebouw aan de Emmakade waren staal platen, profielstaai, betonstaal e.d. opgeslagen, dus meer het grove en zware staal. Er was daar aan de Emmakade, vlak tegenover de brug, ook een klein fabriekje. Dat was de blik- fabriek, die later Thomassen en Drijver heette; op die plek is nu de Franklinstraat. Die vestiging van de blikfabriek werd te klein, ze zagen rond om iets anders. De ijzerhandel van Hartelust was in de loop der jaren iets veranderd, zij leefden zich meer toe op het lichtere goed. Zo kwam de tijd dat Hartelust het gebouw Emma kade hoek Rembrandtstraat niet meer nodig had. Zij verkochten het gebouw aan de blikfabriek. Het fabrieksgebouw was geheel van beton, ook de buitenmuren waren gewoon beton, een lelijke grijze massa. Bovendien was het twee lagen tellende gebouw ook werkelijk laag, het heeft mij altijd verwon derd dat zulke lage werkruimten toelaatbaar waren. Vooral de machines van de blikfabriek produceerden nogal wat lawaai. Wanneer de blikfabriek zijn entree in het gebouw gemaakt heeft, weet ik niet, ik denk dat het omstreeks 1925 was. Zij hebben er ook niet erg lang gebruik van gemaakt, het gebouw werd ook al spoedig weer te klein voor hen. De blikfabriek liet een geheel nieuw bedrijfspand bouwen op een terrein aan de Tijnjedijk; die werd later omgedoopt tot Merodestraat; daar is die fabriek nu nog. Het betonnen pand aan de Emmakade werd verkocht aan van Slooten pepermunt en Suikerwerkfabriek; deze vestig de zich in 1932 in het gebouw, zij kwamen uit Harlingen. Er werkten soms wel een paar honderd mensen, veel van hen kwamen uit Zwaagwesteinde met de trein; die stopte bij de C.C.F. Van Slooten heeft het betonnen gebouw een beter aanzien gegeven door eromheen een muur te metselen van gele ver- blendsteen. Daardoor kreeg het gebouw een goede opwaardering. Van Slooten heeft het daar nogal lang uitgehouden, diverse copmi panden naast de fabriek werden erbij aangekocht; zij wilden nog eens een grote uitbreiding ple gen, en kochten daartoe het rij tje woningen dat achter de fabriek stond, ook aan. Deze woningen werden afgebroken. Maar ach, andere tijden andere zeden, tot die nieuwbouw is het nooit gekomen. De eisen van de overheden t.a.v geluidshinder enz. werden zeer verzwaard. Je kon ook ruiken dat er een pepermuntsjefabriek was, toen ik jong was stoorde niemand zich daaraan, maar later achtte de overheid dit ontoelaatbaar. Dus ontstond er tussen de fabriek en tussen de gemeente wrijving, verschil van mening, misverstanden, prestigedrang enz. enz. Het heeft mij altijd verwonderd dat er tussen volwassen men sen door overleg geen goede oplossing kon worden gevon den. (Vervolg op pag. 9) voor Leeuwarden en de wijde wereld er om heen Een uitgave van Fenno Schoustra's Publicitelts- kantoor Verschijnt omstreeks de twintigste van iedere maand. Administratie: Friesch Dagblad, Voltastraat 7a, Leeuwarden Abonnementenadministratie: Postbus 858, 8901 BR Leeuwarden, telefoon (058)- 2987561 Kopij voor 't Kleine Krantsje sturen naar: Vredeman de Vriesstraat 1 8921 BP Leeuwarden. Voor eventueel overleg over de redactionele inhoud: tele foon (058)-2t 20302. Abonnementsprijs: voor Nederland 32,- per jaar; voor het buitenland: f 64,- per postbank betaald. Losse nummers, per post bank besteld (2805901): 4,- voor 1 ex., 7,- voor 2 ex; 9,-voor 3 ex. Het lidmaatschap van 't Kleine Krantsje staat alleen open voor lezers, die zich door hun aanmelding ak koord verklaren met de hier navolgende 'leveringsvoor waarden': Het abonnementsgeld moet vooruit worden betaald. Op de 15e januari dient het abonnementsgeld voor het lopende jaar te zijn betaald. Geschenk-abonnementen en abonnementen van le zers in het buitenland moe ten op de 15e december van het voorgaande jaar zijn betaald. Lezers, die zich niet telefo nisch of schriftelijk, maar per giro-overschrijving als abonnee aamelden, wordt verzocht op het girostrookje te vermelden: Nieuwe abonnee. Wie het abonnementsgeld voor een ander betaalt, dient duidelijk de naam en het adres te vermelden van de abonnee, voor wie wordt betaald. Adreswijzigingen moeten minstens 10 dagen voor het verhuizen schriftelijk worden doorgegeven: Postbus 858, 8901 BR Leeuwarden. Abonnementen, die niet vóór 1 december schriftelijk zijn opgezegd (postbus 858, 8901 BR Leeuwarden), wor den automatisch verlengd.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1997 | | pagina 3