'T KLEINE KEAHTSJE
LEEWADDERS,
WAAR IS DIT?
GESPREKKEN OP DE BRUG
Wij verzekeren
alles wat waardevol
voor u is.
Friesland Bank Assurantiën
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 13
hoop. Over ut werk mar oek
over meensen. Ik weet nog fan
een man, die heel faak seit: En
dat is een ferskiil fan water en
nacht. Nee, ja toch, water en
nacht.
Fokke: En nou komt mij in 't sin,
dat een kolléga fan ons, een
eigenwieze drol en een streber,
sjef wurde. Toen sei Hein, ja ik
loof dat ie Hein hiette, toen sei
Hein: Ut binne sterke ellebogen,
die de weelde drage kennel!!!!!!
Ut is een sterk ferhaal dat Evert
sien brugmaten in ut oor tettert.
Se mutte em nou en dan even
onderbreke en daar houdt dat
eigenwieze mantsje niet fan.
Mar an ut end gaat ut toch weer
over heel andere dingen en dat
leze jim bij Tabe, Minne, Fokke,
Geert en Evert.
Fokke: Wij seiden krekt teugen
mekaar: Evert is seker siek,
want hij mist seiden en hij is
faak één fan de eersten. Mar
goed, hij is der en dus gien sor-
gen.
Evert: Ho, ho, gien sorgen is te
feul seid. Want wat is de oor
saak, dat dizze Evert der nou
pas is? Jim rede dat niet één,
twee, drie. Inbraak meensen,
een inbraak.
Tabe: Inbraak seit ie. Dan fien ik
ut nog een wonder dat jou hier
binne. Der is één keer bij mien
suster inbroken, nou en die is
wel drie maanden fan slag
weest. O, niet bij jou self?
Evert: Niet bij mij self, nee. Bij
Kees. En wie is Kees? Ons
overbuurman. Die loopt alle
morrus, seg mar om seven uur,
half acht heen, met de hon.
Mooi. Mar wielst ie ons straat
weer inloopt siet is een jongke
rel.
Minne: Aha. Die kwam uut een
huus. Ik sien ut foor mie. Met
een tee-vee of een tas fol roof-
guud onder de arm. Ik sien ut
foor mie.
Evert: Jou siene niks! Kees siet
die fent, mar hij siet Kees niet.
Hij siet wel om em hene, en dan
siet ie de deur fan Kees hun
huus een bitsje anstaan. Dat
dee Kees faker. Och ja, ge-
woante hé?
Geert: Wel gefaarlijke gewoan-
ten. Jou leze en hore dat faker
dat de achterdeur niet op slot
sat. Of dat een ruut wagenwied
open ston, wik mar segge, sak
mar segge.
Evert: Fal mie nou, niet elkes in
e reet! Hij glipt dat huus in en
Kees en de hon der achter an.
Och ja, sien frouw lag nog even,
en murk muskien niks. Waar
lachstou om, Fokke?
Fokke: Ik docht an die frouw in
Hindelopen, die in hur slaap an
ut je wete wellen was met een
kerel, die bij hur op bed kropen
was. Nou ja, frouw Kees had er
de leeftied niet naar denk, maar
soadoende Evert.
Evert: Nee, daar is 't jongste af.
Kees sien eigen huus in, en
daar staat die fent half op 'e
trap. En Kees skeurt em soa
naar beneden, dat die fent don
dert raar naar beneden, en brult
ut uut fan de piene. En die hon
gong te keer!!!
Tabe: Wat maak je dan wat met
niet? Op sien mooist een stuk-
kene poat. Dan ken die Kees
oek nog een ambelaanze belle.
Hj liep in elk gefal niet fut.
Evert: Daar leek ut wel op. Kees
gaat toch mar op em sitten. Dat
had ie es in de krante lezen fan
een andere inbreker. En dan
hiet ie sien frouw, die hur doad
skrokken was, om de pliesje te
bellen.
Minne: Mar dat meens sal oek
wel feraltereerd weest hewwe.
Staat se bij de tillefoan: wat is 't
nummer oek alweer? Nul-ses-
elf? Nee, och here ut is feran-
derd. Eén-twee-drie, nee, één
twee-twee!
Evert: Gelukkig liep er een
jonge buurman langs, die naar
sien werk su. Die siet de deur
open staan en die hoort de hon
angaan en Kees brullen. En die
inbreker of insluper, wat sak
segge. Hij der in.
Geert: Och, och, je suden ut op
de tee-vee foorstelle kenne.
Jonge, jonge wat een drukte op
de froege morgen. En is de
pliesje nog wat op tied komen,
want dat hét er oek wel es an
wik mar segge, sak mar segge.
Evert: Jonge ja. De pliesje en
een ambelaans, want die boef
had echt sien poat broken. Dus
dat was een hele uutris. Wat
seistou, Tabe?
Tabe: Ken die fent feroordeeld
wurre? Hij had nog niks deen.
Nou ja, dat huus binnendron
gen. Mar niet inbroken, niet wat
stoalen temeensen. As één fan
die Ankermannen em verdedigt,
nou dan weet ik ut nog niet.
Fokke: Ik sal ut jou sterker fer-
telle. Die Ankermannen siene
nog kaans om fan die buurman
Kees een skadefergoeding te
fragen. Waarom? Wegens ut
toebrengen fan swaar lichame
lijk letsel! Let op mien woorden!
Evert: Daar sit wat in Fokke,
daar sit wat. Dat binne matjedo
ren. Nim die dokter uut Sint-
Niek mar. Sipke Skat of soa.
Fan die eutenasie. Se kenne
heel wat. Ut staat mie lang niet
altied an.
Minne: Der binne soms oek
hele ingewikkelde saken. En
hele dure woorden. Ik ken uj
lang niet altied folge. Das net as
met die koeiesiekte en de bar-
gepest. Ja, das weer wat
anders.
Evert: Heel wat anders, Minne.
Heel wat anders. Mar wat
Fokke seit, daar sal ik ut nog es
met Kees over hewwe. Mar dan
mut de eerste skrik eerst wat
over weze. Mar adfekaat is een
goed fak foor de ping-ping. Wij
hewwe destied eèn ferkeerd fak
koazen.
Tabe: Hadden wij wat te kie
zen? Seg nou self, Evert, wat
hadden wij te kiezen? Ik hew
nog even op de Ambachtskoal
weest, en toen bouwfakke, en
toen hèt ome Gerriet mie ut
ruustesetten goed leerd.
Minne: Ja, en die eerste jaren
leren jou en onthouwe jou een
Vreeseiijke brandwonden op-
geloopen
Gistermorgen is op de Nieuwe-
weg een ongeluk gebeurd,
waarbij de vijftienjarige Aaltje
Hoogerhuis van Stiens ernstige
brandwonden heeft opgeloop-
en.
Het meisje fietste op de Nieu-
weweg in de richting van het
Blokhuisplein, toen zij voor een
kar, die rechts van de weg
stond, even naar links uitweek
om direct weer aan de rechter
kant van de weg te gaan fiet
sen. Op dat oogenblik kwam er
een werkman, bezig met het
soldeeren van de waterleidings
buizen, van achter de kar van
daan, die een lepel met gloei
end lood voor zich uitdroeg. De
lepel kwam met de fiets in aan
raking met het noodlottige ge
volg, dat het meisje een deel
van het heete lood over een
harer beenen kreeg. Door de
pijn viel het meisje van de fiets.
Direct is zij naar het Stadszie
kenhuis gebracht, waar dr.
Nierstrasz de eerste hulp ver
leende.
De toestand van het meisje is
op het oogenblik vooruitgaan
de. Natuurlijk zal het wel eeni-
ge tijd duren, voor het been ge
heel genezen is, wijl het
deerlijk door het gloeiende lood
is verbrand.
(1931)
Dit is de nieuwe opgave voor onze totoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
I naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje "Leeuwarden - ach ja, zo was het...
met zestien zeer fraaie foto 's van de stad uit een lang vervlogen tijd.
Het was vergadering van de
kerkeraad en welke voorstel
dominee ook deed, wat hij ook
betoogde, wat hij ook zei, de
leden van de kerkeraad knikten
van ja en amen - zij vonden het
zeker allemaal wel best. Maar
toen het op stemmen aankwam
werden alle voorstellen van de
predikant vierkant van de tafel
geveegd. "Maar hoe kan dat
nou?" vroeg dominee ver
baasd. "Ach," kwam toen het
antwoord, "wij kanne wel tegen
dominee stemme, maar niet
prate.."
Verzekerd onder vertrouwde vleugels
Fnesland Bank Assurantiën. Zuiderstraat 2 Leeuwarden, Telefoon (058) 299 48 99 Fax (058) 299 47 3
