ONS
OLDEHOVE
'T KLEINE KRANTSJE
in de fr&n
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN pagina 4
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
Uitslag fotoprijsvraag in het
nummer van april: Verdistraat.
Prijswinnaar de heer F. S. Jorna,
Kamgras 149, Leeuwarden.
In het nummer van mei: Eewal,
mevrouw Greet Dethmers-
Kooistra, Jacob Catslaan 29,
Ermelo.
Ter Apel
Jelie Vening
Onze abonnee de heer Ritsko van Vliet senior heeft een lied
geschreven over het meest besproken monument dat de
Leeuwarders kennen. 'Ons Oldehove' heet het, de muziek is van wij
len Age Haarsma en het gaat aldus:
TIEDE VAN DER VEEN
Voor de rubriek "De avonturen
van Juffrouw Knip en Knap" in
het nummer van april stuurde
onze medewerker Chris Visser
een foto op, die hij vijf en dertig
jaar geleden heeft gemaakt.
"Bakker Jansen in de Heringa-
straat" zette hij daar bij. Maar
dat was bakker Jansen niet. Het
was een vervanger van Jan
Jansen en wel Tiede van der
Veen, die ook wel Tito werd
genoemd. Tiede, alias Tito,
kwam ons zelf vertellen, dat hij
bij een bezoek aan zijn zes en
tachtig jaar oude vader, de
bekende accordeonist Doede
van der Veen, werd begroet met
de mededeling: "Jan Jansen
staat oek in 't Kleine Krantsje."
De oude heer wierp toen triom
fantelijk onze krant op tafel,
waarna Tiede natuurlijk wel
meteen zag, dat hij er zelf in
stond. Is Jan Jansen, een broer
van de weleer zo bekende voet
baller Willem Jansen, keeper bij
Leeuwarden en Rood Geel
geweest, Tiede zelf heeft wel in
het Friese Jeugdelftal gespeeld.
Hij is een kleinzoon van en ver
noemd naar de vroeger zo po
pulaire koetsier Tiede van der
Veen, die in het verleden ook
verschillende malen in 't Kleine
Krantsje naar voren is geko
men.
1Toen ik foor 't earst dy skeve toren zag
Was ik nog maar in kleine jonge
Ik vroeg an Opa wer it em an lag
Het er soms een reus an hongen
Opa zei: It is al soa lang ik leef
Dy toren staat al al heel lang skeef
En vroeger ston er oek nog in kerk
Mar, dy is nooit opbouwd, was zeker te feul werk
REFREIN
Oh, Oldehove, Oh Oldehove
Dou ouwe skeve toren
Ik hou nog altyd feul van dij
Nog meer as ooit tevoren!
2.) In drie en dertig werd it in festijn
Toen kwamen er karriders op it plein
Met it feerhüs van Van Wyk en Van Kleef
Wat in forskil, vroeger was it plein leeg
Met auto's, bakfyts en handkar
Zorgden fabrikant en koopman foor in wirwar
En al was men nog lang niet thüs
Om klokslag vijf uur ging ieder weer naar hus
REFREIN
3.) Later het men de Butterhoek afbroken
Dat kon niet meer met de tyd stroke
Toen kwamen de Belasting en de R.O.N.O.
Nog later it Ryksarchyf en de Fryske Omrop
En Troelstra kreeg in stanbeeld, maar dacht smoor
Want hy most ferhüze richting Stadskantoor
Nou staan er weer veul auto's, men is op dreef
Maar ons Oldehove staat nog altyd skeef!
REFREIN
JAN MUTSKESTEEG
De laatste tijd is de vroegere
Jan Mutskesteeg bij de Nieuwe-
kade verschillende malen in 't
Kleine Krantsje genoemd. Ik
heb het officiële straatnaam
bord van die verdwenen steeg
in mijn bezit. Het hangt hier in
Amstelveen in mijn keuken,
zodat ik het iedere dag zie.
Amstelveen
Mevr. Kroon-Wielinga
HET OUDE VLIET
Mijn herinneringen gaan terug
naar 1944.
Op de hoek tegenover de blinde
muur van de kleuterschool aan
het Zuidvliet stond de Menno
van Coehoornstraat 2, een
onooglijk huisje met uitzicht op
Vlietse water.
Eén raam in het kamertje met
twee bedsteden, daar werd ook
gekookt, keuken was er niet.
In dat huis woonde mijn aan
staande schoonmoeder en daar
liet ze een aantal jaren Isie
Cohen onder duiken.
Ik kwam er regelmatig maar heb
nooit gemerkt wat of wie zich
daar verborgen hield.
Het enige vreemde was dat ik
nooit kon blijven slapen, moest
bij nacht en ontij weer vertrek
ken, zo ongastvrij was ze nor
maliter nooit geweest.
Pas na de bevrijding kreeg ik te
horen dat zij mij niet had willen
belasten met iets waar ik toch
niets aan had kunnen verande
ren of verbeteren.
Isie is naar Amerika gegaan en
Moeke is een paar jaar geleden
overleden maar dat Vliet is zelfs
nu het gedempt is nog steeds
een goede herinnering.
Ook al omdat ik zelf later nog
vier jaar met man en kind in de
Noordvlietstraat heb gewoond.
Amsterdam
R. Oosterhof-van der Heide
De wetenschap, dat de Duit
sers in de oorlog zes miljoen
joden hebben vermoord
vormde voor Isie Cohen in
de bevrijdingsdagen geen
beletsel tegenover ons op te
merken: "ze hadden mij nooit
te pakken gekregen - ik was
het dak opgegaan..."
Red. 't KI. Kr.
Isie Cohen
JEUGDHERINNERINGEN
JOODS MEISJE
Graag wil ik reageren op het
stukje met de foto, die de heer
Bronger voor het laatste num
mer van 't Kleine Krantsje
instuurde. Het meisje van de
foto is namelijk mijn vriendinne
tje geweest. Henny Bohemen.
Mijn jeugd heb ik in en om de
Tweebaksmarkt doorgebracht.
Ik kwam veel bij hun thuis en zo
ik mij voor de geest kan halen,
zie ik er nog veel verfbussen
staan, zodat ik aanneem dat
haar vader Simon vertegen
woordiger was. Het waren hele
lieve mensen. Ik was ook erg
ontroerd toen ik die foto zag en
ik herkende haar direct. Ze
schreef op 2 maart 1941 nog in
mijn poëziealbum, toen ze
twaalf jaar was. Voor enige jaren
kwam ik in het Verzetsmuseum
en wat hing daar aan de wand?
Een grote foto van mijn zus en
mij en Henny die voor het post
kantoor was gemaakt met een
groot V-teken aan de gevel.
Wanneer die gemaakt is, is mij
een raadsel, de directeur van
het museum, heeft voor mij het
archief nagezocht om het nega
tief, en heeft later mij de foto in
iets kleiner formaat toege
stuurd. Ik heb een copie
gemaakt van wat ze schreef in
mijn poëziealbum, dat sluit ik
hierbij in. Ook zat ik op de
Keizersgrachtschool, bij de
joodse juf Zendijk. Ze woonde
Bleeklaan 103. Vaak fiets ik over
de Bleeklaan en in gedachten
zie ik haar zitten op de bank. Ze
hadden een groot reclamebord
aan de muur (Kleermaker). Ook
deze mensen hebben de oorlog
niet overleefd. Wat een ver
schrikkelijke dood moeten die
mensen hebben gehad, maar
ze blijven in mijn herinnering
voortleven.
Leeuwarden
B. Paassen-Bijlsma
FOTO VAN DE MAAND
Een prachtige foto een vorige
keer van die ouderwetse bak
kerskar met twee sterke trek
honden er onder!
Mijn vader Bauke v. d. Heide
bezat in die jaren zo'n mooie
kar, later is hij overgegaan op
een wat moderner vervoermid
del, en wel een trapbakfiets. Dit
vak heeft hij vijftig jaar mogen
uitoefenen en hij jubileerde op
de 18e juli 1951, toen onze
plaatselijke courant ruime aan
dacht aan dit feit heeft besteed.
Het jongmaatje van negentien
honderd één begon 's morgens
om half zes in de bakkerij, liep
anderhalf uur later met zijn kar
retje zijn klanten af, was daar
mee om twee uur klaar, en
stond vervolgens tot tien uur 's
avonds achter de toonbank.
Zaterdags werden de klanten
vaak tweemaal bediend, want
men wenste het verste brood.
Een halve eeuw lang met jaren
van verwoede strijd om het
verse kadetje, jaren met veel
regen, sneeuw en barre koude
jaren met goed brood, en met
oorlogsproducten, doch die
hele lange periode heeft hij
geen enkele dag op het appel
ontbroken. Wat wel de aller
grootste gelukwens waard was.
Die dag hebben zijn klanten
niets bijzonders aan hun bren
ger van het dagelijks brood kun
nen bespeuren, want hij deed
die dag gewoon, of was er niets
aan de hand. Ik denk nog aan
die moordende concurrentie
onder de vele bakkers toen in
onze stad, wat op de zijkanten
van zijn bakfiets tot uiting kwam.
Op de ééne zijde stond 'Eet
Stelwagen's Deventer Koek' en
op de andere kant 'Eet Douma's
Deventer koek'.
Ik zelf heb dit vak vijf en twintig
jaar mogen voortzetten van
trapbakfiets van vlak na de oor
log, motorbakfiets en electrocar
later.
Prachtig, dat zulke foto's nog
behouden zijn gebleven!
Leeuwarden
Rinze van der Heide
VEEL SUCCES
In 't Kleine Krantsje van maart
heb ik "opsporing verzocht" van
veertien liedjes, waarvan ik een
of twee regels had opgegeven.
Ik heb er meer dan twintig brie
ven op gekregen, zodat we der
tien liedjes hebben kunnen
opsporen, geweldig dus. Dat
had ik niet kunnen denken, dus
heel hartelijk bedankt voor het
plaatsen van de oproep en voor
al die reacties van de abon
nees!
