'T KLEINE
KRAHTSJE
BOZE BOUVIER BIJT
ZES SCHAPEN DOOD
'T KLEINE KRANTSJE
is zuinig op uwoge"
en...uw geld!
SLACHTPARTIJ BIJ SCHILKAMPEN
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er om heen
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
pagina 3
Verschijnt omstreeks de
twintigste van iedere
maand.
Administratie:
Friesch Dagblad, Voltastraat
7a, Leeuwarden
Kopij voor 't Kleine Krantsje
sturen naar:
Vredeman de Vriesslraat 1
8921 BP Leeuwarden
Adreswijzigingen minstens
10 dagen voor het verhuizen
schriftelijk naar: Postbus
858, 8901 BR Leeuwarden.
't Kleine Krantsje eindigt zijn
bestaan in 1997. In decem
ber verschijnt het laatste
nummer.
Eventueel bezoek aan de
redactie is alleen mogelijk
na telefonische afspraak:
2120302.
Assen Henk Zijlstra
Garijp: Huis Gellius Acronius
kon het Schavernek wel het
centrum voor de wereld van het
vervoer worden genoemd. Het
water- en het wegtransport
kwamen hier broederlijk bij el
kaar. De vrachtrijders kwamen
met hun paardewagens op een
pleintje tussen het café De
Vrouwenpoort en het tot late
bloei gebrachte theehuis en de
beurtschippers kwamen in het
grachtje, dat het Groot Scha
vernek van het Klein Schaver-
nek gescheiden houdt. De
mensen, die aan het Schaver-
nek woonden hadden ook bijna
allen wel wat te maken met de
handel en het vervoer.
Tijdens een nostalgisch fiets
tochtje door Leeuwarden ging ik
onlangs richting Schilkampen,
want volgens 't Kleine Krantsje
moest dit oude buurtje er nog
altijd zijn en dat klopte. Zelfs de
karakteristieke bleektuintjes
vlak aan het water, waren er
nog. Ook de brede ligusterheg
gen, die de tuintjes omheinden,
waren nog aanwezig. Aan het
eind van het streekje zag ik, dat
de scheepswerf was verdwe
nen. Alleen de hoge woning van
de eigenaar van de werf toren
de nog boven de woninkjes uit
en een betonnen plaat op de
oever gaf de plaats van de werf
nog aan. Het transformatorhuis
je met een roestige groene deur
stond er ook nog.
Opeens zag ik een dame met
twee bouviers uit één van die
woningen komen. Ik raakte met
haar in gesprek en ze vertelde,
dat de woninkjes van
Schilkampen weinig aan de bui
tenkant waren veranderd, maar
inwendig behoorlijk waren
gemoderniseerd.
Ik vertelde, dat ik ongeveer vijf
tig jaar geleden ook eens met
een bouvier hier had gewan
deld, maar dat liep toen heel
slecht af.
Er verbleef destijds bij ons in de
buurt een grote zwerfhond, die
we Nero noemden. We gaven
de hond af en toe wat te eten en
hij gehoorzaamde zelfs, als je
hem riep.
Op een zaterdagmiddag besloot
ik met de hond naar Schilkam
pen te wandelen. Op de werf lag
namelijk de boot van mijn opa.
Die boot, de Amora, die destijds
geregeld tussen Hallum en
Leeuwarden voer, kreeg daar
een opknapbeurt.
Via de Kalverdijk en de
Poppeweg bereikte ik langs de
schiphuizen en over het brugge
tje, Schilkampen. Jammer-
genoeg was m'n opa op de werf
niet aanwezig. Ik had hem
graag die grote bouvier, Nero,
willen laten zien. Aan het eind
van het streekje wilde ik bij het
weiland weer terugkeren. Tot
m'n grote schrik bemerkte de
hond opeens de schapen en
kwam de wolf in hem boven.
Nero sprong over het klaphekje
en rende naar een kudde scha
pen, die hij vervolgens begon te
bijten. Hoe ik ook riep, hij luis
terde helemaal niet meer. De
Schilkampers begonnen zich er
ook mee te bemoeien. Ze kon
den de hond niet te pakken krij
gen en de ongeveer vijf en twin
tig schapen renden in paniek in
het rond.
Plotseling sprong een schaap in
het water van de Kurkemeer en
de rest van de kudde volgde
meteen en de bouvier plonsde
het water in. De schapen waren
toen een gemakkelijke prooi en
tot onze grote schrik beet de
hond ze de hals door. Het water
kleurde rood en menig schaap
dreef doodgebeten in het water.
Ik rende langs de vaart en riep
machteloos: "Nero, hier!" Men
gooide zelfs met stenen naar de
hond, maar niets hielp. Tenslotte
sprongen twee mannen met
stokken in het water van de
vaart en wisten de hond weg te
slaan. Het beest kroop daarna
bij de oever op en ging er van
door. Het werd ook voor mij tijd
om weg te gaan, want ik voelde
ook "nattigheid".
"Van wie is die hond," werd er
geroepen. "Van die jongen
daar!"
Ik werd aangehouden en moest
vertellen wie ik was en waar ik
woonde. Ik zou er wel meer van
horen.
De volgende dag verscheen
een politieagent bij ons aan de
deur. Hij werd door m'n moeder,
die van het voorval nog niets
wist, binnengelaten. Toen moest
ik precies vertellen hoe het was
gegaan.
"Een dag later stond in de
Leeuwarder Courant: Hond bijt
zes schapen dood."
Gelukkig was de boer van de
schapen verzekerd en de zwar
te bouvier heb ik ook niet weer
gezien. Nero was gevangen en
gedood, werd mij verteld. Aan
de Schrans direct over het
spoor was toen een gemeente
lijk gashokje voor zwerfhonden
en -katten. Tja, zo ging dat toen
in onze stad.
WEET ALLES VAN BRILLEN EN CONTACTLENZEN
Leeuwarden, Nieuwestad 55 Harlingen, Voorstraat 63.
