II-10-1
PAR. 10. BELEIDSSECTOR VOLKSGEZONDHEID
1Ontwikkelingen op het gebied van de wetgeving.
Onlangs is de Wet Voorzieningen Gezondheidszorg (W.V.G.) van kracht geworden.
De strekking van deze wet is een structuur te ontwerpen waardoor de voorzie
ningen in de gezondheidszorg (het hulp-aanbod) zo goed mogelijk is afgestemd
op de behoeften van het publiek. De wet heeft daarbij tot doel het bevorderen
van de samenhang in en beheersing /an gezondheidsvoorzieningen door toename van
de invloed van de overheid, alsmede de democratisering en decentralisatie van de
gezondheidszorg en harmonisatie met de wetgeving op het terrein van het specifiek
welzijn ten behoeve van een geïntegreerd welzijnsbeleid.
De noodzaak om te komen tot een sluitend stelsel van wettelijke regels is gelegen
in de geconstateerde structurele gebreken van de gezondheidszorg (zoals onder
meer gesignaleerd in de in 1974- uitgebrachte Structuurnota Gezondheidszorg).
Er is sprake van verbrokkeling en er vindt geen of onvoldoende afstemming plaats,
hetgeen leidt tot inefficiënt gebruik van personele, financiële en materiële
middelen.
De W.V.G. beoogt instrumenten te bieden om op grond van politieke besluitvor
ming zodanige veranderingen in de opbouw van voorzieningen aan te brengen dat
de huidige knelpunten kunnen worden opgelost. In de wet zelf is niet vastgelegd
op welke voorzieningen de wet van toepassing is en welk overheidsniveau verant
woordelijk is voor welke voorzieningen. Daaraan zal in de toekomst vorm worden
gegeven middels algemene regels - voor zover deze in de wet zijn opgenomen of
krachtens de wet kunnen worden gegeven -, regels geldend voor een gedeelte van
het land en beschikkingen (met name vergunningen en erkenningen). Een en ander
vindt zijn weerslag in de op te stellen rijks-, provinciale-, en gemeentelijke
plannen.
Rijk, provincies en gemeenten dienen op basis van deze wet vierjarenplannen te
maken voor voorzieningen die middels Algemene Maatregelen van Bestuur (zullen)
worden aangewezen als behorend tot hun bemoeiing. Provincies en gemeenten doen
dat met inachtneming van de richtlijnen die daarvoor door de minister zijn vast
gesteld. In dergelijke plannen wordt de behoefte aan en de samenhang van de
voorzieningen neergelegd. Het plan beschrijft welke aanvullingen en wijzigingen
moeten worden aangebracht in de jaren waarvoor het plan van toepassing is.
Met de uitvoering van het plan moet op een doelmatige manier in de behoefte aan
gezondheidszorg worden voorzien. Het plan moet zo zijn geformuleerd, dat kan
worden getoetst of een initiatief er in past.
Op grond van die toetsing dient een beschikking (vergunning of erkenning) te
kunnen worden afgegeven.
