2. Verslag van het gesprek met het Leeuwarder Overlegorgaan voor Etnische Minder
heden (L.O.V.E.) (d.d. 27 juni 1995)
Aanwezig: Eekta-Dal, IKNN, Koerdische Organisatie, Stichting Merapi, Hindoestaanse
Religieuzen, Stichting Adiston
De belangrijkste opmerkingen vanuit het L.O.V.E. over de positie van minima uit etnische
groepen en over het gemeentelijk minimabeleid luiden als volgt:
Algemene opmerkingen over de positie van minima uit etnische groepen
Wanneer uitkeringsgerechtigden kinderen hebben van wie de leeftijd boven de kinderbijslag-
gerechtigde leeftijd ligt, wordt ervan uitgegaan dat die kinderen zelfstandig wonen. Uit-huis-
wonen is echter een verschijnsel dat men in vele culturen niet kent. In veel allochtone
gezinnen is daarom sprake van een forse inkomensachteruitgang op het moment dat men voor
één of meer kinderen geen kinderbijslag meer ontvangt, terwijl de uitgaven gelijk blijven.
L.O.V.E. wijst erop dat vooral oudere allochtone uitkeringsgerechtigden vaak geen kans meer
hebben op werk. Ze moeten wel elke week naar het arbeidsbureau, anders wordt hun uitkering
stopgezet. Men vindt dat dit speciaal voor allochtonen negatief is: allochtonen willen wel eens
het land van herkomst bezoeken en een dergelijk bezoek duurt vaak enkele maanden. Het
gevolg van zo'n langdurig bezoek is echter stopzetting van de uitkering.
Marokkanen, Turken en Surinamers mogen maximaal vier weken op vakantie. Volgens
L.O.V.E. moeten 50+'ers langer op vakantie kunnen (3 tot 4 maanden naar het land van
herkomst). Bovendien is er volgens L.O.V.E. sprake van willekeur bij de sector Sociale
Zaken: van de ene medewerker mag men wel vier weken op vakantie, van de andere niet.
Volgens L.O.V.E. leven 700 a 800 allochtonen in Leeuwarden op de rand van de afgrond. Ze
houden na aftrek van de vaste lasten nog f 100,- a f 200,- over per maand. Sociaal isolement
komt daar in ieder geval uit voort.
Allochtonen zijn vaak hoog opgeleid in het land van herkomst, aldus het L.O.V.E., en ze
willen zich ook in Nederland graag ontplooien. Als ze een uitkering ontvangen, mogen ze
echter geen HBO-opleiding volgen en dat demotiveert.
Ervaringen met Sociale Zaken
Medewerkers van Sociale Zaken zijn volgens L.O.V.E. erg streng, ze zouden uitspraken doen
die allochtonen als klantonvriendelijk bestempelen. Men heeft de indruk dat te veel wordt
uitgegaan van wat niet mogelijk in plaats van wat wél mogelijk is.
Kwijtscheldings beleid
Men heeft slechte ervaringen met dit instrument: verzoeken om kwijtschelding worden zo
vaak afgewezen dat hoop op kwijtschelding verdwenen is.
Fiatteringsbeleid
L.O.V.E. meldt dat mensen uit hun achterban regelmatig geweigerd wordt een huis te huren
in bepaalde wijken, omdat ze een uitkering hebben. Het inkomen staat dan niet in verhouding
tot de woonlasten. Op die manier leidt het fiatteringsbeleid tot ghetto-vorming (Heechterp).
Fonds Maatschappelijke Activiteiten
L.O.V.E. stelt dat 95% van de allochtonen niet weet wat het fonds inhoudt.
Voorlichting
Er zou meer voorlichting gegeven moeten worden aan allochtonen over het gemeentelijk
minimabeleid. Voorlichtingsmateriaal zou niet alleen in het Turks of Marokkaans, maar ook
in het Surinaams of Hindoestaans vertaald moeten worden.
3
