Blad 14
TraXX wordt door de gemeente bewaakt. In het nieuwe
contract met een vervoerder worden eisen gesteld omtrent
informatievoorziening, gegevensverstrekking en de
consequenties bij niet nakoming van gemaakte afspraken.
2.6. Technische aanpassingsvoorstellen
Allereerst is de indeling van de verordening herzien. Deze
is van 8 naar 5 hoofdstukken teruggebracht. Het eerste
hoofdstuk bevat algemene bepalingen die in de bestaande
verordeningen verspreid over 4 hoofdstukken zijn opgenomen.
Deze bepalingen hebben betrekking op gebruikte begrippen,
procedures, algemene voorwaarden en uitsluitingen, het
stellen van nadere regels en mandaat.
Een belangrijk verschil met de huidige verordening op dit
punt is het regelen van hoogte van financiële tegemoet
komingen en forfaitaire bedragen in het "Besluit financiële
tegemoetkomingen voorzieningen gehandicapten in plaats van
in de verordening zelf Deze wijzigingen sluiten aan bij de
modelregelgeving van de VNGTevens is de bepaling
opgenomen dat bedragen in dat besluit jaarlijks conform de
toepasselijke CBS index worden aangepast. Dit is ook
conform de wens van de Commissie Welzijn. Deze voorstellen
zorgen voor een efficiëntere werkwijze.
Verder is in dit hoofdstuk het stellen van nadere regels en
mandaat geregeld overeenkomstig de bepalingen in de
Algemene wet bestuursrecht.
In hoofdstuk 2 zijn de woonvoorzieningen geregeld. Een
aantal begripsbepalingen, als nadere uitwerking van
woningaanpassingen, zijn uit de verordening naar "Besluit
financiële tegemoetkomingen voorzieningen gehandicapten"
overgebracht, overeenkomstig aanbevelingen van de VNG.
Hoofdstuk 3 bevat de bepalingen omtrent vervoersvoor
zieningen, hoofdstuk 4 gaat over de rolstoelen en hoofdstuk
5 bevat een aantal slotbepalingen.
3. FINANCIËLE PARAGRAAF
De technische aanpassingen hebben geen directe financiële
gevolgen. Ze maken wel een efficiënter beheer van de
regelgeving mogelijk.
De financiële gevolgen van de wetswijzigingen worden
gecompenseerd door toevoeging van extra middelen aan het
gemeentefonds en een declaratieregeling. Van de kosten van
woningaanpassingen van f 45.000,- 20.420,-) en hoger kan
het bedrag voorzover dat meer is dan f 22.000,- 9.983,-)
rechtstreeks bij het ministerie van SZW worden gedeclareerd,
inclusief f 1.000,- 454,-) per aanvraag voor uitvoerings
kosten. Een aardige bijkomstigheid van deze declaratie
regeling is ook nog dat de kosten van het afschaffen van
Blad 15
eigen bijdragen door de gemeente door de systematiek van die
regeling deels door het ministerie worden gecompenseerd.
De verhoging van de verhuiskostenvergoeding kost bij het
huidige aantal aanvragen f 120.000,- 54.435,-) per jaar.
Door de verhoging van de vergoeding is een stijging van het
aantal verhuizingen te verwachten. Dit is echter overeen
komstig de bedoeling van het gemeentelijke beleid waar
immers het primaat bij de verhuizing is gelegd. Bij meer
verhuizingen naar geschikte woningen kan het aantal woning
aanpassingen weer iets worden beperkt. Per saldo kan de
stijging in de uitgaven voor verhuiskosten leiden tot een
daling in de kosten van aanpassingen. Er kan echter geen
harde uitspraak worden gedaan omtrent het al dan niet met
elkaar in balans zijn van de kosten van stijging enerzijds
en daling anderzijds.
Het loslaten van de inkomensgrens voor het collectieve
vervoer zal leiden tot extra instroom, mogelijk oplopend
tot 500 extra pashouders. Dit leidt tot een stijging van de
vervoerskosten. Een aspect waar hierbij nog rekening moet
worden gehouden is gerechtvaardigde verwachting dat met
name het aanvullende collectieve vervoer na een aanbeste
ding goedkoper kan worden uitgevoerd, waardoor de stijging
van de vervoerskosten weer beperkt wordt. Een besparing van
15 tot 25% op de kosten is reëel te achten op grond van
ervaringen in andere gemeenten. Uitgaande van een voor
zichtig scenario (maximale extra instroom, minimale
besparing na aanbesteding) kost deze verruiming rond de
f 730.000,- 331.259,-) per jaar (incl. uitvoerings
kosten)
Daar tegenover staat een besparing van ruim f 75.000,-
34.033,-) per jaar op uitvoeringskosten omdat geen
jaarlijkse inkomenstoets meer nodig is. De indexering van
de forfaitaire vergoeding kost f 130.000,- 58.991,-) op
j aarbasis
Afschaffen van eigen bijdragen kost gemiddeld rond
f 50.000,- 22.689,-) per jaar, maar zoals gezegd kan een
deel daarvan weer via de declaratieregeling dure woningaan
passingen worden gecompenseerd.
Bij volledige beschikbaarheid van de rijksmiddelen voor het
Wvg beleid, kunnen alle voorstellen binnen de begroting
worden gedekt. Bovenmatige voeding van de egalisatiereserve
vindt dan niet meer plaats.
Het bedrag wat dan eventueel voor een regeling van
subsidiëring van vernieuwende woon-zorgprojecten beschikbaar
kan worden gesteld is ongeveer f 100.000,- 45.000,-) per
jaar. Afhankelijk van de feitelijke financiële ontwikke
lingen als gevolg van de aanbesteding vervoer en loslaten
inkomensgrens kan dit bedrag nog wat oplopen.
