- 4 -
Wanneer wij echier'&6-voorgestelde herindelingsplannen onder de loupe nemen, dan blijkt
dat bijna geen enkele gemeente in de voorgestelde grootte zonder gemeenschappelijke
regelingen kan werkeiu Zelfs de drie genoemde grote centrumgemeenten van pirn* 40®000
inwoners kunnen niet of nauwelijks zonder gemeenschappelijke regelingen* Laien wij deze
buiten besohouwing, dam resteren 20 van de 24 gemeenten die dit zeker niet kunnen*
Wij dm ven dit ie stellen, omdat gemeenten van deze omvang nu ook reeds aan tal van
gemeenschappelijke regelingen deelnemen.
Een werke'lijke oplossing ora dit "kwaad" te bestrijden bieden de plannen dan ook niet*
Wil men van deze gemeenschappeli jke regelingen af, dan zou met consequent moeten zijn
en master, ovargaan tot Let vormen van seer grote gemeenten*
Elke gemeente zou dan zeker 100*000 inwoners moeten tellen, wil met zelfstandig prak-
tisch alle zaken kunnen regelen* Gezien eohter de geringe bevolkingsdichtheid in onze
provincie, sal dit beiekenan dat er slechts een vijftal gemeenten overblijven, waarvan
vier die een enorrae opporvlakte zou e'en krijgen*
De commissie sielt o.m* dat bij de door haar voorgestelde herindeling de gemeentelijke
bestuurskracht en daardoor de gemeentelijko autonoraie wordt versterkt. Wij vragen ons
echter af wat onder de term "bestuurskraclit" wordt verstaan* Beroeps-wethouders? Een^fc
"bster" ambtenarencorps?
Uit de praktijk van de laatste jaren is wel gebleken dat zelfs de wedde van de wet-
Loaders van onze grotere gemeenten bij lange na niet toereikend is om full-time wet-
houdors te benoemen* Wil men dit wel, dan zullen inderdaad gemeenten van ca4 100*000
inwoners gevormd moeten worden, die in de friese situatie niet wenselijk zijn,
Uit Lei financi'ele overzioht van de apparaatskosten blijkt o.i, duideli jlc, dat van de
efficiency welke de commissie als argument gebruikt om grotere gemeenten te vormen,
weinig overblijft*
Juist ten gevolge van de onovsrzichteli jldieid en de omvang van de werkzaamheden in
deze grote gemeenten wordt de gemeenschap steeds meer bestuurd door specialisten, met
alle gevolgen van dien*
Steeds meer specialisten, commissies en raden zullen eerst hun oordeel moeten geven,
alvorems Let tot besluitvorming komt*Dit houdt een vertraging in de uitvoering in,
hetwelk meer dan eons in de prakiijk is bewezen,
Toegegeven dat eon lets grotere afstand tussen de bestuurders en bestuurden in een
kleire gemeenten in somnige gevallen wel wenselijk kan zijnj een nog groter gevaar
is o„i, do grotere afstand, die ongetwijfeld zal ontstaan in deze grote gemeenten*
De commissie rneent dat dit kan worden opgevangen door binnengemeentelijke territoriale
decentralisation bijv-, door Let vormen van wijkraden of dorpsraden*
Wat komt hier in de prakiijk van terecht en wat zijn hiervan de consequenties?
Op Let laatst gehouden congres van de Ver* van Wederlandse Gemeenten werd de werking
van de wijkraden in Rotterdam als voorbeeld gesteld* In deze grote gemeente blijken de
problemen voor een. stadsgedeelte te worden behandeld door de wijkraad, De wijkvoor-
zitter Leeft Let recLt om in de gemeenteraad Let woord te voeren v66rdat de ver—
scliillende fractievoorzitters aan Let woord komen en Let standpunt van de wijkraad
vordedigen* Maar wat gebeurt er als de fracties al een standpunt in hun fractiever-
gaderingen hebben ingenomen? Zijn ze dan bereid hun standpunten af te stemmen op die
van de vowzitier van de Wijkraad? Hoeveel vergaderingen zou het kosten om de voor-
stellen via de Wijkraad naar de Raad te lcrijgen?
Terwijl de commissie zijn bezorgdheid uitspreekt over de vele vergaderingen die bij
gemeenschappelijke regelingen moeten worden gehouden, wordt hier een wellichi nog veel
iniensiever verge,derschema ncdig terwille van het noodzakelijke overleg* De besluit
vorming zal ook hierdcor ongetitfijfeld zeer vertraagd worden*
