10
Het voorstel van B. en W., in stemming gebracht,
wordt verworpen met 26 tegen 3 stemmen (die van de
heren J. K. Dijkstra, Ras en Tiekstra).
De Voorzitter stelt nu het voorstel-Mani-Spiekhout
aan de orde. Nu ontstaat de formele moeilijkheid, dat
het hier dus gaat om twee raadsvoorstellen. Maar spr.
gelooft, dat het wel duidelijk is, hoe de raad over deze
materie denkt en het beste lijkt het spr., dit voorstel
direct in zijn geheel in stemming te brengen; dan zijn
de posities wel duidelijk gesteld.
Het voorstel-Mani-Spiekhout wordt hierna aange
nomen met 26 tegen 3 stemmen (die van de heren
J. K. Dijkstra, Ras en Tiekstra).
De Voorzitter meent wel te kunnen vaststellen, dat
ook punt 12 hiermee afgewikkeld is.
Punt 13 (bijl no. 214).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
Punt 14 (bijl. no. 226).
De hear Van der Meer soe in lyts eintsje foarlêze
wolle üt it riedsbrief:
„Zoals hiervoor is vermeld, heeft de aankoop van
twee gedeelten van voortuinen aan de Heliconweg reeds
plaats gehad en wel tegen een vergoeding, berekend
naar f 15,per m2, en een bedrag van f 1.000,per
woning. Wij achten het tegenover de verkopers van
deze perceelsgedeelten niet billijk, dat zij door hun eer
der getoonde bereidheid tot medewerking aan de eigen
domsoverdracht geldelijk nadeel zullen lijden ten op
zichte van degenen, die zich eerst thans tot eigendoms
overdracht hebben bereid verklaard. Daarom menen
wij, dat de prijs van de reeds aangekochte perceels
gedeelten op overeenkomstige wijze als de thans voor
gestelde aankopen met de helft van het verschil tussen
het aanbod en de vraagprijs dient te worden verhoogd".
B. en W. sille it miskien wol mei spr. iens wêze, dat
soks yn it sakelibben net barre soe. Dêr wurdt sein:
Kocht is kocht en forkocht is forkocht. It liket spr.
eigentlik ta, dat dit hjir ek sein wurde moast, hwant,
sa mient hy: wy binne der noch net. Der is noch in
tredde ploech (Laitsjen). Der stiet ek noch yn it rieds
brief: „Met de eigenaar van de overige aan de Helicon-
weg gelegen panden, waarvan grondstroken benodigd
zijn om de toekomstige rondweg op de geprojecteerde
breedte te kunnen brengen, hebben wij tot nu toe geen
overeenstemming kunnen bereiken. Wij zullen U te
zijner tijd nadere voorstellen hieromtrent doen toe
komen."
Dizze man sil noch wol mear freegje en as gefolch
hjirfan sil de tredde groep noch wol mear hawwe wolle.
En dat giet spr. grou genöch (Laitsjen). Dochs kin
spr. wol in bytsje yn de redenaesje fan it kolleezje
komme. Letter moatte wy, sa sille B. en W. tinke,
miskien wer groun keapje en dan is der fansels nea
ien, dy't oer 'e brêge komt. Dan wachtsje hja alle-
gearre, oan't de gemeente wol ris in kear tajaen sil.
Mar spr. is hjir noch net oan ta.
De hear Van der Schaaf (weth.seit, dat B. en W.
mienden it ütstel, dêr't de hear Van der Meer biswier
tsjin ynbrocht hat, as, spr. soe hast sizze fatsoenlike
mannen dwaen to moatten. Yn ünderhannelingen lyk
as dizze komt men yn oanreitsing mei minsken, fan
hwa't de ien hurder is en mear probearret it ünderste
üt 'e kanne to heljen as de oar. Fan minsken kin men
sizze: Der binne gjin twa gelyk, yn dizze rie net en
oer de hiele wrald net. By ünderhannelingen docht it
wol bliken, dat der minsken binne, dy't üt in soarte fan
fatsoen omdat de gemeente it freget it plak
romje, mar der binne oaren, dy't der üthelje wolle hwat
der yn sit. Men kin foar beide stanpunten respekt
hawwe, foar it iene hwat mear as foar it oare. In dit
gefal hat it kolleezje miend, dat it fatsoenlik wêze soe,
dat de gemeente üt eigen biweging de twa persoanen,
dy't earder yn oerdracht tastimd hawwe, op itselde
peil to bringen, hwat de forgoeding bitreft.
De hear Van der Meer seit: forkocht is forkocht. En
dat is ek sa, mar dêrmei is noch net it alderlêste sein
hwat men yn 'e wrald sizze kin. Der binne ek site-
waesjes, dat men it fatsoen boppe hwat juridysk fêst-
stiet ütgean litte moat. En B. en W. hawwe bislist
miend, dat hjir sa'n sitewaesje bistie. Op 'e fémerk is
it: Forkocht is forkocht, derop of deründer, hannel is
hannel. Mar hoe best ek de fékeaplju binne en hoe'n
nommel fak de féhannel ek wêze mei, dêr boppe üt
giet dochs dizze riedseale en it is yn oerienstimming
mei de standing fan de stêd, om de twa minsken, dy't
sa réwillich west hawwe om yn in earder stadium mei
to wurkjen, to jaen hwat de lésten ek joun wurdt, bi-
hal ven ien. En dy is dan neffens de hear Van der Meer
it tredde groepke. (De hear J. K. Dijkstra (weth.): In
lyts groepke). It kolleezje is net fan doel, om dizze
manoeuvre noch ris üt to heljen. It is dus wol mooglik,
dat B. en W. mei de léste mynhear noch ta oerien
stimming komme, mar sa net, dan is der noch ien üt-
wei, dat is de ünteigening en dêr sil it wol op tagean
moatte, as de gemeente net mei him ta oerienstimming
komt op in basis, dy't hwat yn 'e lyn leit fan 'e bi-
slissing, dy't, lyk as B. en W. hoopje, joun nommen
wurde sil. Spr. soe dy léste mynhear, as hy nou yn 'e
seal wêze soe, taroppe wolle, dat hy der net op rekkenje
moat, dat it him gean sil lyk as nou dy minsken, dy't
by de hear Van der Meer yn in minder goed blêdtsje
steane as by spr.
De hear Van der Meer wol der op wize, dat ünder
punt V fan it ütstel oan de rie stiet: „de raadsbesluiten
van 3 april 1957, nos. 4168D en 4168E, worden ge
wijzigd en wel in die zin, dat voor de daarin genoemde
prijzen ad f 1.660,wordt gelezen „f 2.358,As spr.
nou de Foarsitter freget, dat notearre wurdt, dat hy
by dit punt tsjin is, wol hy dêrmei net foar ünfatsoen-
lik ütmakke wurde. De wethalder brocht n.l. it elemint
„ünfatsoenlik" yn de bisprekking. Hwant as de wet
halder seit: wy wolle dy man dat bidrach jaen, omdat
wy net ünfatsoenlik wêze wolle, dan soe spr., as hy
dat nèt wol, ünfatsoenlik wêze. En dêr kin hy him
net mei forienje. Mar wy binne, sa seit spr., net luik
op in oar. (De hear J. K. Dijkstra (weth.): Yn it fat
soenlike). Men kin it sa stelle: De earste groep is ge
nöch jild bean; fan de twadde groep moat de groun
dan fia ünteigening oan de gemeente komme. As men,
lyk as B. en W. dwaen wolle, de earste groep minsken
mear jaen wol, dan jowt men ta, dat men dizze to min
jild jown hat.
De hear Van der Schaaf (weth.) moat noch wol efkes
hwat fan dizze saek sizze. De kwesje fan it fatsoen is
net sa swier. Spr. leaut, dat de hear Van der Meer by
gelegenheit noch wol ta it ynsjoch komme sil, dat it
better is, sa as B. en W. it ütstelle. Mar de gedachte
is net by spr. opkommen, dat de opfetting fan de hear
Van der Meer minder fatsoenlik wêze soe as dy fan it
kolleezje. B. en W. fiele it lykwols sa oan, dat de earste
groep minsken üt fatsoen itselde bidrach oanbean wur
de moat as de twadde. As de hear Van der Meer dat
net fielt, kin spr. dat net helpe. Hawwe B. en W. de
earste lju to min jown? Dat is nou krekt ien fan de
slimste dingen fan har wurk: it ünderhanneljen mei
biskate minsken. It kolleezje moat dêrby each hawwe
foar it bilang fan de gemeente, mar ek foar de binlik-
heit en by einsluten ek foar it fatsoen. Dan komt men
yn it iene gefal hjirta en yn it oare gefal dêrta. Dat
is net sa ienfaldich to sizzen. Men kin op 't lést alles
wol stikken prate. Men kin ek wol sizze: Hwat de ge
meente de earste groep jown hat, hat to min west. Dat
is miskien wol wier, rnar men moat ek nea to folie
biede. As men de rjochtlinige redenearring fan de hear
Van der Meer: „as dit goed is, is dat mis", folget, dan
moat men ta de opfetting komme, dat mei dit ütstel it
mooglike birikt is, dat dit mei dit oantal minsken for-
kiesliker is as de mooglikheit fan ünteigening. En fat
soenshal ven moat neffens spr. dan de earste groep
minsken itselde jown wurde as de twadde. Dêrom soe
spr. oan dit ütstel fêsthalde en de rie freegje wolle
hjiryn mei to gean.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
ii
Punt 15 (bijl. no. 204).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
Punt 16 (bijl. no. 205).
De heer K. de Jong meent, dat de zaak van de grond
pacht een grote administratieve rompslomp geeft. In
het onderhavige geval, waarin wordt voorgesteld de
grondpacht af te kopen, betreft het een postje van
f 0,28 per jaar, maar de administratiekosten, die dit
meebrengt, zullen stukken en stukken hoger zijn. Is
het ook gewenst, dat het publiek meer tot afkoop van
dergelijke geringe grondpachten en ook van erfpachten
wordt geanimeerd? Hierdoor zou in sterke mate de
efficiency worden bevorderd en bovendien brengt het
geld in het laatje.
De heer Van der Schaaf weth.zegt, dat er veel
goeds zit in hetgeen de heer De Jong opmerkte. Men
wordt hier met de neus op een gevalletje gedrukt,
waardoor inderdaad duidelijk wordt, dat de administra
tie van een zeer groot aantal van dergelijke kleine
postjes wel erg op een rompslomp gaat gelijken. Spr.
persoonlijk zou er alles voor gevoelen, dat zeer vele
mensen zulke kleine grondpachten maar gaan afkopen.
In de sector van de erfpacht ligt de afkoop echter een
ietsje anders. Ook daar zitten waarschijnlijk wel mo
gelijkheden in en wanneer daarvoor belangstelling blijkt
te bestaan bij de burgerij, zouden B. en W. van hun
kant de zaak wel grondig willen onderzoeken. En zou er
iets in zitten, dan zouden zij met een voorstel bij de
raad kunnen komen.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
Punten 17 en 18 (bijl. nos. 206 en 207).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig de voorstellen
van B. en W.
Punt 19 (bijl. no. 224).
De heer Ras had niet de bedoeling gehad het woord
te vragen, ware het niet, dat deze week een artikeltje
in de pers was verschenen, waarin de zaak anders
werd voorgesteld, dan ze volgens de verwachtingen van
spr. c.s. zou zijn. Hun gedachte i.z. dit voorstel was
spr. verwijst naar het concept-raadsbesluit onder a
dat deze zaak rustig kan wachten, aangezien van de
zijde van de regering per 1 januari andere maatrege
len zullen worden genomen. Wat het onder b vermelde
betreft, dit heeft meer betrekking op de formele kant
van de zaak, aangezien omtrent de vraag, of aan de
«Stemming van deze school iets veranderd zou zijn.
door Ged. Staten moet worden beslist. Spr. c.s. menen
voorts uit de raadsbrief te lezen, dat, wanneer Ged.
Staten zouden te kennen geven, dat aan de bestem
ming van de school wèl iets veranderd zou zijn, dan
van het college binnen niet al te lange tijd verwacht
zou mogen worden, dat het verzoek van de R.K. Com
missie voor B.L.O. alsnog zal worden ingewilligd. Spr.
c.s. kunnen er mis mee zijn, maar zij zouden in ieder
geval graag iets van B. en W. hierover willen horen.
De heer J. K. Dijkstra (weth.) zegt, dat het door de
heer Ras bedoelde artikeltje in een van de plaatselijke
bladen, dat een samenvatting was van de raadsbrief,
ook zijn aandacht heeft getrokken. Deze samenvatting
was op zichzelf niet helemaal onjuist, maar wel werd
spr. getroffen door de grove onjuistheid van de kop,
hoewel deze voorzien was van een vraagteken. Spr.
heeft het artikeltje niet toevallig bij zich. De kop
luidt: „Geen gemeentehulp voor katholieke b.l.o.-
school?" Daarin wordt dus niet uitgedrukt, maar toch
wel gesuggereerd, dat het de gemeente zou schorten
aan zin tot medewerking aan de oprichting van de
onderhavige school. Spr. vermoedt, dat de ontwerper
van die kop de raadsbrief wel gelezen, maar dus niet
helemaal begrepen heeft. Hij heeft ook de indruk, dat
de heer Ras de raadsbrief wèl goed begrepen heeft.
Hij is het eens met diens opvatting t.a.v. Den Haag,
d.w.z. ten aanzien van de in dit stukje genoemde al
gemene maatregel van bestuur, die de gemeente wach
tende is. Wat de huisvestingskwestie betreft, heerst er
onzekerheid, omdat de bestemming van de school nog
niet zeker is, zolang Ged. Staten daarover geen uit
spraak hebben gedaan, een plicht, die zij hebben in
gevolge de bepaling van de wet.
Nu verlangt de heer Ras waarschijnlijk een toezeg
ging, dat, wanneer de algemene maatregel van bestuur
de strekking zou hebben, die er hier van wordt ver
wacht, en de lokaliteiten, die de heer Ras bedoelt, be
schikbaar zijn, de gemeente dan bereid zal zijn om die
lokalen voor het door hem beoogde doel beschikbaar
te stellen. Spr. antwoordt daarop positief, hierbij aan
halend een zin uit de raadsbrief: „Uiteraard zou er nu
gelijke aanleiding zijn het thans adresserende bestuur
de gevraagde medewerking toe te zeggen, indien in de
in 1950 bestaande omstandigheden geen wijziging was
gekomen. Dit is echter wel het geval". En dat is de
oorzaak, dat B. en W. op dit moment aan de raad geen
ander voorstel konden doen dan dit. Maar de vraag, of
daaruit een zeker gebrek aan medewerking te distil
leren zou zijn, is in het voorstel niet te lezen.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
Punt 20 (bijl. no. 212).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel
van B. en W.
Punt 21 (bijl. no. 208).
De heer K. de Jong c.s. gaan uiteraard gaarne ak
koord met dit voorstel, omdat het een uitvloeisel is
van wat in de laatste begrotingszitting is behandeld.
Spr. zou echter nog de aandacht voor het volgende
willen vragen.
Het terrein, waarop nu deze verpleeginrichting is
geprojecteerd bij de Borniastraat was oorspron
kelijk voor een bejaardencentrum bestemd, terwijl de
plaats, waarop deze verpleeginrichting destijds gepro
jecteerd was ergens bij de Greunsweg nu open
gevallen is. Spr.'s vraag is nu: Wat gebeurt thans met
het vrijgekomen terrein? Is hier ook een omwisseling
mogelijk? Is het aanvankelijk voor de thans voorge
stelde verpleeginrichting bestemde terrein voorlopig
ook te reserveren voor een bejaardencentrum? Bij de
begrotingsbehandeling zal spr. graag weer het woord
over deze zaak voeren, maar het interesseert hem thans
wel, of een omwisseling van de terreinen nu reeds min
of meer toegezegd zal kunnen worden.
De heer Kamstra zegt, dat het wel bekend kan wor
den geacht, dat dit voorstel de grote belangstelling van
spr. c.s. heeft, maar dat mag toch niet inhouden, dat
zij hiermee ook al vast zij het in principe ja
zeggen op een toekomstbeeld, zoals het college zo vrien
delijk is geweest te ontrollen. Dat is op het ogenblik
nog niet aan de orde en spr. c.s. zullen het daar dus
niet over hebben. Zij constateren slechts, dat de onder
havige zaak de belangstelling van het college heeft.
Wel hebben zij hun gedachten er eens over laten gaan,
of het ook verstandig zou zijn alleen uit financieel
oogpunt is de gedachte aanlokkelijk -met beide zieken
huizen contact op te nemen om deze inrichtingen te
benutten en niet te komen tot een geheel, zoals hier is
genoemd. Dat laatste geeft spr. c.s. aanleiding de vraag
te stellen, waarom het bestuur van het Bonifatius-
hospitaal niet advies heeft gegeven aan het college i.z.
deze voorgestelde verpleeginrichting. Het Diakonessen-
huis wordt twee maal genoemd. Spr. kan zich niet in
denken, dat het college alleen maar advies aan het
Diakonessenhuis heeft gevraagd en niet aan het Boni-
fatius-hospitaal.
De heer Van der Schaaf (weth.) zou allereerst de
heer De Jong op diens vraag, hoe het nu zit met het
terrein aan de Greunsweg. dat aanvankelijk was ge
dacht voor de stichting van de voorgestelde verpleeg
inrichting, die nu in de Borniastraat zal komen, willen
antwoorden: Het terrein komt nu vrij voor iets anders;
dat is logisch. Als de heer De Jong nu vraagt: Kan
