X
I?
i' i >i
25
Raadsvergadering van 23 april 1964,
(voortzetting van de vergadering van 22 april 1964).
Aanwezig: 31 leden.
Afwezig: Mej. Koeliler en de heren Bosgraaf, Ten
Brug, K. J. de Jong, Santema en Taylor Parkins (met
kennisgeving)
Voorzitter: de heer Mr. A. A. M. van der Meulen,
burgemeester.
De Voorzitter: Ik open deze vergadering en stel
aan de orde punt 16, waarvan de behandeling gisteren
door het verdagen van de vergadering tot vanavond is
geschorst.
De heer Van der Schaaf (weth.): Ik geloof, dat het
juister is, dat U in dit geval eerst het woord geeft aan
Wethouder Tiekstra. Wij hebben daar samen even over
gesproken.
De heer Tiekstra (weth.): Dat het College beraad
slaagt ten overstaan van een volbezette publieke tri
bune, gebeurt niet al te vaak.
Ik geloof, dat het volkomen duidelijk is, dat ik toch
nog wel behoefte heb op enkele elementen in de dis
cussie van vannacht nog even in te gaan. Het debat
is n.l., dacht ik, uitsluitend gevoerd ter bereiking van
volledige klaarheid in de kwesties, die aan de orde
waren. Niet alleen ter voorkoming van legendevorming,
maar ook ter vermijding van onjuiste of onzuivere ver
onderstellingen of misverstanden is het m.i. noodzake
lijk datgene wat in tweede instantie gisteravond door
verschillende raadsleden is gezegd, te beantwoorden,
des te meer, omdat uiteraard (zoals door één van de
raadsleden ook nog is gezegd) uit het feit, dat men
zwijgt, niet mag worden geconcludeerd, dat de juist
heid van het aangevoerde zou worden erkend. Het lijkt
mij niet nodig de sprekers in tweede instantie op de
voet te volgen. Het zou misschien zelfs verwarrend
werken. Het schijnt moeilijk te zijn de hoofdzaken van
de bijzaken te scheiden. M.i. is het goed, weer aan te
knopen ik heb dat gisteravond in eerste instantie
ook gedaan bij het moment van gisteravond zes
weken geleden. De hear Boomgaardt hat dat, mien ik,
ek torjocht dien. En nou leau ik, dat de hear Boom
gaardt my en dat kin yn syn situaesje hiel bést
natuerlik net goed bigrepen hat. Ik ha fan myn
kant gjin biskuldiging utere. Ik ha mei klam idere
kear op 'e nij wer steld, dat elke skyn fan ünsuverheit
formeden wurde moast. En dat der folledige klearheit
nedich is om alle ünsuvere eleminten üt it debat
en üt'e hiele gong fan saken wei to krrjen.
Ik mien n.l., dat binammen de Rie dat rjocht
hat en as der ien ding is, hwer't wy as Rie foar for-
antwurdlik binne, dan is dat, dat de Rie syn folledige
selsstannichheit en eigen forantwurdlikheit biwarret en
folledich yn steat bliuwt om frij syn bislissingen to
nimmen. Ik leau, dat dat ek hjir noch yn dizze tiid in
tige bilangrike saek is, ik doar wol to sizzen: ien fan de
meast wêzentlike eleminten fan it demokratysk bi-
driuw dat it Gemeentebistjür is. Alles hwat der juster-
joun en fannacht sein is en datjinge hwat op it spul
stiet, freget, dat de Rie oan syn oardielfoarming ta
komt, trochdat der mooglik by dy oardielsfoarming
just ünsuvere eleminten in rol spile hawwe. De hear
Boomgaardt binammen hat it wurd „rankune" brükt.
Hwannear't men de bitsjutting fan it optreden fan 6
wiken lyn sa ünderskat, dan moat men iepenlik op in
bipaeld eagenblik ta de konklüzje komme, dat men
dat dien hat, dat men de porté fan it yntsjinjen fan
de moasje fan öfkarring net trochsjoen hat. Mar ik bi-
twivelje, oft dat net-trochsjoen wol it gefal west hat.
Ik bin derfan oertsjüge, dat, hwannear't de moasje fan
ófkarring oannommen west hie, der fjouwer Wethal-
ders har üntslach nimme moatten hiene. Dat wie de
hiele opset en bidoeling fan de moasje. (De heer Hei-
(linga: Wie verhindert het je?) Dat is in saek, dy't
binammen de Wethalders tige earnstich opnimme moat-
te. En dan leau ik, dat men dizze saek bihannelje
moat mei de earnst, dy't nedich is, en dan moat men
net foründerstelle, dat de Wethalders yn dat opsicht
dus rankuneus binne, mar dat de Wethalders by for-
werping fan sadanige moasje yn it fortrouwen fan de
mearderheit fan dizze Rie bifêstige binne en oerien.
komstich dat fortrouwen hannelje. En dan binne wur-
den as „misforstan" ensfh., dy't binammen de hear
Miedema brükt hat, ek mislik. Ik mien, dat ik dit
dochs wol efkes ütdruklik sizze moast. Dan is en it
spyt my, dat de hear K. J. de Jong der net is ünt.
kend, dat de bitsjutting fan de sitaten, dy't ik üntliend
haw oan it forslaeh fan de bouteam-gearkomste fan
7 january 1964, ünkrekt wêze soe. Ik mien, dat in
tekst dy't net foar twaderlei ütliz fetber is, foar de
ünbifangen lêzer düdlik is. Ik sil dizze tekst folledich
f oarlêze
„De heer R. van der Wal (dat is de fortsjintwurdiger
fan de wenningbouforiening „Beter Wonen") deelt mee,
dat op verzoek van de woningbouwvereniging „Beter
Wonen" op 2 januari j.l. een bespreking heeft plaats ge
vonden tussen de woningbouwverenigingen „St. Joseph",
„Patrimonium" en „Beter Wonen" over het bouwen
van woningen in het uitbreidingsplan „Lekkumerend".
Bij deze bespreking waren eveneens aanwezig de heren
Martens en De Jong van de Bouwcombinatie Nijlan.
Deze heren stelden voor een nieuw plan voor de bouw
van 320 woningen te accepteren, dat volgens hen be
slist haalbaar zou zijn. Zij gingen van de veronderstel
ling uit, dat de lopende onderhandelingen over het uit
breidingsplan „Lekkumerend" op niets zouden uitlopen.
Om voor hun plan vrijheid van handelen te hebben, zou
het naar de mening van „Patrimonium" en de aan
nemers wenselijk zijn, dat de woningbouwcorporaties
„Beter Wonen" en „St. Joseph" zich uit het bouwteam
zouden terugtrekken. Hierdoor zou het bouwteam min
of meer uitgeschakeld zijn. Ook de heer Witteveen zou
dan vrij zijn. Het door de Bouwcombinatie „Nijlan"
aangediende plan was volgens de heren Martens en
De Jong reeds zover klaar, dat dit in de raadsvergade
ring van 8 januari 1964 kon worden behandeld. De
heer R. van der Wal deelt mee, dat zijn vereniging en
ook „St. Joseph" het wenselijk achten hier eerst met
de Gemeente over te spreken."
Ik leau, dat dit forslaeh, dat ek yn it bisit fan „Pa
trimonium" is en dat binammen troch in fortsjintwur
diger fan „Beter Wonen" bifêstige wurdt, yn syn bi
tsjutting, dy't ik justerjoun neamd haw, foar himsels
sprekt.
Ik zal thans even ingaan op het punt, in welke om
vang de architect vrijheid had om met de woningstich
ting „Patrimonium" contact op te nemen. Tijdens de
ziekte van de heer Van der Schaaf hebt U, mijnheer
de Voorzitter, overleg gepleegd met architect Witte
veen over onderhandse aanbesteding van een plan van
dezelfde aard om niet te zeggen hetzelfde plan
als dat wat vanavond aan de orde is en daarvoor een
andere aannemer te benaderen. Ik wil daarmee nadruk
kelijk vaststellen, dat B. en W. volledig mochten uit
gaan van de veronderstelling, dat het initiatief voor
dit plan berustte bij hun College. In principe kon aan
de architect ook niet de vrijheid zijn gegeven een
andere opdrachtgever te zoeken, maar ik meen ook
nog steeds, dat het, al ware dit zo opgevat, in de ver
houdingen, zoals die op dit moment bestaan en hopelijk
ook straks nog zullen bestaan tussen de woningbouw
verenigingen en het Gemeentebestuur, juist zou zijn
geweest, dat het overleg volledig in overeenstemming
met de opvattingen van het College was gevoerd.
Ik betreur, dat het waas van geheimzinnigheid, dat
over deze kwestie gelegd is, deze gevolgen heeft gehad.
Ik heb er begrip voor, dat de heer Heidinga in zijn
positie meende de geheimhouding te moeten vragen,
die hij nodig had. Ik kan dat, menselijk gesproken, vol
komen verstaan. Maar ik geloof, dat deze geheimhou
ding in de bestaande verhoudingen toch niet juist was.
En ik heb zo de indruk, dat de heer Heidinga ook wel
tot dezelfde conclusie is gekomen. (De heer Heidinga:
Die indruk is wel fout.) Ik betreur, dat de heer Hei
dinga in zijn opvatting volhardt, omdat hij zich wel
bewust moet zijn van het feit, dat er alleen maar
sprake is van een volledig raadsbeleid en dat er alleen
maar sprake kan zijn van een collectief beleid van
B. en W. en dat geheimhouding, opgelegd aan één lid
terzake van een aangelegenheid, die het beleid van
het gehele College betreft, tegenover de rest van het
College niet op zijn plaats is. Dit te meer, omdat nu
