w Ǥr v -
\Zi/8
sma medegedeeld. Toen is besloten om de ontwikke
ling nog even aan te zien, al werd daarbij gesteld,
dat in september 1970 de noodlokalen wel zouden
moeten worden gebruikt. Er zijn daarna diverse ge
sprekken gevoerd zowel met de N.V. Kats, als met
De Nieuwe Erven, met als resultaat, dat De Nieuwe
Erven hun wensen kenbaar zouden maken aan het
bureau Kuipers-Van Tol. In november 1969 is over
deze kwestie met de heer Wiersma opnieuw gespro
ken. Toen stelde de heer Wiersma, dat de zaak nog
tot januari 1970 zou kunnen worden aangezien. In
middels zou hij dan zelf trachten de directie van De
Nieuwe Erven te benaderen. Inmiddels heeft Prof.
Van Tol het programma van eisen van De Nieuwe
Erven ontvangen. Wanneer inmiddels e.e.a. zo urgent
is geworden, dat thans op korte termijn moet wor
den omgezien naar een ander terrein en dat is
de inhoud van de laatste brief van dit schoolbestuur
dan dacht ik, dat op dit moment het College en
stellig de beide hierbij betrokken Wethouders de
thans door de heer Wiersma geuite verwijten niet
kan aanvaarden. De heer Wiersma was en bleef niet
alleen als raadslid, maar ook als voorzitter van het
schoolbestuur volledig op de hoogte. Thans gaat het
niet meer, zoals bij de eerste aanvrage, om een nood
gebouw van aanvankelijk 8 en later 12 lokalen, maar
om 12 theorielokalen, 1 overblijfruimte, 1 kantoor-
praktijklokaal plus de daarbij behorende ruimten. Dat
betekent, ruw geschat, een oppervlakte van 1500 a
2000 m2 bebouwd. Daar komt komt dan nog de be
nodigde vrije ruimte bij. Het is wel duidelijk, dat het
aanwijzen op zo korte termijn van een ander terrein
i.p.v. een in het Westeinde, geen eenvoudige zaak is. Des
alniettemin is het College bereid aandacht aan deze
zaak te gaan schenken, maar ik acht het vanzelfspre
kend, dat, hangende de behandeling van deze kwestie,
daar op dit moment nog niet aan is gewerkt.
De heer Wiersma: Inderdaad zijn er een aantal
besprekingen t.a.v. deze kwestie geweest, o.a. met een
hoofdambtenaar van de V.O.W. Wanneer de Wethou
der stelt, dat dit in december zou zijn geweest, dan
moet ik dat tegenspreken. Wij waren al lang op de
hoogte met de plannen van dit bureau en de Stede-
bouwkundige Dienst om deze school eventueel on
der te brengen in het plan „Westeinde". Vandaar,
dat wij als bestuur ons medio augustus over deze zaak
bezorgd hebben gemaakt. Immers, straks zal een
groot aantal leerlingen moeten worden opgevangen in
een schoolgebouw, dat waarschijnlijk op grote afstand
zal liggen van de Leeuwerikstraat. Dat komt het on
derwijs aan deze school beslist niet ten goede. Daar
om zou ik er nogmaals bij U op willen aandringen,
dat zo snel mogelijk grond wordt aangewezen voor
deze school, waarvan de opzet is omschreven in de
brief van december en ook reeds eerder verscheidene
keren besproken is met V.O.W. Misschien is dat
niet mogelijk in het Westeinde of heeft het College
er moeite mee een dergelijk schoolgebouw elders on
der te brengen, maar wanneer ik in Leeuwarden eens
rondkijk, dan dacht ik, dat er nog wel ergens bouw
rijpe grond aanwezig was, waar men een dergelijk
semi-permanent schoolgebouw zou kunnen stichten. Ik
wil dan ook een dringend beroep op U doen e.e.a. zo
snel mogelijk te realiseren.
De heer Tiekstra (weth.)Ik kan alleen maar op
merken, dat er volgens mijn notities in november 1969
door het hoofd van de Afd. V.O.W. over deze aange
legenheid opnieuw een gesprek is gevoerd met de heer
Wiersma. In dat gesprek heeft de heer Wiersma ge
zegd, dat hij zelf zou trachten De Nieuwe Erven te
benaderen, omdat de zaak nog tot januari zou kun
nen worden aangezien. Ik wil daar nog aan toevoegen,
dat de plaatskeuze niet zo eenvoudig is, wanneer het
gaat om een noodgebouw van dit formaat.
De begroting van het Grondbedrijf wordt z.h.st.
vastgesteld overeenkomstig het voorstel van B. en W.
Begroting van het Slachthuis en de Veemarkt.
Deze wordt z.h.st. vastgesteld overeenkomstig het
voorstel van B. en W.
Begroting van de Dienst voor de Gezondheidszorg.
Deze wordt z.h.st. vastgesteld overeenkomstig het
voorstel van B. en W.
Begroting van het Woningbedrijf.
Deze wordt z.h.st. vastgesteld overeenkomstig het
voorstel van B. en W.
Begroting voor de Dienst voor Sport en Recreatie.
De hear Tjerkstra: Yn 'e rin fan de bisprekkings
fan juster en ek dizze middei is it Kolleezje nochal
ris lof taswaeid foar de goede dingen, dy't der dien
wurde yn it stik fan sport en rekréaesje. Ik wol my
dêr fansels graech by oanslute, mar ik moat duchs
wol yn it hiele ramt bisjoen in lytse dissonant
hearre litte. By de earste bigreatingssitting, dy't ik yn
dizze Ried meimakke - dat wie yn 1967 kaem it
sportterrein yn Lekkum al oan de oarder. Dat hat
him herhelle yn 1968 en yn 1969. Sünt de earste bi-
hanneling is der eins, oangeande it sportfjild yn Lek
kum, net folie foroare. D.w.s. dat de Lekkumers by
de sportforienings harren noch altiten bihelpe moatte
mei, hwat ik doe ek al neamd haw, net folie mear as
in stik greide. Ut de antwurden dy't yn de ünderskate
bigreatingssittingen fan de kant fan it Kolleezje kom
men binne, is in moaije blomlêzing gear to stallen. Ik
sil der in pear opmerkings ütpikke. Yn 1967 hiet it,
dat it net mear wie as it opheinen fan in situaesje yn
oergongstiid en dat de saek, hwat it sportterrein yn
Lekkum oanbilange, nochris goed bisjoen wurde moast.
Yn 1968 waerd yn antwurd op fragen fan de hear
Stek sein: „dat het het College spijt er niet in ge
slaagd te zijn een oplossing te vinden en dat het nog
even" (dat sportfjild) „in de mist moet blijven han
gen." en „Wij blijven bezig met deze zaak." Ik haw seis
it Kolleezje der nochal mei klam op oanstien om noch
yn 1968 to kommen mei in stik bistimmingsplan, dus
yn earsten in partieel bistimmingsplan, der't yn elts
gefal de groun foar in sportterrein yn Lekkum yn
oanwiisd wurde soe.
Ik sitearje üt de notulen fan dy bigreatingssitting.
Dêr seit de Wethalder fan Sport en Rekréaesje: „De
hear Tjerkstra hat folslein gelyk en wy woene it dy
kant ütstjüre om fia in bistimmingsplan dy groun yn
hannen to krijen, sadat wy dan ek dy saek fan Lek
kum oplosse kinne, hwant, lyk as hy seit, dit wurdt
in drama, mar ik hoopje, dat wy fia dit drama ta in
feest komme kinne en dan net op in al to lange ter-
myn." De Foarsitter sei doe: „Dat is het standpunt van
het gehele College, dat kan ik wel zeggen." Ik wie
bipaeld net hielendal gerest steld, hwant ik haw doe
noch frege: „Haw ik it goed bigrepen, dat it in bistim
mingsplan wurdt, dêr't yn elts gefal in sportterrein
yn sit?" Doe hawwe Jo sein, mynhear de Foarsitter:
„Wy dogge üs uterste bést om op koarte termyn ta
in oplossing to kommen, ik steun graech hwat de
hear Tiekstra sein hat. Dat sizze wy bislist ta." Dat
wie dus in bistimmingsplan, dêr't yn elts gefal groun
foar in sportterrein foar Lekkum yn oanwiisd waerd.
Yn 1969 hat de hear Stek nochris prikken yn it wurk
steld om dizze saek los to krijen. Der binne fragen
steld by de bihanneling, dy't wy doe noch yn seksje-
forban hiene, en op dy fragen waerd antwurde: „Er
is met de korfbalvereniging overleg gepleegd door de
Wethouder en de Directeur van de Dienst voor Sport
en Recreatie. Bij het bestemmingsplan voor Lekkum
zal met deze wensen rekening worden gehouden." En
fierder noch: „De kwekerij blijft buiten beschouwing
i.v.m. gebrek aan ruimte."
Op in fraech: „Wanneer en waar wordt het nieuwe
sportveld voor Lekkum aangelegd?" is it antwurd:
„Zie ons antwoord op de vorige vraag". En dan fier
der noch op 'e fraech, hwannear't dat fjild klear wêze
sil en hwannear't de weiforbreding fan 'e Buorren it
bisteande sportterrein oan kant reagje sil: „Dit hangt
in grote mate af van de mogelijkheid tot grondver
werving. Indien dit zeer voorspoedig zou verlopen, dan
hopen wij dat een en ander tijdig gerealiseerd is." Yn 'e
bigreatingssitting wurdt dan troch de Wethalder sein:
„Over de sportvelden voor Lekkum en Wytgaard kan
ik thans niet meer zeggen dan hetgeen daaromtrent
in de Memorie van Antwoord is opgenomen." Dat haw
ik krekt foarlêzen en dat wie net folie. „Wij kunnen
nu eenmaal niet alles tegelijk. Vermoedelijk en
dan druk ik mij dus heel voorzichtig uit heeft het
plan voor het sportveld Wytgaard nog de kans via
een speciale procedure te worden gerealiseerd. Wij
weten nog niet precies waar het sportveld voor Lek
kum terecht zal komen. Meer kan ik er niet over
zeggen. Wij kunnen niet altijd op zeer zinnige vragen
voor 100 pet. het bevredigend antwoord geven." Ik
haw der yn 1969 neat mear fan sein. Ik haw nou it
idé, dat ik doe net allinne oan de ein fan myn Latyn,
mar seis oan de ein fan myn Nederlansk, Frysk en
Luwarders wie, nei de antwurden dy't ik heard hie
en dy't my alhiel neat seine. Mar ik haw de moed-
fearren net hingje litten; ik doch dat nou ek noch net.
Ik bin der yn de ófdielingsgearkomste langlêsten op
weromkommen. Doe haw ik fan de Wethalder heard,
dat seis de rykswei mooglik noch in rol spylje koe
yn de plakbipaling fan it sportterrein. Doe foei ik wier
fan 'e iene forbazing yn 'e oare. Ik hie my dat net
foarstelle kinnen. Mar mooglik kin de Wethalder dat
punt aenst noch fordüdlikje. Op myn opmerking
en dat wie al in opmerking fan in pear jier lyn
„Meitsje dan in partieel bistimmingsplan allinne foar
dat sportterrein; dat is in ienfaldige saek.", hat hy
doe fierder sein: „Wy moatte üs hoedzje foar gelegen-
heitsplanology". Soksahwat krige ik ek alris earder
by de „affaire Kalma" yn Goutum fan him to hearren.
It wie wol net in rjochtstreeks forwyt oan my, mar
ik nim it him dochs wol in bytsje kwea óf, omdat
ik yn beide gefallen stribbe hie nei in konstruktive
oplossing. Nou woe ik dochs wolris witte: Hoe sit
it nou? Ik bigryp bést, dat it Kolleezje op in bipaeld
momint de gedachte hie: Nou rédde wy it. Dat wie,
doe't wy dy pleats fan Bergsma yn prinsipe oankocht
hiene. Ik haw der bigryp foar, dat it net trochgien is;
dat it it Kolleezje by de hannen om öfbrutsen is. De
oankeap is net goedkard en doe koe der gjin groun-
ruil komme. Dat hat sünder twivel B. en W. ek spi-
ten. Ik nim it harren ek net kwea öf. Mar wy sitte
noch altiten mei deselde forfelende situaesje dêr. En
nou moat der gjin misbigryp komme. Dêrom wol ik der
ek noch dit fan sizze. Der is yn Lekkum by de sport
forienings en dat doar ik sünder harren to freeg-
jen rêstich to sizzen bütengewoan folie wurdear-
ïing foar datjinge hwat de Tsjinst foar Sport en
Rekréaesje oan it terrein mei syn minne oerflakte
en drainaezje noch docht om it bispylber to hal
den. Dêr hoecht perfoarst gjin misbigryp oer to
wêzen.
Mar men wol dêr sa stadichoan dochs wolris witte,
hwer't men oan ta is. Ik freegje my earlik sein, troch
de gong fan saken dy't ik bisocht haw yn tige
koart bistek oer it forrin fan trije jier efkes oan to
heljen wolris öf: Is it it Kolleezje wol earnst mei
it foarnimmen om yn Lekkum in ienfaldich sportter
rein hwant dêr giet it mar om oan to lizzen?
Dan bikrüpt my it gefoel: Soene se dochs net fan
doel wêze om it saekje strak mar nei in stêdswyk fan
Ljouwert oer to heveljen? Ik tink it hast net, mar ik
woe dochs wolris tige klear dêr it antwurd op hearre.
Fierder moat ik konstatearje, dat in tige düdlike ta-
sizzing oan myn adres yn 1968, n.l. om to soargjen,
dat fia in bistimmingsplantsje yn elts gefal groun
oanwiisd wurde soe foar in sportterrein, net neikom-
men is. En dit is de léste gelegenheit dy't ik haw
ik woe dêrom in ütstel yn dit formidden lizze en
ris hearre hwat de Ried dêrfan tinkt. It is, tocht ik,
gjin oermjitte dy't ik freegje; it giet mar om in lyts
plantsje fan partiele aerd. Ik soe dit ütstel dwaen
wolle:
„De Raad der Gemeente Leeuwarden; in vergadering
bijeen op 24 februari 1970; besluit: het College van
B. en W. op te dragen maatregelen te treffen, opdat
nog in 1970 een rechtsgeldig bestemmingsplan t.b.v.
een sportterrein in Lekkum tot stand kan komen."
Ik haw it mei opsetsin sa formulearre: net „zal
komen" mar „kan komen". Ik wit n.l., dat it Kol
leezje it op in bipaeld momint net yn 'e han hat om
dy rjochtsjildichheit klear to krijen. Op it momint, dat
de Ried it plan fêststeld hat, kinne wy der net safolle
mear oan dwaen en it soe bést wêze kinne, dat der
biswierskriften binne en dat de saek dêrtroch ophal-
den wurdt, mar ik woe dus wol, dat it Kolleezje yn
elts gefal alles docht om to soargjen, dat de mooglik-
heit der is om noch dit jier in rjochtsjildich bistim
mingsplantsje foar in sportterrein yn Lekkum ré to
krijen.
De heer Engels: De heer Stek heeft mij opgedra
gen mij aan te sluiten bij het betoog van de heer
Tjerkstra. Ik doe dat met bijzonder veel genoegen.
M.b.t. de motie wil ik nog even het antwoord van
het College afwachten.
De hear Tiekstra (weth.): It is faek sa, dat grea-
te saken de lytskes oerskaedzje. En ik bin bang, dat
dit ek by it sportfjild fan Lekkum bard is. Ik haw der
gjin forlet fan folie to sizzen fan itjinge de hear
Tjerkstra oanhelle hat üt de forskate hannelingen;
ütlittingen, dy't üteinliks foarsichtiger wiene as yn
it bigjin. Just nei oanlieding fan de stelde fragen
ik siz dat yn alle iepenhertichheit haw ik koartlyn
dizze hiele saek nochris trochpraet mei de Tsjinst
Iepenbiere Wurken, mei Siktarije-amtners en mei de
Tsjinst foar Sport en Rekréaesje; dit hat laet ta
de konklüzje, dat wy ünder dizze omstannichheden it
measte perspektyf fine kinne, as wy werom falie op
in situearring fan it sportfjild op it hoekperseel, ka-
dastrael nümer 501 (De hear Tjerkstra: Hokker hoek
perseel is dat As de hear Tjerkstra dat opskriuwt,
kin dêroer yn 'e takomst gjin misbigryp komme. It
is it hege stikje groun flak foar de bocht, krapoan
twa ha great. (De hear Tjerkstra: De Bonkebrêge
oer en dan de twadde heakse bocht? De Simmerhüs-
hoeke dus.) De oantsjutting Simmerhüshoeke lit ik op
dit stuit oan de hear Tjerkstra. Ik haw it oer it per-
seel, kadastrael nümer 501. As dat itselde is, binne
wy klear. Wy hiene doedestiids de hoop, dat wy dit
stik lan pachter is de hear Lettinga Roorda yn
hannen krije koene troch it to ruiljen tsjin lan fan de
pleats fan Bergsma. Nou sille wy probearje moatte de
pleats, yn pacht by de widdou Brandsma, to krijen.
Dan kinne wy miskien op dizze wize kompinsaesje
fine. Alteast dêr geane üs tinzen nei üt.
Der hat dat wol ik al sizze in tiid west, dat
de forkearssituaesje yn de totale bistimmingsregelin-
gen foar Snakkerbuorren-Lekkum nochal hwat in pro
bleem wie. Ik haw der juster op tsjut, doe't ik it
hie oer it rangearwegensysteem ensfh. Wy binne nou
safier kommen, dat wy sizze: Dit praet moat dien
wêze, wy kinne wol oan it praten bliuwe; sa komme
wy nea ta bistimmingsregelingen. Ik haw gjin oer-
weagjende biswieren tsjin it ütstel, dat de hear Tjerk
stra oan de Ried foarleit, alteast foar safier ik it nou
oersjen kin. Ik haw nou minder biswier tsjin in par
tieel bistimmingsplantsje as doedestiids.
De hear Tjerkstra: It docht my deugd, dat de Wet
halder net folie biswieren hat tsjin myn ütstel. ik woe
it dochs wol yntsjinje, hwant ik leau, dat, nou't men
it plak ienkear yn 'e holle hat, it ek saek is it yn in
bistimmingsplan to regeljen. Dan wit men yn it doarp
tominsten hwer't men oan ta is. Men tinkt nou al
titen mar: Soe der wol hwat fan komme? Men kin
gjin definitive foarsjenningen meitsje (hoewol, as der
in bistimmingsplan is, kin dat ek noch net). It is in
goede saek om foaral de beide sportforienings dit
perspektyf to bieden. Ik wol it ütstel yntsjinje en ik
woe de hear Engels freegje it mei to ündertekenjen,
omdat de hear Stek net oanwêzich is. (De heer Engels:
Ja, ik wil het wel mede-ondertekenen.)
De Voorzitter: Ik lees U dan thans de motie voor,
die is ingediend door de heren Tjerkstra en Engels en
die luidt als volgt:
„De Raad der Gemeente Leeuwarden, in vergade
ring bijeen op 24 februari 1970, besluit het College van
B. en W. op te dragen maatregelen te treffen, opdat
nog in 1970 een rechtsgeldig bestemmingsplan ten
behoeve van een sportterrein in Lekkum tot stand
kan komen."
De hear Miedema: Ik wol my yn earste ynstansje
ü.o. oanslute by hwat de Wethalder sein hat. Hij sei:
„Foar safier ik it nou oersjen kin". Winliks bin ik wol
hwat skrokken doe't er sei: „Dat stikje groun moat
te wy krije mei help fan de pleats fan mefrou Brand-
