10 heit bitsjugje wol Ie. (Mefrou Brandenburg—Sjoerdsma: En dan de kommisjes mar opheevje!) Mei ik nou even ütprate? Om de kommisjes goed ta harren rjocht komme to litten, hat it kolleezje - miskien moat ik sizze de DSO - derfoar soarge dat men op it momint dat dit yn de kommisje kaem by steat wie en lit üs sjen hwat wy derfan forwachtsje koenen. Men hie nammentlik in skets makke fan hoe't it wurde kinne soe en hokker easken men stelle koe by in mooglike forkeap. Men hie der in makette fan mak ke, men hie dia's makke en sa krigen wy in yndruk fan itjinge dêr't wy oer praten. It is neffens my de earste kear dat dizze ynformaesje op sa'n wize oan de kommisje jown waerd. Op dy manear hienen wy goed ynsjoch yn dizze kwestje. Dat alles oersjende, komt de fraech op oft wy de architektoanyske idéen en forwurking noch wol lytsskealich neame kinne. Nei myn bitinken wurdt dit in wize fan bibou- wing dy't net üt'e toan fait, as wy bitinke dat der boud wurdt tsjin de hege rêch fan it fiadukt oan. Hiene wy dit gebou fierderop hawwe wollen, dêr't dat hege fiadukt net wie, dan hie it miskien hwat slimmer wurden. Mei dit plak lykwols, dêr't it fiadukt it heechst is, yn de hoeke by de Kurkemar, hat myn fraksje gjin problemen. As mefrou De Jong seit dat it personiel fan it PEB yn greate mearheit foar dit plak keazen hat, dan kin ik my foarstelle dat deputearre steaten, dy't nei't ik oannim likefol- le wearde oan ynspraek hechtsje as de gemeente Ljouwert, dat swier jilde litte. Ik leau net dat wy soks deryn bihelje moatte. Wy hawwe de soarch foar it bistimmingsplan en foar oare saken. Ik tocht dat ik hjirmei taljochte hie dat wy net safolle problemen mei dizze fêstiging en dus ek net mei dit üt- stel hawwe. Der komme lykwols nou hwat swierrichhedenDe tige bitufte Kommisje foar it Grounbidriuw sei: dit komt net goed, de priis is forkeard. De hearen wiene ek noch unanym. As dat "kolleezje" unanym is, dan jowt soks wol to tinken. (Laitsjen) Wy hawwe hjir yn Cis fraksjegearkomste oer gear west en wy kamen dochs hwat swierrichheden tsjin. Yn it foarste plak dit. It kolleezje hat underhannelingen fierd oer it plak en hat ek in andert jown op de fraech fan de keaper hwat de priis wie. It kolleezje hat op dat momint oannommen dat de kalkulaesjes dy't fan Camminghabuorren bikend wienen - dêr is jer— ren oer rekkene - sa fêst leinen dat men sizze koe hwat de priis wie. De hear Van der Wal hat niis— krekt sein dat if hjir om in priis foar lytse bidriuwen gie. Wy hawwe nou ien bidriuw dat mear bitelje kin en dus moat it dat ek dwaen. Ik haw it dêr net sa maklik mei. (De heer Van der Wal: Het is een hoogwaardige vestiging, waarvoor wij normaliter in de grondprijsbepaling ook hogere prijzen bereke nen, zo moet u het zien.) Ja, ja. As gemeentebistjur en as ried moatte wy (De hear Ten Hoeve: It kolleezje net foar de fuotten rinne.) Ik soe nou krekt hwat oars sizze. (Laitsjen) Ek as gemeentebi stjur moatte wy tsjin dy boarger oer, tsjin dy industry oer, tsjin dy bouwer fan kantoaren oer, in flot en bitrouber sakeman bliuwe. As it kolleezje dan op basis fan kalkulaesjes in priis neamt, dan fyn ik it hwat nuodlik om dy priis letter to forheegjen. Binammen as bliken docht dat dy forheging net op groun fan kalkulaesjes ta stan kommen is, mar op oare grounen. Der komt noch hwat by. Wy llbje yn in tiid dat elk oer forsoberjen praet. De gemeente moat suniger, eltsenien moat suniger. Nou sille wy de priis foar in plak fan fêstiging fan in iepenbier nutsbidriuw mei 25,per m2 forheegje, wylst wy op basis fan kalkulaesjes dat net fannede binne. Myn fraksje hat dêr greate muoite mei. Wy bin- ne net akkoart en sille ek yn greatst mooglike mearheit net foar dizze moasje stimme. It is in oare saek oft it net forstannich is en bipraet de priis, dy't men by ditsoarte fan projekten neamd hat, mei de Kommisje foar it Grounbidriuw. Dit soe ik it kolleezje yn omtinken jaen wolle. Dizze saek hat noch- al lang yn de mole sitten, it hie neffens my mooglik west om earder mei de Kommisje foar it Grounbi driuw oerliz to pleegjen. Ik soe itadvys jaen wolle om soks tonei to dwaen. Hjir soe ik it yn earste ynstansje by litte wolle. De heer Knol: Ik wil nog ingaan op de bewering van de heer Miedema dat de prijs van 125, per m2 zou voortvloeien uit de calculatie van Camminghaburen. Dat is maar gedeeltelijk waar. Voor dit terrein hebben wij namelijk een gemiddelde grondprijs vastgesteld van 100,per m2. Dit be tekent dat de prijs af kan wijken, gelet op de aard, de omvang, de bebouwingshoogte en de bebou wingsdichtheid van hef bedrijf. De heer Van der Wal heeft al duidelijk gemaakt dat calculatorisch een prijs van 125,per m2 voor dat stukje grond, waarop het gebouw komt, goed verdedigbaar was, maar dat wij verwachten dat door de grootte van het gebouw de pmgeving moet worden aangepast en dat deze aanpassing zijn terugslag op het omliggend terrein voor wat betreft de calculatie kan hebben. Ik wil dus bestrijden wat de heer Miedema beweert, namelijk dat 125,per m2 een prijs is die afge leid is van de kostprijs van dit terrein. Dat is namelijk niet zo, want wij verwachten dat er meerkos ten op ons afkomen. Op grond daarvan hebben wij dit gezegd. (De hear Miedema: Dan moatte jo dat ek mei in foarbyld dudlik meitsje, hwant üt de dia's en ut de taljochting fan de tsjinst oan de Kommis je RO hat fan al ditsoarte fan forhalen neat bliken dien. It die dudlik bliken dat der op dit terrein net ekstra swierrichheden oanwêzich binne dy't mei jild goed makke wurde moatte. Men hie in makette makke, dêr't it gebou op stie. Op in bipaelde distansje stienen de huzen. De ofmjittingen wienen 11 hiel normael. Yn de hichten fan de huzen sieten ajhiel net greate forskillen. Ditsoarte fan forhalen slacht nearne op, hwat keapje ik derfoar?) Nu begrijp ik er helemaal niets meer van, want dit hele verhaal is duidelijk in de Commissie voor het Grondbedrijf aan de orde gesteld. Alle motievan zijn naar voren gekomen. De voorzitter van de commissie zit daar bij en zegt er helemaal niets op. Hij zit alleen instemmend mee te knikken. (De hear Miedema: Dat kin ik net helpe.) Nee, maar ik stel het wel even aan de orde. De voorzitter bevestigt in wezen de conclusie van de Commissie voor het Grondbedrijf in die vergadering. Hij heeft er geen letter van tegengesproken, van al die motieven niet. (De hear Miedema: Dan doch ik dat!) De heer Rijpma (weth.): Het is zinvol om op een aantal facetten in te gaan. Het bestemmingsplan Camminghaburen kent een heel lange voorbereidingsgeschiedenis. Het is bij herhaling in raad en com missies geweest. Het terrein voor bedrijven is niet het onderwerp geweest waaraan de meeste woorden zijn besteed. Het is incidenteel ter sprake gekomen. Het lijkt mij dat er ten opzichte van een aantal dingen misverstanden zijn. Er zijn in Camminghaburen in feite drie soorten bedrijfsterreinen aan de orde. Er is een terrein ten noorden van de noordelijke ontsluitingsweg, er is een terrein ten zuiden van de zuidelijke ontsluitingsweg, er is een afzonderlijk terrein vlakbij het station gelegen en in het bestemmingsplan is sprake van andere plaatsen in het centrum c.q. aan de weg die leidt van het cen trum naar het mogelijke station. Dit betekent dat er sprake is van een terrein van 2 ha, van 75 ha en van nog I5 ha verspreid bedrijfsterrein. In alle stukken wordt ten opzichte van de 1 5 ha verspreid be drijfsterrein nadrukkelijk gesproken van onder meer kleinschalige activiteiten. Ten opzichte van de grote plaatsen wordt dit niet gesteld. In het structuurmodel, waarover de raad in juni heeft gediscus sieerd, is sprake van bedrijven die een intensief grondgebruik verlangen. In verdere stukken wordt ook niet meer over bedrijf/es gesproken, maar over bedriji/en. Dat een deel van die bedrijven noodzake lijk is ten behoeve van aan de wijk/buurt gebonden activiteiten, is duidelijk. Ik noem dan met name een garagebedrijf en zo zullen er nog wel enkele activiteiten zijn te noemen. Daarvan is duidelijk gesteld dat wij die niet op een willekeurige plaats in het gebied willen hebben, maar dat wij deze terreinen ook voor aan de wijk gebonden bedrijven reserveren. Het was een experiment, in die zin dat wij in een woongebied nog nooit een typisch bedrijfsterrein hebben opgenomen. Dat zo'n terrein op verschillende plaatsen wel in het bestemmingsplan is opgenomen, is een gevolg van de discussie in deze raad om werken en wonen niet zo absoluut te scheiden als in het verleden met bestemmings plannen altijd het geval is geweest. Enkele activiteiten vloeien uit de wijk voort, een aantal ande re activiteiten niet. Vandaar dat in het bestemmingsplan ook is aangegeven dat, als voor de bedrijfs terreinen niet voldoende geschikte bedrijven beschikbaar komen, ten minste een-derde deel van het gebied alsnog voor woningbouw mag worden gebruikt. In principe heeft de raad zich indertijd uitge sproken voor het vestigen van bedrijven die aan de wijk gebonden zijn, maar dat de terreinen zoda nig groot moeten zijn dat ook andere bedrijven daar rustig hun plaats kunnen vinden. Nu moet men op een gegeven moment de praktijk toetsen aan de indeeën. De praktijk is dat er op dit ogenblik een bedrijf is dat bijzondere belangstelling heeft voor deze plaats. Het is een bedrijf uit de overheidssfeer, dat ook bereid is - daar is uitdrukkelijk naar gevraagd - om aan de esthetische en andere stedebouw- kundige eisen tegemoet te komen, op een zodanige wijze dat er geen conflict hoeft te ontstaan tus sen de belangen van de wijk zowel esthetisch als verkeerstechnisch als anderszins en de belangen die het bedrijf op zich heeft. Die afweging van belangen heeft ertoe geleid dat van de drie keuzemoge lijkheden die aan de directie van het PEB werden voorgelegd, er twee afvielen en dat aan het colle ge is gevraagd of het ermee akkoord ging dat er verder werd gestudeerd op de mogelijkheid om dit be drijf voorwaarden te stellen, waardoor het in te passen is. Het briefje, dat op 23 maart 1979 aan de directie van het PEB is gestuurd, is niet anders dan een bevestiging van de bereidheid van het colle ge om die studie te laten verrichten. Daar slaat de zinsnede "in principe" op. Dat het duidelijk was dat het niet een grotere toezegging was, bleek ook uit een gesprek dat naar ik meen in juni tussen on dergetekende en de gedeputeerde, onder wie dit bedrijf ressorteert, heeft plaatsgevonden, waarin de laatste nog eens nadrukkelijk heeft gevraagd of de studie verder kon worden afgerond. Wanneer naar een commissie wordt gerapporteerd, lijkt het mij een goede zaak wanneer dit ge beurt met een goede documentatie. In de commissie is hierover soms nogal enige discussie. Ik hoor het sommige raadsleden zeggen: wij hebben aan "principe-dingen" zonder een nadere documentatie niets, wethouder; kom maar met papieren op tafel, laat ons maar aan de hand van goede stukken discussiëren over wat er aan de hand is. Welnu, dat is gebeurd. De dienst heeft opdracht gekregen om, rekening houdende met de zaken die bij het PEB aan de orde zijn, een discussiestuk te maken. Meer was het niet, het was een discussiestuk op basis van een principe-toezegging aan het PEB. Daarover heeft de Commissie voor de Ruimtelijke Ordening kunnen discussiëren. Wij hebben een en ander ook nog zo goed mogelijk toegelicht, op een wijze die tot dusver bij commissies niet gebruikelijk was. Aan de

Historisch Centrum Leeuwarden

Raadsverslagen van de gemeente Leeuwarden, 1865-2007 (Notulen) | 1980 | | pagina 6