30
sprek staat voor 23 april a.s. op de agenda. Wij zullen daar met elkander zien in hoeverre wij, ener
zijds gebruik makend van de rijkssubsidie voor de tweede lijn en anderzijds van de mogelijkheden die
wij hier in Leeuwarden hebben, een nieuw bestek kunnen opmaken om te bekijken wat wij op korte
termijn ten behoeve van deze mensen kunnen doen. Wij zijn bereid daarover te rapporteren. De Com
missie voor Welzijnsaangelegenheden wordt ingeschakeld zodra wij met een raadsvoorstel komen. In de
andere situatie, dus wanneer het gaat over de algemene problematiek, is de Raad voor de Maatschap
pelijke Dienstverlening het eerst aangewezen forum waarin deze zaak bespreekbaar moet zijn. Ik zeg
de raad graag toe dat wij ons best zullen doen om te proberen op korte termijn wat meer zicht te krij
gen op de ontwikkelingen en de mogelijkheden.
Mevrouw Van der Werf: Ik ben blij te horen dat de wethouder binnenkort een gesprek gaat voeren
met iemand die bemiddelt tussen de organisatie waar het hier om gaat en het gemeentebestuur. Dat de
gemeente nog niet zoveel zicht heeft op deze problematiek, is natuurlijk aan de ene kant te wijten
aan het feit dat de problematiek ingewikkeld is, aan de andere kant is er tot nu toe in mijn ogen toch
wel een erg afwachtend beleid gevoerd. Deze brief is in september geschreven, halverwege november
heb ik geVnformeerd hoe het met de zaken stond. Toen bleek dat er allerlei plannen werden ontwikkeld,
zonder dat er enig overleg was gevoerd met de betrokken organisatie. In januari heb ik er in de com
missie nog eens naar geVnformeerd; het overleg had intussen nog niet plaatsgevonden, men wist niet
eens met wie men precies moest praten enz. Ik denk dan: geen wonder dat de gemeente geen zicht
heeft op wat hier gebeurt. Het is niet zo moeilijk om met de ondertekenaars van de nu aan de orde
zijnde brief contact te zoeken om zich eens goed op de hoogte te stellen.
Er is van alles aan de gang. De noordelijke stichting moet in drie provinciale verbanden worden
opgesplitst. Er moeten weer functionarissen worden aangetrokken en een en ander moet opgaan in de
eerste-lijnsinstellingen enz. De wethouder zegt dan dat de betrokkenen, om wie het tenslotte gaat,
daar natuurlijk invloed op hebben, maar hij zegt er achteraan dat wij niet categorale organisaties voor
iedere groep kunnen creëren. Ik vraag mij dan af wat voor invloed het heeft als er met de betrokkenen,
nu zij juist wel categorale instellingen willen, wordt gepraat. Van tevoren wordt immers al duidelijk
gemaakt, terwijl er eigenlijk nog nooit goed met hen is gepraat, wat allemaal niet kan. Ik vraag mij
af welke waarde dan nog moet worden gegeven aan het overleg met die organisaties.
De wethouder ?egt vervolgens dat de Commissie voor Welzijnsaangelegenheden eraan te pas komt
op het moment dat er een raadsvoorstel ligt. Ik zou nu juist graag willen dat de commissie, als advies
commissie aan b. en w., deze hele problematiek eens op de agenda krijgt, zodat ook de raadsleden
zich er wat verder in kunnen verdiepen dan op dit moment het geval is. Als ik het geroezemoes dat
er op dit moment in de zaal is als graadmeter neem, dan heb ik de indruk dat het een heel goede zaak
zou zijn als de raad in een veel vroegtijdiger stadium hierin werd betrokken door middel van de raads-
adviescommissie.
De heer De Vries (weth.): Als mevrouw Van der Werf meent dat er voor ieder buitenlands groepje
een apart instituut moet ontstaan voor de hulpverlening, dan kunnen wij met elkaar nog wel een uurtje
vergaderen. (Mevrouw Van der Werf: Ik heb gezegd dat het open moet blijven.) Wij zullen deze zaak
grondig met elkaar bestuderen. Wij zullen ook de plaatselijke instellingen, die op het terrein van de
gezondheidszorg, het onderwijs en de maatschappelijke dienstverlening werkzaam zijn, om de tafel
moeten brengen om ten aanzien van de hulpverlening maximale mogelijkheden te bieden. Wij kunnen
onmogelijk voor ieder buitenlands groepje dat zich meldt en dat ook nog onderling verdeeld is in
allerlei politieke tegenstellingen hulpverleningsinstituten in het leven roepen. Dat gaat nu eenmaal
niet. Wij zullen in ieder geval proberen hen dat duidelijk te maken.
De Voorzitter: Ik stel voor de discussie te besluiten en betrokkenen te informeren als in de raads-
brief is aangegeven.
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel van b. en w.
Punt 26 (bijlage no. 145).
Z.h.st. wordt besloten overeenkomstig het voorstel van b. en w.
De Voorzitter: Ik vraag mij af of wij, gezien de temperatuur in de zaal, niet even zeveneneenhalve
minuut moeten schorsen. De deuren van de raadzaal kunnen dan even worden opengezet, terwijl wij
een kop koffie drinken.
31
De Voorzitter schorst, om 23.15 uur, de vergadering voor de tweede pauze.
De Voorzitter heropent, om 23.30 uur, de vergadering.
De Voorzitter: De zeveneneenhalve minuut zijn om, ik stel voor dat wij weer verder gaan.
Punt 27 (bijlage no. 154).
De hear Jansma: Mear as in jier forlyn, om krekt to wezen op 2 jannewaris fan it forline jier,
skreau de Stichting Madi in brief van twa siden oan b. en w. mei de fraech om in ekstra subsydzje.
Nei in diskusje yn de ofdieling en in tasizzing fan it kolleezje tidens de bigreatingssitting en in wiid-
weidige diskusje yn de Kommisje foar it Wolwêzen en ek nochris in pear lange brieven fan de Madi,
leit hjir joun in ütstel dêr't üs fraksje him net mei forienigje kin. De hiele kommisje fan tsien rieds-
ieden - ien wie der dy jouns net - wie it likemin iens mei it foarnimmen fan it kolleezje. Ik bin nijs-
gjirrich hoe't de forhalding der joun hinne leit. Yn it riedsbrief stiet nou dat it tokoart yn haedsaek
untstien is troch it sunder oerliz mei de subsidiënten oanstellen fan twa m.b.o.-krêften - it wienen
winliken mar twa heale - en in administrative krêft. Yn feite, sa stiet der fierder, wurdt troch dizze
hannelwize de troch it ryk ynstelde vakatuerestop (dy't al hast fjouwer jier bistiet) foar in part unt-
dukt. Wy fine dy wurdkar sêft sein hwat ungelokkich. It komt sa negatyf oer: de stichting hat dochs
neat forkeards dien? Bistjur en meiwurkers hawwe yn in slim swiere sitewaesje harren best dien de
tsjinstforliening sa goed mooglik trochgean to litten; hja dogge dat noch. It kolleezje sil dit neffens
my ek net untkenne. Trouwens, by it kolleezje stiet neffens it riedsbrief foarop "een adequaat func
tioneren van de stichting" en ek wurdt steld dat as gefolch fan de vakatuerestop dat "adequaat func
tioneren" net yn gefaer brocht wurde mei. En ek dizze gemeenteried gie in pear jier forlyn noch ak-
koart mei in ütwreiding fan de personielsformaesje nei fyftjin en in heal.
De wize, hwerop't nou fia in formule de oplossing oanjown wurdt om de stichting foar in lyts part
yn'e mjitte to kommen, is aerdich bitocht, mar it risseltaet is neffens us net foldwaende. Derfan üt-
geande dat it tokoart, lykas yn it leste brief fan de stichting oanjown wurdt, oer 1979 goed 79.000,
ütmakket - it sil neffens üs op de bruklike manear noch verifiearre wurde moatte - en de tsjerken en
Humanitas likernoch de helte dekke wolle - dat hawwe se al hiel hwat jierren dien -, komme wy ta
in oare oplossing. (De Foarsitter: Hawwe de tsjerken en Humanitas al hiel hwat jierren de helte fan it
tokoart dekt? It is samar in fraech.) Dizze ynstellingen hawwe al hiel hwat jierren hjir foar in bilang-
ryk part yn bydroegen. Oft it nou krekt om de helte giet, wit ik net, mar ik wit wol dat men foar in
oantal jierren dizze tasizzing dien hat. Sjoen de hiele sitewaesje is it mar de fraech yn hoefier't men
mei soksoart bidragen trochgean kin. Wy fine dat oan it forsyk fan de stichting om de oare helte foar
rekken fan de gemeente to litten, foldien wurde moat. Wy fine dit, om't dizze stichting foar eltse
boarger yn üs gemeente klear stiet. Ik haw der by in eardere gelegenheit al it nedige fan sein en wie
eins net fan doel om dit wer to dwaen, mar mei it each op itjinge ik joun heard haw, wol ik dochs
noch in pear dingen graech neame.
De Gemeentlike Sosiale Tsjinst forwiist gauris minsken nei de Madi. As dêrtroch oan twa hüshal-
dings yn in jier gjin ütkearing mear fannede is, is it bidrach dat de Madi nou freget al lang wer boppe
wetter. Dat is miskien in frjemde redenearring foar guon, mar de praktyk wiist üt dat it der wol op
delkomt: mar twa. De Madi helpt minsken dy't oan'e nekke ta yn de skulden sitte mei stipe fan de
ïolkskredytbank wer yn it gareel to krijen. Wy as gemeente hawwe der ek bilang by. De Madi ekspe-
rimentearret yn in oantal wiken - Biigaerd en Skieringen - en wol der graech ütwreiding oan jaen:
tichter by de minsken. Mei forskate hüsdokters is strukturearre oerliz oer bipaelde pasiënten. De bi-
stjurders fan de Madi soenen in ekstra stipe fan de stichting troch de gemeente Ljouwert graech sjen
en dat ek sjen as in teken dat de gemeente it wurk fan de stichting bilangryk fynt.
Ik sil it der fierder mar by litte. Noch ien ding. Earder dizze joun seinen jo, mynhear de foar
sitter, dat it kolleezje greate wearde hechtet oan it forslach fan in kommisje, nammentlik it forslach
fan de Kommisje RO. Blykber leit it by de Kommisje foar it Wolwêzen in bytsje oars.
Ik kom mei in moasje, dy't ik by de bigreatingssitting yn desimber 1979 yn petto hie. Ik haw in
fiidlang tocht dat dizze moasje net nedich wie, mar hy sil nou dochs yntsjinne wurde moatte.
"De ried fan de gemeente Ljouwert, yn gearkomste byinoar op 31 maert 1980, bihannel-
jend it forlienen fan subsydzje oan de Stichting Maatschappelijke Dienstverlening in Leeu
warden (taheakke nu. 154), kennis nommen hawwende fan de brieven fan de neamde stich
ting fan 2 jannewaris, 15 oktober en 12 desimber 1979 en fan 25 maert 1980, fan miening dat
it ütstel fan b. en w. fan 20 maert 1980 de stichting net genoch yn'e mjitte komt yn it troch
