20
vragen gesteld. Hij vraagt zich af of het doel niet te smal is geformuleerd en zegt ver
volgens dat wij daar maar eens verder over moeten praten in de Commissie voor Emanci
patie-aangelegenheden. Ik neem die suggestie over. Wij zullen daar in de komende tijd
ongetwijfeld op terugkomen te meer daar - ik kom dan bij de heer Van Olffen - er een
aantal discussies aan de orde is. Ik noem de discussie of er een apart fonds ingesteld
moet worden voor het emancipatiegeld, de discussie of er een voorwerkster moet worden
aangetrokken en de discussie over het regelen van de publiciteit. In de Commissie voor
Emancipatie-aangelegenheden is gezegd dat wij daar nog een keer uitvoerig op terug zul
len komen. De algemene discussie op het gebied van de emancipatie hoeft mijns inziens
vanavond niet verder uitgediscussieerd te worden.
Tot slot wat het onderdeel emancipatie betreft. Ik ben het met de heer Van Olffen
eens dat de accentverschuiving die wordt aangebracht in de richting van veranderingsge-
richte activiteiten niet inhoudt dat de zogenaamde bewustwordingsactiviteiten ineens niet
meer van belang zouden zijn. Het is heel duidelijk en-en. Beide activiteiten zijn nodig.
Er is wel sprake van een verschuiving van het een naar het ander, maar de bewustwor
dingsactiviteiten op zich blijven heel duidelijk nodig.
De heer IJestra heeft een opmerking gemaakt over de houtwerkplaats bij het JOL. Ik
denk dat dat punt nu niet aan de orde is maar over twee weken bij de behandeling van
het sociaal-cultureel programma.
De heer Duijvendak geeft mij geen reden tot het maken van opmerkingen. Wethouder
Heere is reeds op zijn verhaal ingegaan.
De heer Van Olffen heeft nog een vraag gesteld op het gebied van de werkgelegen
heid. Hij heeft gevraagd hoe het zit met de heroriëntatiegesprekken en welke verantwoor
delijkheid dat aspect voor de lokale overheid met zich meebrengt. Met andere woorden,
moeten wij als lokale overheid ook zelf initiatieven oppakken. Het antwoord daarop is ja,
maar tegelijkertijd is het antwoord dat wij dat ook al doen. Ik wijs dan op de werkgele
genheidsplannen van onze eigen gemeente waar wij al een aantal jaren mee bezig zijn. Ik
wijs ook op het jeugdwerkgarantieplan. Bovendien wijs ik op het feit dat wij bij de bezui
nigingen vorig jaar voor het Project Mensen Zonder Werk maar liefst een half miljoen gul
den uit eigen gemeentelijke middelen hebben bijgedragen om de bezuinigingen die ons van
de kant van de rijksoverheid zijn opgelegd op te vangen. Op het gebied van het werkge
legenheidsbeleid in het algemeen gebeurt er dus al aardig wat door de lokale overheid.
Ik heb er in de Commissie voor Welzijnsaangelegenheden op gewezen - ik doe dat hier
nogmaals - dat het mij heel onverstandig lijkt om de verantwoordelijkheid voor de follow-
up van de heroriëntatiegesprekken vooral bij de lokale overheid te leggen. De hoofdver
antwoordelijke is de rijksoverheid, die bezig is met het opstarten van een systeem van
heroriëntatiegesprekken. Het is duidelijk dat je het niet bij die gesprekken kunt laten.
Er moet een follow-up komen, hetzij scholing hetzij concreet werk. Het is mijns inziens
primair de verantwoordelijkheid van de rijksoverheid om te zorgen dat die folluw-up ook
gestalte kan krijgen, hetzij via de Gewestelijke Arbeidsbureaus georganiseerd hetzij via
de lokale overheden georganiseerd. Als die plannen op ons afkomen dan zijn wij conform
het jeugdwerkgarantieplan uiteraard van plan om daar in de volle omvang onze medewer
king aan te verlenen. Maar dat betekent niet dat de gemeente de beurs maar weer moet
opentrekken en de volle verantwoordelijkheid van de follow-up van het systeem van her
oriëntatiegesprekken voor haar rekening moet nemen.
Ik wil het hierbij laten, mijnheer de voorzitter.
De hear Bilker: De reaksje fan it kolleezje jout my gjin oanlieding ta in neiere reaks-
je.
Ik wol wol graach reagearje op it ferhaal fan de hear Duijvendak. Yn de kommisje
haw ik by de behanneling fan it plan en de neiere stanpuntbepaling al sein dat der in
krekte ferhalding plakfine moat tusken de oerheidstaken en de eigen inisjativen. De hear
Duijvendak ynterpretearre dat doe al as ófbrekken fan oerheidstaken. No sis ik op'e nij
yn earste ynstansje: in krekte ferhalding mei behald fan basisfoarsjennings. En wer op'e
nij fytst de hear Duijvendak dêr simplistysk oerhinne. Wa hat it no oer ófbrekken, sa
freegje ik my óf. Wy net
Neffens my kin de hear Duijvendak wol wer in nij argyf begjinne, want de tsiende
druk fan it boek fan Achterhuis is üt en grutte dielen fan syn wurk fan doe binne no
krekt aktueel yn dy politike diskusje. Dus ik rin net achter, mar de PAL-fraksje kenlik
wol. Ik haw nea praat oer de soarchsume mienskip, want dat is al wer in feraldere term.
De term dy't no brükt wurdt, en benammen troch it CDA, is de ferantwurdlike mienskip.
Dy term dekt no krekt wat ik sein haw oer in krekte relaasje oerheid - eigen inisjatyf. As
de hear Duijvendak seit dat it CDA profesjonalisearring ófwiist dan sit hy der wer neist,
want ik sei tefolle profesjonalisearring sjit it doel wolris foarby. En oeral dêr't it wurdsje
„te" foar stiet is net goed, sa haw ik leard.
Ik tank jo wol, mynhear de foarsitter.
21
De heer Duijvendak: Ik wil nog een paar korte opmerkingen maken. In de eerste
plaats een opmerking over het karakter van het plan. De wethouder heeft mij blijkbaar
niet zo goed verstaan, want wij zijn het met de meeste beleidsaccenten zoals die in het
plan geformuleerd worden wel eens. Mijn opmerking over het achterlopen dan wel het
blokkeren van het plan had vooral betrekking op het feit dat het beleidsaccent gericht
zou moeten worden op de decentrale uitvoering. Ik heb in de commissie ook een paar
keer uiteengezet dat dat accent volgens ons veel te veel aandacht krijgt. Als de wethou
der zegt dat ik dat verkeerd vind dan heeft hij gelijk. Ik vind het echter ook tamelijk
onschuldig dat b. en w. dat accent leggen, want dat soort maatschappelijke ontwikkelin
gen stuur je als b. en w. helemaal niet. Wij kunnen wel zeggen dat wij vinden dat catego
rale groepen zich niet zouden moeten organiseren en dat het accent moet liggen op de
decentrale uitvoering, maar daar heb je als lokale overheid helemaal geen greep op. Het
COL doet niets anders dan reageren op maatschappelijke ontwikkelingen, namelijk dat
mensen zich steeds meer op stedelijk niveau aan het organiseren zijn. Het is terecht dat
de wethouder constateert dat wij als gemeente daar op reageren en vervolgens overgaan
tot subsidiëring. Dan rest de vraag waarom zo halsstarrig moet worden vastgehouden aan
het eerste beleidsaccent. Schrijf gewoon dat je zowel het decentrale als het stedelijke ni
veau belangrijk vindt. Dat betekent dat je of het eerste beleidsaccent schrapt of dat aan
vult met de opmerking dat je ook het stedelijke werk belangrijk vindt.
Nu krijgen wij in de Commissie voor Welzijnsaangelegenheden steeds heel vervelende
discussies over het feit dat COL en SSKWL niet meer dan zoveel uren beroepskrachtentijd
mogen besteden op het decentrale dan wel het stedelijke niveau. Ik vind dat een onzinni
ge discussie, want dan doe je net of het heel principieel verschillend is of iets in een
wijk/buurt wordt uitgevoerd of op stedelijk niveau. Mijn fractie vindt dat je moet kijken
waar behoefte is aan ondersteuning. En of dat nu stedelijk is of decentraal is dan vol
strekt een afgeleide vraag. Wij hoeven dat soort onzinnige discussies dan ook niet meer
te voeren in de Commissie voor Welzijnsaangelegenheden. Mijn concrete vraag is of het
eerste beleidsaccent uitgebreid dan wel geschrapt kan worden zodat wij in de toekomst
geen verwarring meer krijgen.
Mijn tweede opmerking wil ik maken in de richting van het CDA. Het is natuurlijk al
tijd heel mooi om in tweede instantie wederzijds de nuances wat aan te geven, want dan
nader je elkaar altijd. In de commissie heb ik al gezegd dat het probleem met globale
concepten als „de zorgzame samenleving" of het dan nu uit de hoed getoverde globale
concept „de verantwoordelijke samenleving" is dat je moet kijken naar de ideologische
werking van dat soort concepten. Het boek van Achterhuis is voor 90% flauwekul, maar
het heeft een grote ideologische uitstraling gehad in die zin dat mensen niet meer dach
ten dat welzijnswerk goede dingen doet maar dat welzijnswerk slechte dingen doet. Een
uitermate simplistische domme redenering die ook empirisch te weerleggen is. Het is na
tuurlijk wel zo dat dit soort dingen in de hoofden van de mensen blijven hangen. Ik heb
in de commissie gezegd: college geef aan dat je niets van dat soort globale concepten
moet hebben - dus noch van de verantwoordelijke samenleving noch van de zorgzame sa
menleving - en geef aan bij welke beleidssectoren je voor professionalisering bent en bij
welke je daar tegen bent. Dat zijn discussies die je met elkaar kunt voeren en waarmee je
ook zo'n algemene besmetting van het welzijnswerk teniet doet. Je gaat concreet praten
over welke werksoort je de moeite waard vindt om verder te ondersteunen en welke niet.
Ik vind het heel spijtig dat juist een filosoof als Achterhuis nogal invloed heeft ge
had. Het komt maar heel weinig voor dat dat soort globale boeken zoveel werking heeft.
De ideologische werking van dit boek is voor het welzijnswerk uitermate funest geweest.
Ik vind het heel vervelend dat daar dan nog steeds op deze manier aan gerefereerd
wordt.
Mijn derde opmerking gaat over het emancipatiebeleid. Ik ben het met de wethouder
en met de PvdA-fractie eens dat wij daar nu niet verder over moeten praten, omdat dat
punt binnenkort uitgebreid in de commissie aan de orde komt.
Mijn vierde en laatste opmerking gaat over de kinderopvang. De wethouder geeft aan
dat er in ieder geval een inventarisatie en een knelpuntenanalyse komt. Mijn fractie zou
graag zien dat er in het voorstel van b. en w. ook een gefaseerde planning wordt opge
nomen: welke prioriteiten zijn er en welke knelpunten worden het eerst opgelost. De pre
cieze financiële vertaling moet dan maar komen bij de jaarlijkse stelposten voor nieuw be
leid. Ik vind nogmaals dat b. en w. zelf met voorstellen moeten komen welke knelpunten
in welk jaar en in welke volgorde aangepakt zullen moeten worden.
De heer Van Olffen: In de eerste plaats wil ik de opmerking van de heer Duijvendak
over de knelpuntenanalyse ondersteunen. Ik heb ook om een analyse van knelpunten ge
vraagd en om van daaruit een aantal beleidsaccenten te leggen. Het gaat er natuurlijk
niet om om op voorhand al een hoger bedrag voor de oplossing van capaciteitsproblemen
uit te trekken. Het gaat er juist om - dat was ook de intentie van mijn opmerking in eer
ste instantie - om door middel van een dergelijke analyse een aantal prioriteiten binnen
de kinderopvang aan te geven.
