Westerkerk-theaterEn val dan gelijk maar met de deur in
huis. Een strop van f 1,4 miljoen moest worden weggewerkt en
de gemeenteraad werd voor het blok gezet.
De tweede: wij hopen dat de ambtenaren in het nieuwe stads
kantoor een goede en prettige werkomgeving zullen hebben.
Toch waren wij tegen de bouw ervan, terwijl een goedkoper
alternatief voor handen was. De financiële aderlating met dit
nieuwe stadskantoor vinden wij te zwaar. Het begon allemaal
met de veel te dure koop van het Burmaniahuis van de AEGON.
Het gemeentebestuur heeft met dit nieuwe optrekje een zware
wissel op de toekomst getrokken.
Het opheffen van de Vrijwilligers Vacaturebank als derde
misser. De arbeidsmarkt laat vele werklozen langs de kant
staan en wij vinden het intriest dat dit gemeentebestuur geen
geld kon vinden voor zoiets zinvols als een vacaturebank voor
vrijwilligers. Alsof betaald werk de enige zin-nige invulling
van tijd zou zijn.
De besluitvorming rond de zwaaikom Schilkampen heeft
beslist geen schoonheidsprijs gekregen. Het subsidiegeld was
de belangrijkste drijfveer om deze onnodige zwaaikom aan te
leggen. En toen de vervuiling van de grond aan het licht
kwam, was het geld niet meer voldoende en werd de zwaaikom
snel geschrapt. Dat is ruimtelijke ordening met de porte-
monnaie, in plaats van op basis van een visie.
Bij de plussers heb ik de startnotitie Bestuurlijke Vernieu
wing genoemd. Een misser is echter de uitvoering, die veel te
traag gaat. Nog steeds is de publieke tribune van Raadzaal,
waar ik al jaren met de rug naar toe sta, en de Nieuwe Zaal
ronduit slecht te noemen. Er is nog geen gemeentepanel en we
hebben nog geen referendum, zo maar enkele voorbeelden.
Ook vorig jaar is er nog steeds te weinig geld voor het
groenonderhoud vrijgemaakt. De prioriteit die het gemeente
bestuur aan het groen toekent is nog altijd te laag en de
gevolgen zijn in de wijken zichtbaar en hoorbaar. Vorige week
waren vier fracties aanwezig bij een voorlichtingsavond over
de groenplannen in het Westeinde. De wethouder schitterde
door afwezigheid en liet het aan zijn ambtenaren over om uit
te leggen waarom er zo weinig geld beschikbaar is voor het
groen. Misschien is dit de eerste misser van 1993.
Het kappen van de plataan mag in deze lijst van missers niet
ontbreken. Heel geheimzinnig werd gedaan over het exacte
moment, want het college was erg bang voor een volksoproer.
Op het stadhuis vroeg men zich af of de ME moest worden
ingezet om de houthakkers van de plataan te beschermen tegen
de woedende menigte.
De plataan viel een half jaar te vroeg, want het duurde nog
52
tot in november, alvorens de eerste paal van de nieuwe Harmo
nie de grond in ging.
Leuk van Avéro om ons platanen te schenken, wie volgt? Zoals
vroeger de rozenkrans een karakteristiek van Leeuwarden was,
zullen de platanen van Leeuwarden dat in de toekomst worden.
De gemeentelijke overheid dient als werkgever zelf haar
maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen door aan te
sturen op een arbeidsduurverkorting tot 32 uur. Het afschaf
fen van de 36-urige werkweek voor het Leeuwarder personeel is
dan ook de achtste misser en een stap terug op de weg naar
een eerlijke verdeling van werk.
De discussie en besluitvorming rond de subsidiëring van de
wijken was ronduit een zootje. Twee commissievergaderingen en
een raad waren er voor nodig om het college zover te brengen
dat ze bereid waren opnieuw met de betrokkenen te praten.
Ten slotte. Ruim twee jaar heeft het college er over gedaan
om te komen tot besluitvorming over de ESF-subsidies vanuit
Brussel. Tegen onze zin zijn deze gelden in de algemene
middelen terechtgekomen, terwijl ze bedoeld waren voor het
creëren van meer werk.
En dan sla ik nog veel dingen over, zoals de tegenvallende
bodemvervuiling op het Hoeksterend, de verdubbeling van de
Waldwei naar Drachten, geen middelen ten behoeve van woon-
wagenwerk, enz. Maar laat ik voor het evenwicht maar bij tien
blijven.
Onze eindconclusie, en dat is belangrijker, is dat 1992 in
Leeuwarden geen rampjaar genoemd kan worden. Leeuwarden
scoort zeker, ook bij een partij als PAL/Groen Links. Toch is
er - naar onze mening - te weinig fundamenteels gedaan aan
het rechttrekken van scheve verhoudingen en zolang er nog elk
jaar gesneden wordt in het milieuprogramma, kan Leeuwarden
nog niet de milieustad van het noorden worden genoemd.
In het tweede deel van mijn betoog ga ik in op een viertal
thema's: kerntaken, werkgelegenheid, cultuur en racisme
bestrijding.
De kerntaken.
Je mag wel zeggen dat wij er een kater aan hebben overge
houden. En wel om de volgende redenen:
In de eerste plaats, is een discussie, zoals w; j die in deze
raad hebben gevoerd, geheel niet aansprekend voor de bewoners
van Leeuwarden. De verschillen tussen de prioriteiten van
partijen bespreken, is eigenlijk iets voor partij-ideologen
en beroepspolitici. Wij kunnen in deze raad - volgens mij -
maar beter besluiten nemen die op uitvoering zijn gericht, in
plaats van discussies of iets nu een leidraad moet zijn,
53
