spelen elk hun eigen partij met soms één en soms meer stem
men. Ieder levert naar vermogen een bijdrage, maar de belang
rijkste is toch de dirigent. Hij bepaalt het tempo en zorgt
ervoor dat de gezamenlijke inspanningen tot een harmonieus
geheel samenklinken. De solisten moeten tot hun recht komen
en als iemand eruit raakt, tikt hij op tijd af voordat de
algehele kakofonie uitbreekt.
Vandaag nemen wij afscheid van onze vaste dirigent die duide
lijk een eigen stempel op ons orkest heeft gedrukt.
Mevrouw Te Loo,
De baan van burgemeestersvrouw moet je ambiëren en daarin
heeft u duidelijk een eigen weg gekozen en eigen grenzen aan
gegeven. Naast de zorg voor het gezin brengt deze baan de
nodige representatieve verplichtingen met zich mee. Het
schoonhouden van "hüs en hiem" beschouwde u als uw normale
plicht als burger. Als vrouw van de eerste burger van de stad
echter had u bijzondere burgerlijke plichten: uw hiem strekte
zich uit tot het openbaar groen en uw hüs werd wat vaak
besmeurd door onverlaten.
Ik wil u bedanken voor de warmte en hartelijkheid die ik van
u mocht ontvangen.
Burgemeester Te Loo, u wil ik nogmaals, mede namens alle
ambtenaren van de gemeente, bedanken voor de samenwerking en
wellicht zien wij u nog eens terug als gastdirigent.
Burgemeester Te Loo: Ik wil beginnen om de gemeenteraad
bijzonder te bedanken voor het ereburgerschap waartoe zij in
mijn richting heeft besloten. Ik ben daar bijzonder van onder
de indruk. U hebt mij op een geweldige manier geëerd door dat
ereburgerschap toe te kennen.
Ik ben, ik spreek dan mede namens mijn vrouw die u vele malen
in het gesprek betrokken hebt en die ook heel nadrukkelijk
deel heeft gehad aan het werk dat wij samen in deze stad
hebben geprobeerd mee gestalte te geven, u erg erkentelijk
voor die waardering die uitgesproken is. Ik was eigenlijk wel
blij dat mevrouw Vlietstra uitgebreid het verslag van mijn
installatie heeft nagelezen, ik heb dat bewust niet gedaan,
want ik dacht dat dat mij in de verleiding zou brengen om tot
een soort boekhouderij te komen en ik was er niet helemaal
zeker van of ik met een positief saldo, althans vanuit mijn
eigen benadering, zou kunnen eindigen.
Ik heb daarom maar spontaan wat geformuleerd dat in mij
opkwam.
Nog even terugkomende op dat ereburgerschap. Het is niet
zomaar dat wij gekozen hebben om in Leeuwarden te blijven. Ik
23
herinner mij dat in de eerste jaren dat ik hier werkzaam was
ik kennis maakte en veel contacten had met de helaas overle
den journalist Keikes, die bij herhaling zei: "Ik ben ver
slingerd aan die stad." Dat was iets wat ik zo verschrikke
lijk goed kon begrijpen, omdat als je houdt van een stad en
je bent in een vooruitgeschoven post zo nadrukkelijk bij de
ontwikkeling van zo'n stad betrokken, dan kom je tot derge
lijke uitspraken en dan kom je tot het herkennen van de
emotie die daarachter verscholen ligt.
Wij hebben, ook de heer Janssen heeft daar al over gesproken,
steeds veel waarde gehecht aan het onderhouden van contacten
met de bevolking in alle lagen. Dat is voor ons nooit een
corvee geweest, omdat wij daar iets in herkenden van dat
boeiende gebeuren dat zich in een stedelijke samenleving
afspeelt tussen mensen die allemaal op hun manier in hun
organisatiepatronen werkzaam zijn. Dan ontkom je er niet aan
dat het ene misschien toch iets meer aandacht krijgt dan het
andere, dat motiveert ook wel mijn indutten op de tribune bij
Cambuur. De wethouder Sportzaken heeft mij afgerekend op mijn
interesse voor het voetballen, maar ik meen te weten dat
binnen de portefeuille Sportzaken ook nog een aantal andere
taken van sport schuil gaan. Dus wat dat betreft zou ik nog
wel een keer een herkansing willen hebben, alleen ik krijg
die gelegenheid niet meer.
De heer Janssen veronderstelde dat ik altijd met mijn verhaal
thuis terecht kon. Dat was ook zo, of ik het deed was een
tweede. Ik moet u zeggen dat ik nooit die neiging zo had. Ik
weet dat veel collega's van mij naar huis gaan om bij te
praten, terwijl ik zo'n instelling had van: nou heb ik de
hele avond in die ellende gezeten, moet ik het nou nog eens
herhalen. Dus ik had daar niet zoveel behoefte aan. Ook
daarvoor heb ik thuis begrip ontmoet.
De vaste politiepost zal uitgroeien naar 55 en wellicht 70
hoofden. Dat zal de heer Janssen goed doen.
Ik ben de raad heel erkentelijk voor die prachtige oude kaart
van Leeuwarden. Als u dat projecteert tegen de achtergrond
van wat ik net heb gezegd, zal het u duidelijk zijn dat u mij
daar ongelooflijk plezier mee hebt gedaan.
Respect heb ik voor het zoekend vermogen dat ten grondslag
heeft gelegen aan de toespraak van mevrouw Waanders. Ik heb
een heleboel wel erkent, enkele niet helemaal, maar ik krijg
waarschijnlijk te tekst wel. Ik beklaag degenen die voor dat
doel zich hebben moeten bezighouden met het doorlezen van de
raadsnotulen. Ik wil daar niets ten nadele van zeggen, maar
als ontspanningslectuur maak ik mij iets andere voorstellin-
24
