behoort uitvoerig aandacht aan gegeven te worden.
Al voor de zomervakantie is daar op verschillende plaatsen
een begin mee gemaakt en de maand september hebt u bijna
helemaal besteed aan afscheid nemen. Vandaag zijn wij als
raad aan de beurt.
In de afgelopen 10 jaar hebt u relaties opgebouwd en onder
houden met de raadsleden, de ambtenaren en de wethouders.
Vanuit die drie invalshoeken zal vanmiddag tot u gesproken
worden. Ik zal mij beperken tot de samenwerking tussen u en
ons als wethouders. De sprekers na mij zullen een ander deel
voor hun rekening nemen.
Burgemeester Te Loo, bij uw installatie op 16 juni 1983
schetste de toenmalige loco-burgemeester, de heer De Vries,
een beeld van Leeuwarden zoals u dat zou aantreffen. Ik
citeer enkele passages: "In het kader van de bezuinigingen
heeft Leeuwarden de afgelopen jaren al zo'n twintig miljoen
moeten inleveren; het begint met het knippen van de franje,
daarna wordt de lucht eruit geperst en vervolgens zijn wij
aan het wegbezuinigen van essentiële zaken. Het einde is bij
lange na niet in zicht. De gemeente Leeuwarden zal zich in de
komende tijd dan ook aanzienlijke beperkingen moeten opleg
gen. Voorzieningen, in een tijd van hoogconjunctuur tot stand
gebracht, komen bij het stellen van prioriteiten en het doen
van politieke keuzes op de tocht te staan. Dat doet pijn en
maakt het nemen van beslissingen noch voor het college, noch
voor de raad tot een vreugdevolle zaak. Aan de besluitvor
mingsprocessen, die hiermee gepaard gaan, zult u in het
college en in deze raad leiding moeten geven.
Wij verwachten van u dat u, om in voetbaltermen te spreken,
een goede aanvoerder zult zijn. Een teamleider, die met een
één-tweetje de combinaties met de individuele collegeleden
daar, waar nodig is, zal ondersteunen en stimuleren en hen
gezamenlijk als een eenheid zal laten functioneren. De speci
fieke politieke verantwoordelijkheden die wethouders dragen,
vragen dat u wel de scoringskansen helpt creëren, maar de
afwerking aan hen overlaat." (einde citaat)
Een duidelijke verwachting dus vanuit de wethouders. Nu weten
wij intussen dat u niet van voetbal houdt. Voor een wethouder
van sport een tamelijk pijnlijke constatering, maar al la, je
kunt niet alles hebben.
Een aardige anekdote in dit verband wil ik u, dames en heren,
niet onthouden. Toen onze plaatselijke trots, Cambuur-Leeu-
warden, voor de eerste keer dreigde te promoveren, kon de
burgemeester natuurlijk niet ontbreken. Ingeklemd tussen de
directeur Sport en Recreatie en mijzelf zat hij op de hoofd
tribune. Om te illustreren dat voetbal hem écht niet interes
seerde, dutte hij af en toe in. Als wij opgewonden werden bij
het gloren van een kansje en opzij porden, keek de heer Te
7
Loo vervolgens steevast naar die zijde waar de bal niet was.
Het echte spelletje is aan hem dus niet besteed. Een seizoen
plaats bij Cambuur als mogelijk afscheidscadeau moet zeker
worden afgeraden. Echter, in het college beheerst u het spel
uitstekend: u wès de aanvoerder, de teamleider en één-twee
tjes zijn er veel geweest. Scoringskansen gelukkig ook.
Overigens, u liet niet alleen scoren, u scoorde zelf ook
graag. Enige ijdelheid was u niet vreemd en dat is maar goed
ook want om dit werk leuk te vinden heb je dat wel nodig.
U was de man van de grote lijnen, die ons, wethouders, veel
ruimte liet om onze eigen zaakjes op te knapen. Tegelijker
tijd was u altijd beschikbaar voor advies en ondersteuning.
Een uitstekend voorzitter dusl U weet als geen ander dat wij
een tamelijk eigengereid en eigenwijs stelletje mensen zijn,
waarbij een te directe bemoeienis van de voorzitter zeker
niet op zijn plaats zou zijn geweest.
Dank daarvoorl
U was (en bent, want dat zal vast niet veranderen en dat
geldt voor veel andere dingen die ik ga zeggen) iemand met
een groot analytisch vermogen, die snel doorhad waar de kern
van een probleem zat.
U was een vechter, een lefgoozer. Nooit bang om uw nek uit te
steken; nooit opgevend als het er om ging om in uw ogen
gerechtvaardigde zaken voor Leeuwarden binnen te halen. Ook
als anderen het al bijna hadden opgegeven bleef u doorgaan.
Daarmee volledig rechtdoend aan wat u in uw installatierede
had aangekondigd.
Ik citeer opnieuw: "Ik hecht er aan hieraan toe te voegen dat
ik niet de bestuurlijke Brave Hendrik predik. Tot het onmoge
lijke is niemand gehouden. Daarnaast ben ik recalcitrant
genoeg om het gevecht met hogere overheden aan te gaan, zeker
wanneer rechtvaardige verlangens aan de orde zijn of sterker
nog, wanneer het gaat om de honorering van expliciet of
impliciet gedane toezeggingen dan wel in het vooruitzicht
gestelde ontwikkelingen. Ik ben te lang en te nadrukkelijk
Noordelijk bestuurder geweest om niet te weten dat voortdu
rende waakzaamheid geboden is, zodat vanuit de nationale
vrijgevigheid niet te gemakkelijk knollen de plaats van de
verwachte citroenen innemen." (einde citaat)
Soms leidde uw hardnekkigheid ertoe dat anderen zich geroepen
voelden er de draak mee te steken. Een van de redacteuren van
de Leeuwarder Courant schilderde u graag af als een wat
naïeve, zichzelf overschreeuwende, parmantige tuinkabouter
die als een Don Quichot bezig was tegen windmolens te vech
ten. Ten onrechte, zoals keer op keer bleek. Leeuwarden werd
knooppunt, tegen de verdrukking en scepsis in. Leeuwarden
haalde Rijkswaterstaat binnen en in die wapenfeiten - maar
ook in vele andere, wat minder spectaculaire - speelde u
8
