leid.
Het welzijnswerk in de gemeente moet worden gebundeld tot één
instelling. Besluiten daarover zijn reeds genomen. Ook zijn
de taken vastgesteld, zoals:
1. hulpverlening aan mensen in een sociaal isolement;
2. de deelname bevorderen van achterstandsgroepen in de
samenleving
3. het opheffen van achterstanden van kinderen in de voor
schoolse periode;
4. gerichte activiteiten voor randgroepjongeren en leden
uit etnische groepen;
5. bijzondere projecten.
Kort samengevat, vangnetvoorzieningen, die tot doel hebben
het sociaal isolement op te heffen.
Ten aanzien van de wijk- en buurtactiviteiten moet de prio
riteit komen te liggen bij de zorg via het welzijnswerk en de
sociale vernieuwing. Zorg, ook hier omschreven als het door
breken van het sociaal isolement.
Dat betekent dat de subsidies voor wijk- en buurthuisactivi
teiten wellicht geleidelijk moeten worden afgebouwd, evenals
de subsidies voor activiteiten die met belangenbehartiging te
maken hebben.
Tal van clubs, verenigingen, ouderenbonden enz., doen aan
belangenbehartiging. Op zich een goede zaak.
Destijds is de subsidieregeling daar ook voor ingesteld, met
het doel mensen mondiger te maken. Vraag is, of de bijdrage
daarvoor structureel moet blijven. Of moeten de accenten
worden verlegd? In een tijd waarin opvattingen veranderen en
de financiële situatie krapper wordt, moet daar goed naar
worden gekeken.
Mensen zijn in de loop der jaren mondiger geworden. En dat
betekent dat het onderdeel zorg, binnen de financiële moge
lijkheden van de gemeente, meer prioriteit moet krijgen. En
terecht naar het oordeel van de CDA-fractie.
Ten aanzien van wijk-, dorps- en buurtaccommodaties het vol
gende
Het CDA vindt dat er teveel van dergelijke accommodaties in
de gemeente zijn. Dit kan de bruine niet trekken. Dat ziet
iedereen. Voortzetten van een te voortvarend beleid uit het
(recente) verleden is nu niet meer verantwoord. Het aantal
accommodaties moet dan ook worden verminderd. Hiertoe wordt
momenteel een grootscheeps onderzoek gehouden. Naar verwach
tingen ontvangen we eind december de voorlopige uitslag.
Vooruitlopend daarop stelt de CDA-fractie dat bij de aanpas
sing van het aantal accommodatiessociale vernieuwingswijken
moeten worden ontzien. De accommodatiesubsidie moet in stand
worden gehouden.
29
In dit verband vormen in de peuterspeelzalen een apart pro
bleem. Hopelijk wordt dit aspect ook in het onderzoek meege
nomen
Kortom, het welzijnsbeleid is in beweging, in stroomversnel
ling.
De schaarser wordende middelen moeten op verantwoorde wijze
daar worden ingezet, waar ze het hardst nodig zijn. We denken
daarbij aan de mensen die in deze maatschappij het tempo niet
meer bij kunnen benen, voor burgers die geïsoleerd raken, die
zorg nodig hebben. Dat is ook voor de CDA-fractie een grote
zorg.
Voorzitter ook in de gemeente Leeuwarden worden we steeds
vaker geconfronteerd met uitingen van racisme, vreemdelingen
haat. Dat is een meer dan verwerpelijke zaak, waar we ons met
kracht tegen moeten verzetten. Juist of ook in de verkie
zingstijd. Hopelijk slagen we daar met elkaar in.
Na ondertekening van het manifest door de gemeenteraad en de
concrete actie richting het basisonderwijs, vindt de CDA-
fractie een vervolgactie richting het voortgezet onderwijs
zeer gewenst. Wellicht kunnen we daarover in het voorjaar van
1994 concrete afspraken maken.
Voorzitter, we willen afsluiten met onze dank uit te spreken
voor al het werk wat in 1993 is gedaan in het belang van de
gemeente. Daarbij denken we in het bijzonder aan de ambtena
ren die hun werk hebben gedaan ondanks alle problemen van
bezuiniging en verhuizing. Voorwaar niet niks.
Ik sluit af met een fragment uit Psalm 127, waar de psalm
dichter zegt:
'Als de Here het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouw
lieden daaraan. Als de Here de stad niet bewaart, tevergeefs
waakt de wachter.
De heer De Jong: Het begrip grensvoorzitter, had voor mij
als kind altijd iets magisch. Het beeld van barse douanebe
ambten komt daarbij boven. In Europa ontstond een heel bij
zondere grens, Het IJzeren Gordijn, die de kloof tussen het
communisme en de vrije wereld markeerde. Later dacht ik dat
ook dat een hersenschim was, totdat ik het zelf zag en ont
dekte hoe een alomvattende ideologie werd vorm gegeven met
behulp van ijzer en beton. Totdat deze in 1989 "zomaar"
verdween. Op mijn laatste vakantie was het voor mijn zoon van
zes een hele teleurstelling dat er bij de grens niets meer
was, we konden zo door rijden. En daarmee is de cirkel weer
rond.
30
