ook mevrouw De Haan over het een en ander heeft gezegd, gaan
in die richting.
Het spanningsveld tussen de verwachtingen van de bevolking en
het besturen op hoofdlijnen wordt steeds sterker. Losliggende
stoeptegels, een kapotte lantaarnpaal, een illegaal gebouwde
garage, een oude boom die gekapt moet worden: het lijken de
tails maar worden vaak politieke agendapunten. Overigens is
pas voor ons als raad besturen op hoofdlijnen echt verant
woord, als er produktbegrotingen worden gemaakt en de MARAP's
regelmatig en snel in de commissies komen: maar het moet
kennelijk nog jaren duren, voordat het apparaat bedrijfsmatig
kan werken. En dat terwijl het al in het vorige college
programma was aangekondigd. Voorlopig zijn de agenda's van de
raadsadviescommissies overladen en kan er niet echt op hoofd
lijnen worden gestuurd.
Om de druk op de raadsleden met name van de kleine fracties
in de komende jaren iets te verlichten hebben wij de volgende
motie opgesteld.
"De raad van de gemeente Leeuwarden
in vergadering bijeen op 15 november 1993
overweegt dat:
- het van belang is dat de inhoudelijke inbreng van
alle fracties in de raadsadviescommissies tot zijn
recht dient kunnen komen;
- de werkdruk voor de raadsleden in het algemeen en
voor de kleine fracties in het bijzonder, toe
neemt
besluit
de fracties die slechts één lid in een raadsadvies-
commissie hebben, de mogelijkheid te geven een
plaatsvervanger, niet zijnde een raadslid, aan te
wijzen, die in geval van absentie het raadslid mag
vervangen.
De motie is behalve door mij ook door de heer Greving en de
heer De Jong ondertekend.
(De Voorzitter: Motie nr. 1 van de PAL/GL-fractie maakt deel
uit van de beraadslagingen.
De financiën en de reorganisatie
Vier en een half jaar geleden, in juni 1989 was er in deze
raad een discussie over de financiën toen de Voorjaarsnota op
de agenda stond. Onze fractie heeft toen bij monde van Piet
Meerdink gewaarschuwd voor al te optimistische ramingen.
Maar Leeuwarden zou en moest groeien, meedoen in de vaart der
volkeren. Een optimisme van het college, gedeeld door uit
sluitend de collegepartijen. De climax kwam in april 1990,
47
vlak na de verkiezingen, toen de oude raad besluiten goed
keurde ter waarde van 90 miljoen ten behoeve van de Wester-
kerk, het subtropisch zwembad en de Nieuwe Harmonie: het kon
niet op. Als we kijken naar de financiële problemen waar
Leeuwarden nu mee te maken heeft, dan is dit optimisme niet
realistisch gebleken en krijgen we morgen de rekening gepre
senteerd.
In die raad van juni 1989 is ook de reorganisatie besproken
en binnenkort staat de evaluatie daarvan op de agenda. "De
wereld heeft de afgelopen jaren niet stil gestaan" is een zin
die in de nota staat en al die ambtenaren die de afgelopen
jaren de veranderingen hebben besproken, uitgevoerd en ver
werkt zullen dat beamen. De vraag die straks op tafel ligt is
of Leeuwarden er zoveel mee is op geschoten: mooier gezegd,
zijn de doelstellingen gehaald? Is de cultuur in de organisa
tie nu werkelijk veranderd? Hoe staat het met de politieke
sturing? Worden de capaciteiten van de ambtenaren volledig
benut? En de meest cruciale vraag: is de organisatie er echt
klantvriendelijker op geworden? Deze laatste vraag wordt in
de evaluatienota niet beantwoord. Bovendien moet er nog een
nieuw plan van aanpak komen om alle knelpunten op te lossen,
en dat zijn er vele. Plannen liggen al weer klaar om de
organisatie over de kop te gooien: de oude secretarie komt
weer terug en er komt weer meer structuur, lees hiërarchie,
in. Je zou de conclusie kunnen trekken dat de reorganisatie
mislukt is, maar dat durf ik bijna niet te zeggen.
Net als het bedrijfsleven wordt de overheid niet op de inter
ne organisatie beoordeeld, maar op resultaten en prestaties.
Bovendien verwacht de bevolking ook dat de overheid recht
vaardig en betrouwbaar is bij het oplossen van moeilijke
vraagstukken in de samenleving: en dat is fundamenteel onder
scheid tussen de overheid en het bedrijfsleven.
En daarmee ben ik terug naar mijn centrale vraag: "Wat heeft
dit gemeentebestuur er van terecht gebracht?"
Aan de hand van 4 thema's zal ik deze vraag proberen te
beantwoorden: de kerntakendiscussie, de bestuurlijke vernieu
wing, de sociale vernieuwing en het milieubeleid. Kernthema's
zou je dit kunnen noemen.
Een echte kerntakendiscussie is er in deze raadsperiode niet
geweest. De in januari door de raad vastgestelde lijst van
prioriteiten is niets meer dan een soort van gemiddelde
tussen de politieke programma's van CDA en PvdA: een uitwer
king van het samenwerkingscontract tussen deze partijen.
Op 18 januari heeft wethouder Koopmans namens het college
48
