mantelovereenkomst in concept voor drie jaar, wij willen
terug naar één jaar. Dat betekent voor een organisatie dat de
risico's op investeringen die je pleegt wat toenemen. Dat
betekent dat die laatste stap die wij hebben gezet naar
aanleiding van de inspraak op de voorstellen een kostenverho
gend effect met zich heeft meegebracht. Qua uitkomst kun je
zeggen dat tegemoet is gekomen aan de opmerkingen zoals die
zijn gemaakt.
Het belang van het gezamenlijk optrekken in de regio.
De heer Biemans heeft gezegd dat dit wel eens vaker is ge
noemd, maar daar heeft hij nooit een goede bewijsvoering van
gezien. Dat is ook lastig, omdat de insteek niet is geweest
om aan te geven wat het zou kosten als wij het niet in regio
naal verband zouden doen. De insteek was, wij doen het in
regionaal verband en waar komen wij dan in onze onderhande
lingen uiteindelijk op uit. Wij hebben het afgelopen weekend
nog eens kritisch nagekeken hoe je dat financieel kunt aange
ven, dat is niet zo gemakkelijk omdat dat de insteek niet
was. Maar als je nu voor zowel van de FRAM-offerte als de
Kruiswerk/Thuiszorg-offerte voor Leeuwarden probeert het
financiële voordeel te becijferen, dan komen wij in zijn
totaliteit op f 3 ton uit voor de hele regio en voor Leeuwar
den is dat 40% van het regionale budget.
De heer Biemans heeft gezegd dat hij niet echt zicht heeft op
de meerwaarde van Thuiszorg/Kruiswerk. Die discussie hebben
wij alle vergaderingen die wij over de WVG gevoerd hebben
gehad. Wij hebben aangegeven vanuit het college waarom wij de
meerwaarde van Thuiszorg/Kruiswerk zien, die is vooral gekop
peld aan dat deel van de doelgroep dat nu nog niet in beeld
is. Dat zijn de 65+ers die WVG-gerechtigd zullen zijn in de
toekomst. Wat ik mis in de reactie vanuit de verschillende
fracties is dat ik denk dat voor die doelgroep een hele
speciale communicatie nodig is, laat ik het zo formuleren. Ik
denk dat iedereen die met oudere mensen te maken heeft die
vanwege kwalen die men op hogere leeftijd krijgt steeds
minder in staat zijn om zelfstandig te wonen en daarbij voor
zieningen nodig hebben, dat zo iemand natuurlijk zijn huis
arts als een vertrouwenspersoon en een eerste aanspreekpunt
heeft. Hoewel het ook heel belangrijk is dat er iemand in de
directe omgeving is die voortdurend kan constateren hoe het
gaat met het gebruik maken van de voorzieningen die verstrekt
worden en dat het dus goed is om telkens te zoeken naar
maatwerk, naar mogelijkheden die het beste passen bij de
mensen die het betreft. Dan is het niet het voorstel van het
college om te zeggen dat de medewerker van Thuiszorg die bij
de mensen komt wel even zal vertellen hoe het moet en hoe het
zal gaan. Nee, dan beschouwen wij zo'n iemand als een inter
mediair, overigens ook nog op het vlak van veel meer voorzie
ningen als alleen voorzieningen die nu door de WVG worden
uitgevoerd
De vraag hoe het zit met de plaatselijke leveranciers.
De heer Biemans had het over een brief die ik niet ken, dus
daar kan ik ook niet op reageren. Ik heb gekeken naar de
reacties die wij kregen op de verzoeken die wij aan de daar
voor verantwoordelijken hebben gesteld. Wij hebben Stichting
Kruiswerk/Thuiszorg gevraagd of voor wat de leveranties
betreft met beide leveranciers zaken gedaan zouden worden. Er
zouden niet onnodig relaties verbroken moeten worden tussen
de klant en de leveranciers. Het Kruiswerk heeft dit beves
tigd. Daarmee hebben wij de garantie dat het op die manier
goed geregeld wordt.
De heer Biemans heeft gevraagd of wij de contracten na één
jaar kunnen wijzigen. Dat is de essentie van een contract
sluiten voor één jaar. Dat betekent dat je daarna vrij bent
om te kiezen. Dat moet ook wel, omdat wij de Europese aanbe
steding moeten volgen.
Over die Europese aanbesteding wou ik nog iets zeggen ook in
verband met andere opmerkingen die zijn gemaakt over het
handelen van het college.
Ik denk dat je kunt constateren dat wij op twee manieren de
wet overtreden hebben, als ik dat grote woord mag gebruiken.
Als wij de richtlijnen van Europa hadden gevolgd bij de
uitvoering van de WVG, dan zaten wij nu niet te praten over
de voorstellen waar wij nu over zitten te praten, maar dan
deden wij dat over een maand of vier a vijf. Dat zou beteke
nen dat wij op 1 april a.s. niet klaar zouden zijn geweest om
de wet uit te voeren. Wij hebben dus het belang van de WVG-
gerechtigden wat dat betreft laten prefereren boven het
belang van het volgen van de Europese richtlijnen. Dat bete
kent wel dat wij hebben gezegd dat wij dan wel zorgvuldig
juridisch moeten handelen. Door de VNG is een juridisch
bureau ingeschakeld om te kijken welke positie je dan het
beste in kunt nemen. Het antwoord was: je moet proberen om de
contracten zo kort mogelijk te maken en je moet vervolgens in
de periode dat de contracten lopen alsnog Europees kunnen
aanbesteden.
Het tweede punt betreft de manier waarop de raad betrokken is
bij het voorstel. Als wij de tijd hadden gehad dan hadden wij
natuurlijk gezegd: wij ontwikkelen een voorstel, dat kent een
aantal besluitvoerings- en inspraaktrajecten. Als je dat
helemaal hebt afgehandeld zegt je van dit is er uit gekomen,
dit stellen wij vast en vervolgens gaan wij ons nu bezinnen
over de uitvoering van dat besluit en gaan wij met de betrok
ken partijen afspraken maken over hoe dat precies gaat. U
weet dat het vandaag 28 maart is, dus over een paar dagen is
39
