traject in de gemeente Leeuwarden mogen worden betrokken. Aan
die voorwaarde is nu voldaan voorzitter, maar het hoeft
natuurlijk geen betoog dat geen enkele instelling, die op de
een of andere manier in handen is van een fabrikant van
revalidatiemiddelen, de levering van de WVG-voorzieningen in
handen mag krijgen. Ook in de toekomst zullen wij dat als
toetssteen blijven hanteren.
De plaatselijke leveranciers worden nu bij de levering inge
schakeld. De vraag van onze kant is: is dat nu definitief
geregeld of zijn er nog besprekingen gaande tussen Kruiswerk
enerzijds en Lammert de Vries en Hofstede anderzijds? Als er
nog besprekingen gaande zijn, mij heeft een brief daarover
bereikt, wil ik graag weten hoe de stand van zaken is, want
wij nemen nu blijkbaar beslissingen zonder dat er definitieve
afspraken gemaakt zijn.
Voorzitter, dan kom ik aan de keuze voor Thuiszorg en Kruis
werk als uitvoerende instellingen voor de WVG.
Het was voor mijn fractie onbegrijpelijk dat niet gebruik
werd gemaakt van de bestaande deskundigheden van instellingen
die zich al met het verstrekken van voorzieningen aan gehan
dicapten bezig hielden. Tegen die achtergrond hebben wij de
wethouder dan ook gevraagd het GAK-GMD en de plaatselijke
leveranciers in te schakelen bij het WVG-traject. De wethou
der heeft geprobeerd aan dat verzoek gevolg te geven. Daarbij
heeft hij echter steeds vastgehouden aan het betrekken van de
stichtingen Kruiswerk en Thuiszorg in de uitbesteding.
Dat vasthouden aan Thuiszorg en Kruiswerk heeft er bij mijn
fractie toe geleid dat we gezocht hebben naar de meerwaarde
van deze instellingen in het WVG-traject. Door de wethouder
is betoogd dat het combineren van zorgtaken in één instel
ling, en daarmee het creëren van één loket voor alle WVG-
gerechtigden van groot belang was.
Ook heeft hij gewezen op het belang van gezamenlijk optrekken
in de regio.
Voorzitter, ten aanzien van dat laatste hebben we herhaalde
lijk gevraagd om nu eens duidelijk te maken waar dat voordeel
in zit, hoe dat zichtbaar te maken is. Dat is keer op keer
niet gelukt. Dat betekent voor mijn fractie dat dit argument
geen rol kan spelen bij het bepalen van de uiteindelijke
keuze voor het uitvoeringstraject in de gemeente Leeuwarden.
Blijft over, voorzitter, de integratie van zorgtaken en het
vormen van één loket.
De wethouder heeft betoogd dat de bedoeling van het inschake
len van Thuiszorg en Kruiswerk is dat gezinshulpen en wijk
verpleegkundigen korte lijnen hebben om te signaleren dat een
belanghebbende (en we praten dan meestal over oudere belang
hebbenden) een voorziening nodig heeft. Het is nu in de
8
praktijk meestal de huisarts die die signalerende functie
heeft. De opvatting van mijn fractie is dat de toegevoegde
waarde van deze mensen (gezinshulpen en wijkverpleegkundi
gen), die overigens wel degelijk heel waardevol werk doen,
voor het WVG-traject minder groot is dan de wethouder doet
voorkomen. Korte lijnen zijn tegenwoordig meestal telefoon
lijnen. Er is geen institutionalisering nodig om korte lijnen
te realiseren. Als de uitvoerende organisatie er maar voor
zorgt dat bekend is bij wie men moet zijn voor voorzieningen,
dan hoeft het niet per definitie te gaan om de eigen organi
satie waar de gezinshulp of de wijkverpleegkundige bij is
aangesloten
Los daarvan, in een rapport van de Wetenschappelijke Raad
voor het Regeringsbeleid is aangegeven dat binnen twee tot
vijf jaar de instellingen voor gezinshulp en kruiswerk in
principe moeten fuseren. De integratie van zorgtaken op dat
niveau krijgt dan over enige jaren toch gestalte. Daar is de
WVG niet voor nodig.
Als niet om die redenen de stichtingen Kruiszorg en Thuiswerk
ingeschakeld hoeven worden, waarom dan wel?
Voorzitter, een voordeel van de Stichting Thuiszorg is dat
men ervaring heeft met het werken met vaste budgetten en met
het innen van eigen bijdragen. Daar heeft mijn fractie wel
degelijk oog voor. Voor indiceringen ligt dat anders. Bij
Thuiszorg is onvoldoende kennis aanwezig om in het kader van
de WVG te kunnen beoordelen welke aanpassing of voorziening
nodig is. Dat was ook de reden om op het inschakelen van GAK-
GMD aan te dringen.
Thuiszorg zal nu in samenwerking met GAK-GMD de indicering
verzorgen. Ik kom daar nog op terug.
Kruiswerk neemt het "hoofdaannemerschap'* op zich en zal via
de plaatselijke leveranciers de levering verzorgen. Bij die
levering is de toegevoegde waarde beperkt. Kruiswerk zal
immers fungeren als een soort "verdeelstation" tussen Lammert
de Vries en Hofstede.
Voorzitter, door op die manier de wensen van de commissie in
te passen in de al gemaakte keuze voor Thuiszorg en Kruiswerk
ontstaat een bureaucratisch en onduidelijk netwerk van in
stellingen die zich met de WVG gaan bezighouden. Wat gaat nu
namelijk gebeuren? De aanvraag komt binnen bij Thuiszorg of
Kruiswerk. Die laat GAK-GMD een indicatie doen. Het resultaat
van de indicering gaat weer naar Thuiszorg, die stuurt het
rapport door naar Kruiswerk, die informeert Lammert de Vries
of Hofstede en die gaan bestellen/aanpassen etc. Tussendoor
neemt een gemeentelijk ambtenaar nog de beslissing dat de
klant zijn of haar stoel mag krijgen. De klant krijgt zijn
9
