stoel uiteindelijk wel, maar de diverse instanties die ik net
noemde krijgen ook de rekening van de andere instanties voor
al die administratieve handelingen. Dit traject komt mij voor
als onnodig bureaucratisch en duur.
Over duur gesproken, er zijn aan dit traject meerkosten
verbonden ten opzichte van de eerdere afspraken waar de
deskundigheden nog niet waren ingeschakeld. Het gaat mij te
gemakkelijk als gesteld wordt dat de extra kosten het gevolg
zijn van de wensen van de commissie. Eerder lijkt mij de
conclusie gerechtvaardigd dat de offertes van Thuiszorg en
Kruiswerk veel te optimistisch waren en dat nu pas de werke
lijke kosten om de hoek komen kijken, met andere woorden dat
wij nu pas met een reëel kostenoverzicht te maken hebben.
Al deze overwegingen hebben mijn fractie tot de afweging
gebracht of wij wel met dit traject kunnen instemmen.
Naar onze mening had het ook korter en efficiënter met minder
financiële risico's voor de gemeente gekund. Daarbij had
bijvoorbeeld Thuiszorg als loket kunnen fungeren waar de
hoogwaardige intake plaatsvindt; GAK-GMD had de medische
indicering kunnen verzorgen en kunnen dienen als verdeelsta
tion naar de plaatselijke leveranciers (wat ze nu ook al
doen), waarna die leveranciers de klant zijn of haar rolstoel
aanpassen en leveren. Thuiszorg int vervolgens als admini
stratief bureau de eigen bijdrage. Dit alles moet volgens
mijn fractie op basis van lump-sum-contracten, zoals het GAK-
GMD in eerste instantie voorlegde, mogelijk zijn.
Bij de afwegingen heeft voor mijn fractie ook een belangrijke
rol gespeeld dat de datum 1 april wel erg dichtbij gekomen
is. Wat zijn de gevolgen als we nu niet instemmen met het
voorstel zoals dat hier voorligt? Wij hebben daar naar geïn
formeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat de financiële
risico's dan nog veel groter worden en dat de klant, de
gehandicapte, met veel onduidelijkheid te maken krijgt, die
ook niet zo snel op te lossen is. Dat achten wij ongewenst.
Ook heeft een rol gespeeld dat de nu voorliggende contracten
maar één jaar duren. Dat betekent voor mijn fractie dat de
raad de ruimte heeft om bij het vaststellen van het defini
tieve uitvoeringstraject af te wijken van het voorstel dat nu
ter beoordeling voorligt. Er ontstaat dan immers een totaal
nieuwe situatie.
Dat betekent, voorzitter, dat mijn fractie het nu voorliggen
de voorstel beschouwt als een tijdelijke overgangsregeling.
Dat betekent ook dat bij het vaststellen van de definitieve
structuur rekening gehouden kan worden met onze bezwaren en
met het betere en kortere traject dat ik zojuist omschreven
heb.
Van uitermate groot belang voor onze uiteindelijke stelling-
name is of de wethouder kan bevestigen dat we na afloop van
de nu voorliggende contracten het uitvoeringstraject in
meerdere of mindere mate kunnen wijzigen.
Daaraan gekoppeld moet ik nog een opmerking maken. Mijn
fractie hecht grote waarde aan een goede evaluatie van de WVG
na een jaar. Wij zijn ook van mening dat het uitermate be
langrijk is dat daarbij de belanghebbenden een belangrijke
rol spelen. Het instellen van een WVG-platform, zoals dat nu
wordt voorgesteld, wordt door ons dan ook met instemming
begroet
Maar, voorzitter, het kan niet zo zijn dat als het platform
nog maar nauwelijks is geïnstalleerd en de WVG nog maar een
paar maanden draait, dat we dan al een beslissing moeten gaan
nemen over het verlengen van de nu voorliggende contracten.
In de nadere overeenkomst staat namelijk de datum 1 juli 1994
opgenomen als datum waarop een beslissing moet worden genomen
over verlenging. Die datum is voor ons onacceptabel.
Een zorgvuldige besluitvorming vereist veel meer ruimte voor
de gemeenteraad om een oordeel te vellen, zeker gelet op de
kritiekpunten die ik zojuist aangaf en die ook vanuit het
veld gehoord zijn.
Voorzitter, dan kom ik nog tot een drietal afsluitende punten
die vermeld moeten worden.
Allereerst is mijn fractie van mening dat het instellen van
een knelpuntenpot een goede zaak is. Voor mijn fractie is het
nog de vraag of die knelpuntenpot beperkt moet blijven tot de
eerste twee jaren. Afhankelijk van de evaluatie kan bezien
worden of verlenging van de knelpuntenpot nodig is.
De eigen bijdrage-regeling.
In eerste instantie werd een regeling voorgesteld die oneven
redig zware lasten neerlegde bij de mensen met een bovenmo-
daal inkomen. Ook het tweede voorstel, waarbij voorzien werd
in een plafond van maar liefst 10.000,legde bij deze
groep te zware lasten.
In het weekend hebben wij een nieuw voorstel ontvangen waar
van we maar even uitgaan dat dat het laatste voorstel van het
college is. Ik heb net van de voorzitter begrepen dat dat nu
deel uitmaakt van het collegevoorstel. Dat voorstel is meer
acceptabel, hoewel ik dit keer het plafond gemist heb. Het
gaat ook nu weer voor de hogere inkomens tot in het oneindige
door. Is het dan niet nodig om opnieuw een plafond aan te
brengen? Het kan wat ons betreft weer gaan om f 10.000,en
dan doorgerekend naar inkomen. Wij praten dan wel over heel
andere inkomens dan in het oorspronkelijke voorstel.
Mijn fractie betreurt het dat er in eerste instantie nauwe
lijks oog was voor gehandicapten die, los van de voorzienin-
11
