wie, doe't dy fyftjinde april hjir foarby wie, dochs wol hiel wurch wiene en hiel öfbrénd en hiel beroaid. Yn'e hüs wie ek net folie soeps mear, it behang dat fan'e muorren foei om't it sa damp wie, alles wie fersliten en se moasten mar sjen dat se wer earne begongen. Dêrom woe ik dizze dei spesjaal omtinken jaan krekt oan dizze froulju. En dan tink ik, froulju dy li je op dit stuit wer ünder de oarloggen. Wy sjogge op de televyzje hoe ellindich as froulju der faak oan ta binne, dy't misbrükt wurde, dy't flechtsje moatte, dy't alles kwyt reitsje. Dan haw ik wolris in dream, dan haw ik wolris in dream fan de opstan fan de froulju, dat alle froulju op de wrald mei elkoar sizze: As der werris oarloggen fierd wurde moatte, menear de generalen, dan dogge jim dat seis mar, mar üs bern krije jim dêr net mear foar. No wit ik wol dat dat mar in dream is, mar ik haw wol in bytsje moed, moed dy't je dan somtiden fetsje fan dy froulju fan de Plaza di Mayo yn Argentinië, dy't al jierren en jierren altyd mar freegje: wer binne üs manlju, wer binne üs bern, wer binne üs bernsbern bleaun? Dat wolle wy witte. En se komme it sa stadichwei dochs te witten. En dat hantsjefol Russinnen dat nei Tsjetsjenië gong en sei: wy wolle üs jonges werom. Dan tink ik, dus der libbet wol watl Mar foar üs bliuwt der net safolle oer as op dit stuit kritysk te bliuwen, de eagen iepen te hélden, barmhertich te wêzen. Want dizze maaitiid is noch noait wer hielendal de goeije. Doe dy maaitiid hawwe wy tocht: dit noait wer. En wy sjogge dochs hieltyd dat it wer bart. Jierren lyn haw ik ris in gedicht skreaun oer dy maaityd, doe wie dat ek al net in goede maaityd, mar dat is it noch noait. Maitiid Dizze maitiid giet it dochs wer oer 10 maeije, 15 april, 4 maeije, 5 maeije al binne wy der wurch fan. Wurch fan dach, béste Bob, Karei, Krijn en de hiele deade rattaplan, ek wol heiten neamd, ünder tinkstiennen foar safier mooglik. Wurch fan noait earlik forjitte en noch altyd wat de pest oan dütsk en oan dy P. fan de NSB en hieltyd Alder sear as deftige hearen omtoarkje mei deftige wurden. 10 Allinne doe't wy meager en skurf as gekken dounsen op de Brol don't fence me in, raesde de frijheid halleluja. Ienkear hearden wy wat se dan neame, de stim fan de frijheid. Dêrnei waard alles wer gewoan. Kom, wy sille fierder, dizze maitiid iB wer net de goeije. Fjirder winskje ik jim allegearre hjoed in ünferjitlike betinkingsdei ta. Betinke is ek leare fan it ferline. Ik winskje jim in blide dei en in segene Peaske ta. De Voorsitter: Mevrouw Mulder, zeer hartelijk dank. Punt 5 Presentatie maquette herdenkingsmonument Camminghaburen. De Voorsitter: Ik geef nu het woord aan de heer Lippold, directeur van de basisschool, de Wilaard. Hij zal een speech houden ten behoeve van en rondom het verschijnen van de maquette hier in deze raadszaal, de maquette van het monument in Camminghaburen. De heer Lippold: Voorzitter, Commissaris der Koningin, leden van de raad, geachte aanwezigen. De aanleiding tot de instelling van het verzetscomité in Camminghaburen was een gesprek tussen de heer Taco v.d. Veen en de directeur van de AlgeraschoolIn het daarna opgericht comité participeren alle scholen van Camminghaburen, de prof. Grewelschool, de Algeraschool, de Sinnemaschool, de Titus Brandsmaschool en de Wilaard, de wijkvereniging, de gezamen lijke kerken en het voormalig verzet. Op deze wijze dacht het comité een groot draagvlak te creëren voor het realiseren van een verzetsmonument in Camminghaburen. Vanuit het onderwijs willen wij in Camminghaburen komen tot een nadrukkelijke relatie met het verzet in de Tweede Wereldoorlog in het bijzonder en met de vrijheidstrijd in de wereld in het alge meen. We denken zo de jongeren, de jeugd blijvend te kunnen betrekken bij het bestrijden van vijandigheden in welke hoe danigheid dan ook. Nadat het comité was opgericht bleek al pratende al gauw dat 11

Historisch Centrum Leeuwarden

Raadsverslagen van de gemeente Leeuwarden, 1865-2007 (Notulen) | 1995 | | pagina 6