ook door de raden van die gemeenten binnen zo'n deelgebied is
uitgesproken. Dat is en blijft het kernargument om als je dan
toch via deelgebieden gaat werken, bijvoorbeeld 6 a 7 of 8 of 9
in de provincie, maar laten we het nu eens op het voorbeeld
houden van 6 a 7, om dan voluit te zeggen, als je dat dan toch
al doet, dan is het argument van de versnippering van de Friese
politie ook in een mandatering verdwenen. Anders zou je zelfs
niet tot die opdeling van het Friese politieterritorium moeten
overgaan en dus überhaupt ook niet moeten willen mandateren,
want dan vervalt dat argument. Als je dat dan toch doet, zeggen
diegenen die deze visie hanteren, geef dan ook degenen die echt
verantwoordelijk zijn voor lokaal politiebeleid, daar waar de
hoofdlijnen toch al zijn vastgesteld door de staat, financiële
kaders, personele kaders, alle concernfuncties en dergelijke
meer plus het geld als dat al verdeeld is. Wat is er dan niet
mooier dan de echte gezagsinvloed te koppelen aan die kans op
afgeleid beheerLaat dat dan ook doen door de mensen die in
dat gebied verantwoordelijk zijn. Dat zijn niet alleen burge
meesters, dat is het aardige van dit voorstel, maar ook de
deelgebied Officier van Justitie. Dan gaat het dus niet om
beheer, maar dan gaat het om de beide soorten gezagsinvloed.
Dan worden er afspraken gemaakt over criminaliteitsbestrijding
in twee of drie gemeenten; dan worden er afspraken gemaakt over
preventief toezicht en avond en winkel en recreatiegebieden in
zo'n subterritorium. Dan heb je het echt over het inhoudelijk
politieproductdie geef je een sturingsinstrument wat de wet
mogelijk maakt. Dat is de kernargumentatie om dit vooral ook zo
optimaal mogelijk te benutten.
Mag ik ook een vergelijking maken om aan te geven dat het niet
zo vreemd is dat je soms een regionale kader ziet aangestuurd
door een provinciaal bestuurslichaam en een lokaal kader door
een gemeente. Is het niet een parallel met het streekplan dat
door de staten wordt vastgesteld en een bestemmingsplan dat
door de gemeente wordt gemaakt, die in feite een zelfde soort
vergelijking met zich meebrengt? Is het niet zo dat in uw
redenering om die volledige consistentie te hebben, dat ook zou
betekenen dat ais we voor een provinciale aansturing van cte
regionale brandweer zijn, dat u dan eigenlijk consequent zou
moeten zijn en ook zou moeten zeggen, clan moet dus ook de
lokale brandweer provinciaal worden bestuurd en beheerd. Ook
daar doen we dat niet. Ook daar zeggen we nee het lokale
brandweerprodukt is een lokale verantwoordelijkheid en daar
waar je die kunt behouden moet je dat zeker doen. In feite is
hier dus niet zozeer aan de hand het verdelen in termen van
beheer van één bestuurslijn - politie - maar het is het koppe
len van regionaal beheer aan lokale inhoudelijke aansturing.
Die mogelijkheid biedt de wet en die kan juist daardoor tot
verheldering van posities leiden.
Dan kom ik op uw derde argument, dat dat slecht zou zijn voor
de discussie over een autonome politiebureaucratiedie dan ook
mee zal profiteren van die onduidelijke versnippering van dat
bestuurlijk beheer en daardoor weer qua vierde macht sterker
naar boven zou kunnen komen. Ik denk dat het net andersom is.
Als je een sterke decentralisatie toepast, je laat burgemees
ters met een deelgebied Officier van Justitie inhoudelijk de
politieproducten bepalen binnen de regionale kaders, dan krijg
je echt ook een politionele baas op subregionaal niveau. Het
28
zou voor het eerst zijn dat de politie na de reorganisatie weer
bazen dicht bij terug zou krijgen. Ik onderken zeer de behoefte
dat het noodzakelijk is om een heldere bestuurlijke aansturing
van politie te krijgen. Een gemiddelde agent zit er op te wach
ten om te weten dat hij door zijn gemeentebestuurders en door
zijn deelgebied Officier van Justitie wordt aangestuurd op het
product wat hij moet leveren.
In feite zou ik hier willen zeggen dat de drie argumenten
leiden tot het juist wel toepassen van artikel 36, lid 2.
Versnippering is toch noodzakelijk, omdat het gebied te groot
is. De politie moet duidelijk naast een regionale aansturings
baas ook een lokale productenbaas hebben. De parallel met de
andere voorbeelden bestemmingsplan, streekplan, lokale brand
weer, regionale brandweer zijn terreinen waarin we juist wel en
met gemak deze tweedeling van aansturing vanuit twee bestuurs
lichamen kunnen inpassen in een bestuurlijk bestel.
Wat betreft versterking positie Leeuwarden ben ik blij met
degenen die gezegd hebben dat het goed is en ook nieuw en
verfrissend om zo'n duidelijk hoofdstuk over de positie van
Leeuwarden in enig provinciaal stuk nu te zien. Dat is ook zo.
Het is ook andere provincies opgevallen dat dit wel een heel
duidelijke keuze is in Fryslan fernijt, althans bij de opstel
lers, tot nu toe de stuurgroep, maar ook de staten hebben dat
heel duidelijk omarmd, in een zodanig hoofdstuk ook te zien
uitgewerkt. Het is niet alleen het traject herindeling en even
tueel honderdduizend plus, het is ook het traject convenantvor
ming waarvan het eerste er nu is, de Westergozone-convenant en
het intentieconvenant Leeuwarden Hoofdstad met de provincie,
die inhoud geeft aan die positieversterking.
Daarmee kom ik op een punt van met name de heer Krol die zegt
de regierol van de provincie, even los van convenantvormingen
in het arhi-traject, is die ook niet in zoverre bedreigend
voor gemeenten als dat een regisseursrol is die heel ver gaat
en de provincie zou de enige actor zijn die bovenlokale afwe
gingen maakt of dat dan niet te ver gaat en te ver doorschiet
in onze blijkbaar ook op dit terrein grote wens tot helder
heden. Ik ben met hem eens dat als je kwaad wil - maar dat wil
de CDA-fractie niet - dat je het zo zou kunnen lezen. Daarom
zeg ik: het feit dat de convenantvorming als instrument zo
voluit staat genoemd (het is ook een antwoord op degenen die de
rol van Leeuwarden in een VFG-communicatiestructuur verder
versterkt willen zien) als tweede instrument naast de regierol
van de provincie, dan zou ik hem gelijk geven, maar omdat de
provincie zegt: wij kunnen het niet laten bij een sterkere
gebiedsregisserende rol, wij moeten ook afspraken maken met de
lokale eenheden die daaronder vallen in zo'n hoofdzonebenade-
ring, daarom durf ik de stelling aan dat er enige geruststel
ling zou mogen worden geconcludeerd uit het niet misbruiken van
de regisserende rol. Want die wordt vertaald in uitvceringscon-
venant en daar zal met name Leeuwarden het van moeten hebben.
Die kans is daardoor ook duidelijk onderscheiden, je merkt het
ook aan de reacties van de andere grotere kernen, dat men dat
toch wel wat bedreigend, wil ik niet zeggen, maar wat exclusief
vindt voor Leeuwarden. Daarmee kan Leeuwarden zich onderschei
den van de andere kerngemeenten, door die convenanten als een
29
