aanzienlijke verbeteringen kunnen worden bereikt. Maar ik heb
er weinig vertrouwen in om zeggen dat via algemeen bestemmings
plannen en beheer je de uitstraling van met name het type
straten en buurten waar we het hier over hebben, die het kwets
baarst zijn voor deze ontwikkeling, verbetert. Je kunt naar
mijn gevoel onvoldoende tegemoet komen door een verordening
zonder een quoteringsregeling. Anderen hebben dat helder
verwoord, met name de heer De Jong en mevrouw De Jong hebben
aangegeven dat als je kiest voor een vorm van regulering, grip
krijgen op, je het instrument van quotering moet nemen, anders
ben je toch, denk ik, half bezig. Dat is niet de gedachte die
achter het voorstel, zoals het hier ligt, is besloten.
Ik denk dan ook dat het college het voorstel van de drie
genoemde partijen, het amendement, niet wil overnemen, omdat
wij denken dat je daarmee de kracht van het voorstel onderuit
haalt. Je zult ongetwijfeld een stukje ontmoedigen, maar als we
kijken waar de risico's het grootst zijn, dan is er onvoldoende
vertrouwen om dat met een beperkte verordening aan te kunnen.
Het feit dat het college voorstelt om het vergunning stelsel
van toepassing te doen zijn binnen de Rondweg heeft puur te
maken met het feit dat daar het probleem zich op toespitst. En
naoorlogse wijken zijn ofwel in de handen van particulieren,
maar met name sociale verhuurders die, wanneer er sprake is van
kamergewijs verhuur in panden, daar ook een stuk beleid op
voeren, kwaliteit kunnen garanderen. Met andere woorden in de
sociale huursector is het nauwelijks aan de orde. In het
naoorlogse markt segment, tenzij het ook daar weer gaat over
ééngezinswoningen, praat je, gelet op de prijsvorming, over in
feite alleen sociale huurwoningen die voor studentenhuisvesting
worden aangewend. En daar is weer de regulering via de
corporatiesDus is het naar ons gevoel een problematiek die
zich absoluut niet uitstrekt buiten de Rondweg. Je moet je dus
afvragen of het zinnig is om daar dan regulering toe te passen.
Het enkele geval dat het voorkomt is het zo ondergeschikt in
aantal dat je toch niet in de buurt van die quoteringsregeling
komt. En dan moet je jezelf niet regelgeving, en ook niet
anderen, aandoen die wel handhaving vereist, maar vervolgens
materieel tot niet leidt. Het is een puur pragmatische
overweging waarom gezegd is het te beperken tot het gebied
binnen de Rondweg. Daar speelt de discussie, daar zijn de
klachten. Mocht het zo zijn dat te zijner tijd daar toch een
andere ontwikkeling gaande is, waarbij ook de naoorlogse
wijken, dus buiten de Rondweg, als probleemgebied worden
gekenmerkt, dan kan je natuurlijk de verordening aanpassen. Het
is pragmatisme wat ons voor dit voorstel heeft doen kiezen.
Mevrouw Visser heeft nog aangegeven dat zij een voorstander is
van het voorstel, maar zij wil de exploitatieverordening af
wachten. Wij hebben eigenlijk alleen maar pragmatische over
wegingen om voor deze getrapte werkwijze te kiezen. Het was
mooier geweest als het in één keer was behandeld, maar om
nogmaals procedurele praktische argumenten intern is het ons
niet gelukt. Ik zou het jammer vinden als zij daar de conse
quentie uit trekt om dan maar de waarschuwing die met het
vaststellen van de verordening toch aan de orde is, te laten
passeren.
18
De discussie over drie kamerbewoners in plaats van vier. Uit
het onderzoek, dat wij door de Woonconsumentenbelang hebben
laten verrichten, blijkt dat er nu sprake is van zo'n 560
panden waar vier of meer kamerbewoners in zijn gehuisvest. Met
dat aantal kunnen wij denk ik binnen de huidige ambtelijke
capaciteit opereren. Op het moment dat we naar driekamer-
bewoning zouden moeten gaan, hebben we geen idee, want dan moet
er nieuwe inventarisatie gemaakt worden, hoe groot de omvang
is, maar het beeld laat zich raden dat dan al snel meer ambte
lijke capaciteit moet worden ingezet. Ik denk dat wij moeten
proberen om een eerste beeld te krijgen van wat dat zou bete
kenen op het moment dat we de exploitatieverordening vast gaan
stellen. Er is ook altijd de mogelijkheid om een vervolg te
doen en als het ons van belang voorkomt, kunnen we alsnog ook
daar de normstelling, in dit geval van vier naar drie, aan
passen.
Ik kom dan bij de laatste opmerking die beantwoording vraagt
Dat zijn de opmerkingen van PEL die zeer recent zijn inge
bracht. Waar het gaat om het omzetten van niet-woonhuizen in
kamerbewoning. Wij denken dat het instrument van de
bestemmingsplannen een juist instrument is, daar kunnen we denk
ik vrijwel alle situaties mee aanpakken. Bovendien moet je je
afvragen of je een verordening op basis van de Huisvestingswet
van toepassing kan doen zijn op niet- woonhuizen, zoals
kantoren, dus ook in juridisch-technische zin. In de derde
plaats is het zo dat de voorbeelden die worden aangehaald in
feite panden zijn waar in het bestemmingsplan de woonbestemming
is opgezet, zij het dat in dit geval bij de voorbeelden er bij
overgangsrecht toevallig nog kantoorfuncties in zaten. Met
andere woorden ook deze voorbeelden zijn weinig sterk.
Overigens, als in deze panden verbouwd is in strijd met het
vigerende bestemmingsplan - we zullen dat doen nagaan - dan
wordt er alsnog een vergunning vereist en kunnen wij alsnog de
verordeningen, zoals die hier zijn, daarop van toepassing
verklaren. We hebben sterk de indruk dat he't probleem, zoals
dat door PEL naar voren wordt gebrachtniet aan de orde is
Met de juridische onzekerheden die er daaromtrent zijn, zou ik
willen voorstellen om op dit moment die slag niet in de
richting, zoals PEL dat voorstelt, te maken.
De heer BeersGraag zou ik de raad het woningmarktplan in
herinnering willen brengen. Daarin werd gesteld, op basis van
onderzoek, dat het creëren van extra woonruimte voor jongeren
niet nodig was. Dan is de angst voor meer kamergewijs verhuurde
panden niet reëelEr is toch voldoende ruimte? En als dat niet
zo is, dan ligt hier een mooie taak voor de woningbouwcoöpe-
raties. Vraag creëert aanbod, ik moet daar als Groen Linkser
iets te vaak op wijzen naar mijn smaak. Als het aanbod niet
door de corporaties wordt verzorgd, dan springen de huisjes
melkers in dat gat, zo werkt dat nou één keer.
De oplossing voor dit probleem ligt niet zozeer in een
repressief beleid als quotering, maar in een volkshuis
vestingsbeleid wat zorgt voor woonmilieu differentiatie in
nieuwbouwwijken als Hempens-Teernsmaar ook in bestaande
wijken als Heechterp. Dat is echter iets wat wij zelf in de
19
