Blad 36
Verslag van de raadsvergadering van 31 mei 1999
Bij de behandeling in de Commissie Bestuur en Middelen heeft
mijn fractie met een aantal voorstellen voor nieuw beleid
met veel enthousiasme ingestemd. De ruimte voor nieuw beleid
is echter dermate beperkt dat veel voorstellen niet gehono
reerd kunnen worden.
In de functionele commissie heeft mijn fractie aangegeven
niet akkoord te gaan met het nieuw beleid inzake de dienst
auto. Wij vinden dit een verantwoordelijkheid van de colle
geleden zelf, hetgeen betekent dat zij dit zelf uit eigen
inkomsten moeten betalen. Ook vanuit milieu oogpunt bekeken
vinden wij het niet verantwoord hiermee akkoord te gaan.
Voor wat betreft de baggerproblematiek zijn wij van mening
dat alle mogelijkheden eerst goed bekeken moeten worden en
onderzocht moeten worden. Wij willen een goede afweging kun
nen maken tussen het kostenaspect en milieu technische voor-
en nadelen. Op deze wijze kan pas inzichtelijk worden ge
maakt wat de voor- en nadelen zijn van de diverse mogelijk
heden van de baggerdepotproblematiek
De D66-fractie zal een motie indienen die mijn fractie gaat
steunen. Wij zullen de motie van de andere fractie niet
steunen
Tot slot het MIP.
In de inleiding van het MIP wordt aangegeven dat het nu uit
sluitend om het meerjarenprogramma voor het nieuwe strate
gisch Investerings- en ontwikkelingsfonds gaat.
Het doel van het fonds is helder geformuleerd. Wij kunnen
ons ook prima vinden in de criteria. Er ligt een voorstel om
slechts een beperkt aantal toekenningen te doen voor ontwik
kelingskosten en daarnaast voor enkele strategische investe
ringsprojecten reserveringen op te nemen. Een nadere uitwer
king volgt. Wij hoeven nu dan ook nog geen besluiten te ne
men. Wat nu al opvalt is dat de aandacht voor de sociale in
frastructuur minimaal is. Dit kan toeval zijn, maar dat hoor
ik dan graag in een reactie van het college
De Voorzitter: Ik stel voor om te gaan pauzeren.
De Voorzitter schorst om 15.40 uur de vergadering.
De Voorzitter heropent om 16.05 de vergadering.
De heer Jacobse: Mevrouw de voorzitter, collegae, dames en
heren,
Wellicht kunt u zich de tv-serie Ti-Ta-tovenaar herinneren.
In die tv-serie speelde eer. boertje mee en dat had iedere
keer als er iets vreemds gebeurde als spreuk: "Het is alle
maal wel heel normaal, maar een mens staat er toch van te
kijken". Aan die spreuk moet ik de laatste tijd nog wel eens
Blad 37
Verslag van de raadsvergadering van 31 mei 1999
denken, bijvoorbeeld als ik tv-programma's zie op gewone
tijden waarin men doodleuk een hond onthoofd, een rolstoel
aan een penis rondtrekt of zijn hoofd in een emmer stopt en
daar rotjes in laat afgaan. Dat was na vijf minuten sappen
om kwart voor tien 's avonds. Ik moet wel eens aan die
spreuk denken als je de soaps beziet, schelden, vloeken, be
drog, overspel, diefstal, lichamelijk en geestelijk geweld,
worden ons als sensationeel voorgeschoteld. Hoe schokkender,
hoe beter en hoe hoger de kijkcijfers.
Ik moet aan die spreuk denken als ik zie hoe politieagenten
bij het uitoefenen van hun functie worden aangevallen door
het publiek en ik moet er aan denken als ik jongeren van 13
a 14 jaar 's nachts om drie uur in Leeuwarden uit de disco
zie komen om op weg te gaan naar laten wij hopen huis.
Dit is voor een aantal mensen misschien heel normaal, maar
de meeste mensen staan er denk ik toch van te kijken. Vinden
wij niet teveel normaal wat niet normaal zou moeten zijn?
Jongeren worden steeds meer aan hun lot overgelaten, zij
moeten het zelf maar uitzoeken. In veel, wat men dan noemt,
moderne gezinnen kiest de ouder eerst voor zichzelf, hun le
ven mag door het hebben van kinderen niet veranderen. Zowel
tijdens het werk als daarna, tijdens de noodzakelijke ont
spanning, wordt het kind bij anderen ondergebracht. "Mijn
kind is vrij makkelijk, het past zich snel aan", zegt men
dan. Ja, hij moet wel. Maar wat zijn de gevolgen voor de so
ciaal emotionele en affectieve ontwikkeling voor het kind?
Overigens, het valt die ouders niet te verwijten, zij worden
tot die keuze door de maatschappij min of meer gedwongen.
Ouders die wel veel tijd en aandacht aan hun kinderen geven,
zien de opvoeding zwaar onder druk staan van de desopvoeding
van de tven de overcompensatie in extreme cadeaus en uit
jes van ouders, die de liefde van het kind niet gewoon ver
kregen hebben en die dus maar proberen te kopen.
Vele scholen zijn leerfabrieken geworden, waar steeds eerder
en steeds meer geleerd moet worden. Niet het kind staat meer
centraal, maar het rapportcijfer van de school zelf. En ook
de school ziet dat zij tegen wat Jerry Springer leert en aan
anderen in de samenleving geen dam kan opwerpen. Zij doet
wat ze kan, roeiend met de riemen die ze heeft, maar ook
daar - zeker in het voortgezet onderwijs met zijn studiehuis
- is het "het is jouw opleiding en je moet het zelf maar
uitzoeken"
De samenleving heeft jaren terug al de keuze gemaakt dat al
les moest kunnen. Iemand die zei: 'dat hoort niet', werd als
ouderwets, conservatief en intolerant in de hoek gezet. En
de samenleving zei en zegt: 'als mensen dat nu willen, dan
moeten zij dat toch zelf weten, dat is mijn zaak toch niet'
Iedereen doet en mag doen wat hij zelf wil.
En waarom ook niet? Wat heeft zij of hij te verliezen? Ie
dereen weet dat experimenteergedrag alleen gecorrigeerd
wordt wanneer er bij het te ver gaan een sanctie is en dan
niet zozeer een financiële maar met name een verlies aan
