Blad 28 Verslag van de raadsvergadering van 9 april 2001 een hoog masculien gehalte heeft - je zult ons drie ambiti euze vrouwen nog missen - heeft het Hare Majesteit behaagd om niet alleen haar verjaardag op 30 april in Meppel te vieren, maar tevens zul je de primeur smaken van het eerste officiële bezoek van haar aanstaande schoondochter, Maxima Zorreguieta. Ik wens je vurig toe dat het nationale drama van de MKZ geen spelbreker zal zijn. Overigens, Meppel het eerste bezoek van Maxima, zal Leeuwarden na de zomervakan tie door het kroonprinselijk paar worden bezocht, hetgeen de particulier secretaris van Prins Willem Alexander mij vanmiddag heeft bevestigd. Bij een afscheid hoort een cadeau. Voor jou op eigen ver zoek, wat zal het zijn, hoe kan het ook anders, een accor deon. Toen ik hoorde dat je wens een trekzak was, heb ik me verdiept in de mogelijke diepere betekenis van die trekzak. Is Peter misschien een grote liefhebber van Malando en zijn Spaanse tango-orkest of zou zijn voorkeur uitgaan naar de zwoele klanken van de bandoneon van Astor Piazzolla? Ten slotte bedacht ik me: hij kiest als symbool van zijn zijn een ^trekzak'Immers, er komt alleen muziek uit een accor deon door eenvoudigweg, je weet het, te duwen en te trek ken. En dat deed je ook tijdens je wethouderschap. Hier du wen en daar trekken. Voor zowel een accordeonbespeler als een wethouder is het wel van belang de juiste toon weten te vinden. Duw je te hard, dan is de toon vervormd. Trek je te weinig, dan wordt de toon vals. Maar zit er een lek in de balg, dan hoor je nog slechts heel zacht een steunend ge blaas. Met deze metafoor wil ik afsluiten en wens ik jou, samen met Selma, heel veel succes toe in Meppel! Dank u wel De heer Van Olffen: Mijnheer de wethouder, mijnheer Den Oudsten, Peter, als nestor van de raad, mag ik het woord voeren ter gele genheid van jouw afscheid als lid van de raad. Na alle ver rassingen van de afgelopen week, kon deze verrassing voor mij er nog wel bijMaar ik vind het ook wel heel erg leuk, mede omdat wij tegelijk in 1986 zijn begonnen. Wij zijn dus van dezelfde lichting. Wij kwamen in de raad via een grote verkiezingsoverwinning van de Partij van de Arbeid, 18 zetels, bijna de absolute meerderheid. Het leek eerst zelfs op 19 zetels, maar de stemmen bleken niet goed geteld, 18 zetels dus. Om nu even terug te kijken hoe het in die tijd was, die 18 zetels wer den behaald ondanks een als dodelijk ervaren uitspraak, en kele dagen voor de verkiezingen gedaan door de toenmalige lijsttrekker Janny Vlietstra, waarin zij in een interview aangaf een college met PAL wel te zien zitten. Een uit spraak die, gezien de toenmalige politieke verhoudingen, ais een bom insloeg. Paniek alom in de campagnecommissie. Blad 29 Verslag van de raadsvergadering van 9 april 2001 Maar achteraf bleek het enorm mee te vallen. Een grote fractie dus met veel nieuwe leden. Je was toen binnen de Partij van de Arbeid een volslagen onbekende. Toen ik voor de eerste keer in de Alma Tade- mastraat een Rode Peper moest bezorgen had ik nog nooit van je gehoord. Ja, ja, ik stam nog uit de foldercultuur, eerst folderen, daarna pas de raad in. Maar dit terzijde. In die beginperiode was je vrij rustig. Zoals je ooit eens tegen mij zei: "Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom". Wij hadden wel veel persoonlijk contact in die tijd. Scha ken op zondagavond onder begeleiding van pianomuziek van John Field. In mijn herinnering won ik de meeste partijen. Voor de objectiviteit van deze uitlating wil ik niet in staan Al snel echter, ontwikkelde jij je als een strateeg, en voerde je de discussies altijd op hoofdlijnen. Grote onder werpen waren de discussies rond het gymnasium, het Stads kantoor en de daaruit voortvloeiende collegecrisis in 1995. De besluitvorming rond de bouw van een nieuw Stadskantoor is door jou nog aanzienlijk vertraagd. Eerst moesten we het oude Aegon-gebouw nog maar eens gaan bekijken of het echt niet kon worden aangepast. Dat bleek dus niet te kunnen. Binnen een aantal jaren groeide jij uit tot een leidingge vend fractielid, wiens mening vaak bepalend was voor de lijn van de fractie, wat dan uiteindelijk ook resulteerde in het wethouderschap. Tijdens het wethouderschap kwam je met zaken in aanraking waar je persoonlijk misschien iets anders over dacht en ze ker in de beginperiode, maar omdat de processen al in een vergevorderd stadium verkeerden, voerde je deze zaken loy aal uit. Ik denk hierbij aan de discussies rond de bouw van de blok kendozen op de Wissesdwinger en vooral de Bullepoider. Dat moet ook een emotionele zaak voor je zijn geweest. Je bent opgegroeid in Snakkerburen en we zijn geneigd het gebied, waar je je jeugd hebt doorgebracht, het liefst onaangetast te willen laten. Maar een stad die een grote ontwikkeling doormaakt, kan niet alles ontzien en moet zich kunnen ont wikkelen, daar waar dat mogelijk is. De burgemeester heeft dat ook al gememoreerd, je hebt getoond je nek te durven uitsteken. Daarmee heb je kritiek over je afgeroepen, maar ook bewondering en respect. Je kan overigens moeilijk tegen kritiek. Als je linker wenkbrauw omhoog gaat, moet je oppassen, want dat duidt op verontwaardiging of op een zekere mate van ongenoegen. De veroorzaker van dit leed wordt vervolgens toegesproken, nooit geschoffeerd, maar uitgedaagd zich nader te verkla ren Aan de andere kant was je nooit te beroerd om extra infor matie te verschaffen en een punt voor de zoveelste keer in de commissie te bespreken. Ik kom daar later nog op terug. Ook heb je de neiging je te bemoeien met zaken, waar je

Historisch Centrum Leeuwarden

Raadsverslagen van de gemeente Leeuwarden, 1865-2007 (Notulen) | 2001 | | pagina 15