Blad 28
Verslag van de raadsvergadering van 9 april 2001
een hoog masculien gehalte heeft - je zult ons drie ambiti
euze vrouwen nog missen - heeft het Hare Majesteit behaagd
om niet alleen haar verjaardag op 30 april in Meppel te
vieren, maar tevens zul je de primeur smaken van het eerste
officiële bezoek van haar aanstaande schoondochter, Maxima
Zorreguieta. Ik wens je vurig toe dat het nationale drama
van de MKZ geen spelbreker zal zijn. Overigens, Meppel het
eerste bezoek van Maxima, zal Leeuwarden na de zomervakan
tie door het kroonprinselijk paar worden bezocht, hetgeen
de particulier secretaris van Prins Willem Alexander mij
vanmiddag heeft bevestigd.
Bij een afscheid hoort een cadeau. Voor jou op eigen ver
zoek, wat zal het zijn, hoe kan het ook anders, een accor
deon. Toen ik hoorde dat je wens een trekzak was, heb ik me
verdiept in de mogelijke diepere betekenis van die trekzak.
Is Peter misschien een grote liefhebber van Malando en zijn
Spaanse tango-orkest of zou zijn voorkeur uitgaan naar de
zwoele klanken van de bandoneon van Astor Piazzolla? Ten
slotte bedacht ik me: hij kiest als symbool van zijn zijn
een ^trekzak'Immers, er komt alleen muziek uit een accor
deon door eenvoudigweg, je weet het, te duwen en te trek
ken. En dat deed je ook tijdens je wethouderschap. Hier du
wen en daar trekken. Voor zowel een accordeonbespeler als
een wethouder is het wel van belang de juiste toon weten te
vinden. Duw je te hard, dan is de toon vervormd. Trek je te
weinig, dan wordt de toon vals. Maar zit er een lek in de
balg, dan hoor je nog slechts heel zacht een steunend ge
blaas. Met deze metafoor wil ik afsluiten en wens ik jou,
samen met Selma, heel veel succes toe in Meppel! Dank u
wel
De heer Van Olffen: Mijnheer de wethouder, mijnheer Den
Oudsten, Peter,
als nestor van de raad, mag ik het woord voeren ter gele
genheid van jouw afscheid als lid van de raad. Na alle ver
rassingen van de afgelopen week, kon deze verrassing voor
mij er nog wel bijMaar ik vind het ook wel heel erg leuk,
mede omdat wij tegelijk in 1986 zijn begonnen. Wij zijn dus
van dezelfde lichting.
Wij kwamen in de raad via een grote verkiezingsoverwinning
van de Partij van de Arbeid, 18 zetels, bijna de absolute
meerderheid. Het leek eerst zelfs op 19 zetels, maar de
stemmen bleken niet goed geteld, 18 zetels dus. Om nu even
terug te kijken hoe het in die tijd was, die 18 zetels wer
den behaald ondanks een als dodelijk ervaren uitspraak, en
kele dagen voor de verkiezingen gedaan door de toenmalige
lijsttrekker Janny Vlietstra, waarin zij in een interview
aangaf een college met PAL wel te zien zitten. Een uit
spraak die, gezien de toenmalige politieke verhoudingen,
ais een bom insloeg. Paniek alom in de campagnecommissie.
Blad 29
Verslag van de raadsvergadering van 9 april 2001
Maar achteraf bleek het enorm mee te vallen. Een grote
fractie dus met veel nieuwe leden.
Je was toen binnen de Partij van de Arbeid een volslagen
onbekende. Toen ik voor de eerste keer in de Alma Tade-
mastraat een Rode Peper moest bezorgen had ik nog nooit van
je gehoord. Ja, ja, ik stam nog uit de foldercultuur, eerst
folderen, daarna pas de raad in. Maar dit terzijde.
In die beginperiode was je vrij rustig. Zoals je ooit eens
tegen mij zei: "Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom".
Wij hadden wel veel persoonlijk contact in die tijd. Scha
ken op zondagavond onder begeleiding van pianomuziek van
John Field. In mijn herinnering won ik de meeste partijen.
Voor de objectiviteit van deze uitlating wil ik niet in
staan
Al snel echter, ontwikkelde jij je als een strateeg, en
voerde je de discussies altijd op hoofdlijnen. Grote onder
werpen waren de discussies rond het gymnasium, het Stads
kantoor en de daaruit voortvloeiende collegecrisis in 1995.
De besluitvorming rond de bouw van een nieuw Stadskantoor
is door jou nog aanzienlijk vertraagd. Eerst moesten we het
oude Aegon-gebouw nog maar eens gaan bekijken of het echt
niet kon worden aangepast. Dat bleek dus niet te kunnen.
Binnen een aantal jaren groeide jij uit tot een leidingge
vend fractielid, wiens mening vaak bepalend was voor de
lijn van de fractie, wat dan uiteindelijk ook resulteerde
in het wethouderschap.
Tijdens het wethouderschap kwam je met zaken in aanraking
waar je persoonlijk misschien iets anders over dacht en ze
ker in de beginperiode, maar omdat de processen al in een
vergevorderd stadium verkeerden, voerde je deze zaken loy
aal uit.
Ik denk hierbij aan de discussies rond de bouw van de blok
kendozen op de Wissesdwinger en vooral de Bullepoider. Dat
moet ook een emotionele zaak voor je zijn geweest. Je bent
opgegroeid in Snakkerburen en we zijn geneigd het gebied,
waar je je jeugd hebt doorgebracht, het liefst onaangetast
te willen laten. Maar een stad die een grote ontwikkeling
doormaakt, kan niet alles ontzien en moet zich kunnen ont
wikkelen, daar waar dat mogelijk is. De burgemeester heeft
dat ook al gememoreerd, je hebt getoond je nek te durven
uitsteken. Daarmee heb je kritiek over je afgeroepen, maar
ook bewondering en respect.
Je kan overigens moeilijk tegen kritiek. Als je linker
wenkbrauw omhoog gaat, moet je oppassen, want dat duidt op
verontwaardiging of op een zekere mate van ongenoegen. De
veroorzaker van dit leed wordt vervolgens toegesproken,
nooit geschoffeerd, maar uitgedaagd zich nader te verkla
ren
Aan de andere kant was je nooit te beroerd om extra infor
matie te verschaffen en een punt voor de zoveelste keer in
de commissie te bespreken. Ik kom daar later nog op terug.
Ook heb je de neiging je te bemoeien met zaken, waar je