Blad ï-t
Verslag van de raadsvergadering van 3 juli 2001
De voorstanders zien het als een toppunt van tolerantie en
keuzevrijheid, de tegenstanders als toppunt van onverschil
ligheid en gemakzucht. Het homohuwelijk is tot stand geko
men na een lange weg van emancipatie. Voorlichting, ge
sprekken, openheid en respect vormden daar de kernwoorden
bij. Maar het homohuwelijk is alleen een wettelijke erken
ning van gelijkwaardigheid, er is nog een lange weg te gaan
om homoseksualiteit echt geaccepteerd te krijgen in grote
kringen van de samenleving. En gelooft u mij, dan heb ik
het niet zozeer over religieuze groepen, want daar wordt
heel verschillend binnen gedacht, en daar zijn ook hele
grote groepen die die keuze anders gemaakt hebben dan ande
re tot diezelfde groep. Maar ook in niet-religieuze kring
zijn er velen die al deze veranderingen niet kunnen begrij
pen, laat staan innerlijk accepteren. U had zich bewust
moeten zijn van de gevoeligheden, ze waren bekend.
Waarom de zaak op scherp gezet? Waarom ineens zo afgeweken
van de afspraken? U had de voorlichter, op het betreffende
moment, bijvoorbeeld kunnen laten zeggen: "De gemeente is
van mening dat alle ambtenaren op termijn alle wettelijke
taken moeten willen uitoefenen, en de gemeente zal daartoe,
via een uitsterfconstructie, binnen een aantal jaren komen,
en tot die tijd zal er naar een praktische oplossing ge
zocht worden als dat nodig is," dat was geheel conform dat
gene wat wij hadden afgesproken in de commissie.
Maar nee, bij de eerste oprisping van het COC raakt het
college in paniek en laat via een voorlichter alvast het
doodvonnis over de ambtenaar uitspreken, zoals Pieter de
Groot dat omschreef in zijn column "Geen kont in de broek",
en daarmee waren de poppen aan het dansen. Een incident,
dat gelet op de opstelling van de commissie volstrekt onno
dig was. Maar het college vond blijkbaar dat de messen op
tafel moesten komen. Gelijkberechtiging is een principiële
zaak, waar de overheid geen loopje mee moet nemen. Maar in
het tolerante, veel culturen bevattende Nederlandse geldt
ook dat minderheden elkaar ruimte moeten geven om anders te
zijn, zolang dat kan. Dat het COC doorslaat en het conflict
zoekt, is wellicht nog te begrijpen voor hun
belangenbehartiginggroep Zij moeten er nog aan wennen dat
ze nu zelf de tolerantie moeten tonen, die ze jarenlang van
anderen verlangde. Van burgemeester en wethouders hadden we
meer wijsheid mogen verwachten. Nederland, en Leeuwarden
daarin zeker, presenteert zich graag als een land en een
stad van verdraagzaamheid en verlichting. Daarbij kan niet
gelden dat van verdraagzaamheid alleen wordt gevraagd als
de eigen mening minderheid is, en niet gegeven wordt aan
anderen op het moment dat de eigen mening de meerderheid
is
Voorzitter, wij staan nog altijd voluit achter het beleid
dat is vastgesteld. Maar dat betekent ook achter de wijze
waarop dat gerealiseerd zou worden, de uitsterfconstructie
Niemand is uiteindelijk gediend met het aanscherpen van
Blad 15S
Verslag van de raadsvergadering van 3 juli 2001
standpunten en de gevolgen daarvan. De homoseksueel niet,
de leden van religies in Nederland niet, de samenleving
niet en de gemeente Leeuwarden niet. Wij zijn met Staatsse
cretaris van Justitie van mening dat de bestuurders in deze
gemeente zo wijs moeten zijn dat ze het niet onnodig op een
escalatie laten aankomen.
De heer Stoker: Ik denk dat het goed als wij nog even kij
ken naar de historische schets in deze kwestie. Daarbij
zien wij inderdaad dat het grootste deel van de discussie
in deze raad en in commissies vooral is begonnen bij de be-
grotingsraad van 8 november 1999, waarbij ik een schrijven,
een fractienotitie, aankondigde over deze kwestie.
Ik deed dat, omdat ik in de pers berichten had vernomen dat
het college er een besluit over genomen had, terwijl ik dat
besluit nergens terug kon vinden, althans niet op schrift.
Op 14 december 1999 heb ik het college de fractienotitie
over dit onderwerp doen toekomen en op 26 januari 2000
volgde er een gesprek tussen de burgemeester en mij over
deze kwestie en deze notitie. Op 27 januari 2000 is het on
derwerp toen besproken in de Commissie Welzijn naar aanlei
ding van het toen voorliggende herijking
emancipatieactiviteiten. Op 20 juni 2000 kreeg het college
een ambtelijk advies om naar aanleiding van mijn schrijven
de bestaande beleidslijn te handhaven, om dit advies voor
te leggen aan de Commissie Welzijn, dit wordt de Commissie
Bestuur en Middelen van 12 juli 2000, en daarbij de
GPV/RPF/SGP-fractie en het COC per brief te antwoorden.
Op 12 juli 2000 concludeert de voorzitter van de commissie
dat de fracties van NLP, VVD, PvdA, PAL/GroenLinksD66 en
CDA akkoord gaan met het collegevoorstel, terwijl de frac
tie van GPV/RPF/SGP tegen is.
Gelukkig kunnen standpunten wijzigen. Dat geldt echter niet
voor onze fractie. Het is, zoals de heer Jacobse zei, dan
zou dat destijds een grote meerderheid van deze raad ak
koord mocht zijn met de conclusie, die toen door de commis
sie is getrokken, dat gold niet voor onze fractie en dat
geldt niet voor onze fractie.
Als de belangenorganisatie COC haar zin krijgt, en daar
lijkt het wel op, dan worden verschillende groepen Neder
landers uitgesloten van de mogelijkheid op te treden als
ambtenaar van de Burgerlijke Stand. Al enige tijd is het
COC bezig gemeenten te bewegen trouwambtenaren die weigeren
homohuwelijken te sluiten te ontslaan en in elk geval geen
nieuwe gewetensbezwaarden te benoemen. Dat zal betekenen
dat in elk geval orthodoxe rooms-katholieken, behoudende
protestanten, orthodoxe joden en moslims voortaan uitgeslo
ten zijn van het bekleden van deze functie. Een groot aan
tal gemeenten heeft in reactie op het COC-verzoek te kennen
gegeven dat gewetensbezwaarde sollicitanten in de toekomst
geen kans meer maken. Dat geldt voor het overgrote deel van
