Blad 22
Verslag van de raadsvergadering van 10 juni 2002
belegd door de CHF in de wijk, waar wel plannen zijn gepre
senteerd waar wij kennis van hebben kunnen nemen, maar of
ficieel is er helemaal niets bekend. En wij vragen ons af
in welke mate de serieusheid van deze plannen nu genomen
moet worden. Wat mogen we verwachten van de CHF, van de mo
dellen die gepresenteerd zijn? Dat zouden wij heel graag
willen weten. In de commissie heb ik gevraagd om misschien
op hele korte termijn nog eens met de woningbouwcorpora
ties, dat deden we in principe ook ieder jaar een keer, in
contact te treden. Dat we misschien uit die monde dan ook
wat kunnen horen.
De risico's in verband met de samenhang, daar wou ik nog
één opmerking over maken. Wij willen graag van u een garan
tie horen dat in ieder geval de aantallen terug te bouwen
woningen wel in de volumes op peil blijven, dat het niet zo
kan zijn dat het straks een wat meer vrijblijvende zaak
wordt
Communicatie algemeen, ik bedoel eigenlijk daarmee te zeg
gen dat als we nu akkoord gaan met dit eerste gedeelte en
we kennen de plannen van het tweede nog in volledigheid,
dat het best zo zou kunnen zijn dat, door geldproblemen of
wat dan ook, er misschien een andere invulling gegeven kan
worden. Wij willen dus garanties dat de volume van het aan
tal te bouwen woningen in ieder geval gegarandeerd is.
Communicatie in het algemeen en dan met name het fysieke
deel dus CHF en NWF, daar wil ik voor pleiten, dat dat ab
soluut gaat verbeteren.
En dan de sociale component, ook daar is de communicatie
niet altijd even sterk, ook de interne communicatie, als
het gaat naar ons zelf toe. De afdeling Welzijn, veilig
heidszaken, stedelijke vernieuwing, je ziet het dat die
drie actoren niet altijd even accuraat met elkaar de plan
nen doornemen. Het kan zo zijn dat tijdens een vergadering
met een ambtenaar van Welzijn bepaalde afspraken gemaakt
worden, een week later vinden soortgelijke gesprekken
plaats met iemand van veiligheidszaken, dat de een van de
ander niet weet wat er precies besproken is. Dat vind ik
niet goed en zeker ook naar het wijkpanel maakt dat de men
sen onzeker en wil je de zekerheid geven, dan moet je doen
wat je belooft. Het vergt veel uithoudingsvermogen van de
bewoners en vooral van het wijkpanel.
Dan naar aanleiding van een aantal brieven, die we gekregen
hebben en dan heb ik het met name over de sociale compo
nent. Het is een paar minuten voor twaalf als het gaat over
de problematiek voor wat betreft bepaalde groepen jongeren,
allochtonen, het drugsprobleem. Wij worden zelfs geatten
deerd dat er wapens worden aangeschaft, omdat bepaalde
groepen zelf iets zouden willen ondernemen om in te grij
pen, knokploeg formeren. Kortom, u kent ze allemaal. Ik
weet dat er adequaat op gereageerd is door extra aandacht
Blad 23
Verslag van de raadsvergadering van 10 juni 2002
te geven aan de wijk, maar nogmaals, dit is een zo een
zwaar punt, waarbij we alle aandacht van u vragen en alle
hens aan dek zouden willen om het sociaal beheer, de hand
having daarvan, zo optimaal mogelijk te garanderen.
Dan het laatste punt, het voorbereidingsbesluitWat onze
fractie betreft prima. Er gaat nog even een klein puntje
over de delegatie. De dualisering na 6 maart 2003 is van
zelfsprekend. Tot dit moment kan het dus nog afhankelijk
zijn van de raad wil. Mijn fractie zegt, wat ons betreft is
de delegatie akkoord, maar zou de wethouder ons dan willen
beloven dat hij met aanpassingen, veranderingen, alles wat
te maken heeft met de wijk, de Vrijheidswijk, de commissie
gaarne dan wel wil informeren en op de hoogte wil houden.
De hear Wijmenga: Ik hie it ek sa tared dat ik alle trije
punten tagelyk yn ien kear behannelje soe. Dat behannelut-
stel kaam my goed foar.
De Vrijheidswyk hat de léste tiid behoarlik yn it nijs west
en benammen om't steeds düdliker wurdt dat dy wyk achterüt
giet. We ha léze kinnen, mar it ek hearre kinnen fan de be-
wenners, wat dat foar har betsjut en hoe't soks harren oan-
pakt. Rünom bart yn stêdlike fernijingswiken omtrint itsel-
de. In wyk komt yn byld foar fernijing en de saak fer-
tutearzet. Dat op himsels lukt wer minsken oan en sa liket
it hast, dy tinke dat sa'n wyk in frijplak is dêr't alles
mei wat earne oars ferbean is. Wy hoege net sa fier fuort
foar in foarbyld. Je soene sizze dat we leare fan it ferli-
neDat blykt spitigernöch yn de praktyk net sa te wêzen en
Ljouwert is wat dat oanbelanget net unyk. Fansels, stêdlike
fernijing hat in eigen dynamyk, mar is der nearne neitocht
oer it yn oparbeidzjen mei oare gemeenten en it ministearje
meitsjen fan in kader dat helpe kin om krekt dizze swier-
richheden foar te kommen? Dat soe it kolleezje goed stean
en nim dér it foartou ta. Minsken dy't yn in fernijingswyk
wenje ha rjocht op in leefbere wyk en in feilich wenplak.
Stêdlike fernijing is net allinnich in saak fan stiennen,
mar en miskien noch wol folie mear in saak fan minsken. Wat
dat oanbelanget binne wy ek bliid dat de stipe foar de be-
wenners fuortset wurdt, al is it dreech om dêr ek de al-
lochtoane bewenners by te belüken.
Troch wat oarsaak ek is de Vrijheidswyk wurden wat er is,
fan in wyk dêr't minsken graach wennen, nei in wyk mei in
grut tal leech steande wennings, folie mear dan normaal,
omdat minsken ridlik gau ferhüzje. En om't der gruttere
groepen bewenners mar koart in de wyk wenje, slute se har
net oan by it ferieningslibben en ek de allochtoane bewen
ners lykje bot op harsels te wêzen. In gefolch is dat er
fan sosjale kohesy nauliks sprake is. Guon wennings binne
te lyts en it oanbod fan wennings is sa skraal dat bewen
ners net yn eigen wyk in wenkarriêre ha kinne.
