stand. Indien het netto inkomen na
aftrek van genoemde uitgaven
minder bedraagt dan de door het
Rijk vastgestelde kwijtscheldings
normen, f 1356,voor een echt
paar, f 1195,voor een één
oudergezin en f 885,voor een
alleenstaande, kan kwijtschelding
worden verleend. Deze berekenings
systematiek heeft tot gevolg dat
bij hoge zelf te dragen woonlasten
veeial wel en bij lage zelf te
dragen woonlasten geen kwijt
schelding mogelijk is<
2.
Kan het College aangeven om
hoeveel gevallen het in Leeuwarden
gaat?
2.
In 1989 is een start gemaakt met
het niet langer opleggen van een
aanslag aan personen die een uit
kering ontvangen op minimumniveau
via de toenmalige Gemeentelijke
Sociale Dienst.
Jaarlijks is in 1989 en 1990 in
plm. 3900 gevallen geen aanslag
meer opgelegd voor onroerend-goed-
belasting en afvalstoffenheffing.
Tevens is in beide jaren in plm.
500 gevallen kwijtschelding ver
leend naar aanleiding van een
daartoe strekkend verzoek.
Voordien werd jaarlijks in plm.
2000 gevallen kwijtschelding
verleend.
Als gevolg van de nieuwe In-
vorderingswet wordt in 1991 nog in
plm. 1700 gevallen afgezien van
het opleggen van een aanslag on-
roerend-goedbelasting en wordt in
plm. 1300 gevallen geen afval
stoffenheffing in rekening ge
bracht.
Personen die sinds 1989 niet meer
en nu weer wel een aanslag ont
vangen kunnen zelf kwijtschelding
aanvragen. Vooraf kan niet worden
aangegeven of en in welke mate
daadwerkelijk tot kwijtschelding
kan worden overgegaan. Dit is met
name afhankelijk van de zelf te
dragen woonlasten.
3.
Is het college met ons van mening
dat e.e.a. voor veel Leeuwarders
met een inkomen op bijstandsniveau
onaanvaardbare gevolgen zal
hebben?
3.
Het is juist, dat voor een belang
rijk deel van de personen aan wie
nu weer een aanslag opgelegd wordt
een lastenverzwaring kan optreden.
Bovendien zullen door de be
vriezing van de kwijtscheldings
normen minder personen voor kwijt
schelding in aanmerking kunnen
komen
Deze lastenverzwaring wordt
overigens door het rijk acceptabel
geacht, gelet op het uitgangspunt
dat de kwijtscheldingsnormen op
90% van de bijstandsnorm gesteld
moeten worden.
Is het College met ons van mening
dat naar oplossingen voor dit
probleem gezocht moet worden in
het kader van het gemeentelijk
minimabeleid en kan zij aangeven
welke mogelijkheden daartoe
voorhanden zijn?
Aangezien de gemeente niet zelf
een inkomenspolitiek kan voeren en
ook niet zelf een soepeler kwijt-
scheldingsbeleid mag hanteren, kan
er geen directe koppeling worden
gelegd tussen de verminderde
mogelijkheden van kwijtschelding
enerzijds en het gemeentelijke
minimabeleid anderzijds.
Gevreesd moet evenwel worden, dat
personen die niet langer in aan
merking komen voor kwijt
scheldingen, vaker en eerder te
maken zullen krijgen met
financiële moeilijkheden. Op
individueel niveau kan dan wel
licht door het leveren van maat
werk bijzondere bijstand en/of
schuldhulp worden geboden.
Tevens kan in dit kader worden
verwezen naar het Plan van Aanpak
Sociale Vernieuwing waarin is aan
gekondigd dat binnen het minima
beleid een herallocatie van
middelen zal plaatsvinden, die als
gevolg van het opheffen van
specifieke fondsen en het aan
scherpen van de normen voor kwijt
schelding van onroerend-goed-
belasting vrijkomen.
Leeuwarden, 23 april 1991
Burgenia€rS£ër^jeR-~Wêthouders van Leeuwarden,
Secretaris,
loco