stand. Indien het netto inkomen na aftrek van genoemde uitgaven minder bedraagt dan de door het Rijk vastgestelde kwijtscheldings normen, f 1356,voor een echt paar, f 1195,voor een één oudergezin en f 885,voor een alleenstaande, kan kwijtschelding worden verleend. Deze berekenings systematiek heeft tot gevolg dat bij hoge zelf te dragen woonlasten veeial wel en bij lage zelf te dragen woonlasten geen kwijt schelding mogelijk is< 2. Kan het College aangeven om hoeveel gevallen het in Leeuwarden gaat? 2. In 1989 is een start gemaakt met het niet langer opleggen van een aanslag aan personen die een uit kering ontvangen op minimumniveau via de toenmalige Gemeentelijke Sociale Dienst. Jaarlijks is in 1989 en 1990 in plm. 3900 gevallen geen aanslag meer opgelegd voor onroerend-goed- belasting en afvalstoffenheffing. Tevens is in beide jaren in plm. 500 gevallen kwijtschelding ver leend naar aanleiding van een daartoe strekkend verzoek. Voordien werd jaarlijks in plm. 2000 gevallen kwijtschelding verleend. Als gevolg van de nieuwe In- vorderingswet wordt in 1991 nog in plm. 1700 gevallen afgezien van het opleggen van een aanslag on- roerend-goedbelasting en wordt in plm. 1300 gevallen geen afval stoffenheffing in rekening ge bracht. Personen die sinds 1989 niet meer en nu weer wel een aanslag ont vangen kunnen zelf kwijtschelding aanvragen. Vooraf kan niet worden aangegeven of en in welke mate daadwerkelijk tot kwijtschelding kan worden overgegaan. Dit is met name afhankelijk van de zelf te dragen woonlasten. 3. Is het college met ons van mening dat e.e.a. voor veel Leeuwarders met een inkomen op bijstandsniveau onaanvaardbare gevolgen zal hebben? 3. Het is juist, dat voor een belang rijk deel van de personen aan wie nu weer een aanslag opgelegd wordt een lastenverzwaring kan optreden. Bovendien zullen door de be vriezing van de kwijtscheldings normen minder personen voor kwijt schelding in aanmerking kunnen komen Deze lastenverzwaring wordt overigens door het rijk acceptabel geacht, gelet op het uitgangspunt dat de kwijtscheldingsnormen op 90% van de bijstandsnorm gesteld moeten worden. Is het College met ons van mening dat naar oplossingen voor dit probleem gezocht moet worden in het kader van het gemeentelijk minimabeleid en kan zij aangeven welke mogelijkheden daartoe voorhanden zijn? Aangezien de gemeente niet zelf een inkomenspolitiek kan voeren en ook niet zelf een soepeler kwijt- scheldingsbeleid mag hanteren, kan er geen directe koppeling worden gelegd tussen de verminderde mogelijkheden van kwijtschelding enerzijds en het gemeentelijke minimabeleid anderzijds. Gevreesd moet evenwel worden, dat personen die niet langer in aan merking komen voor kwijt scheldingen, vaker en eerder te maken zullen krijgen met financiële moeilijkheden. Op individueel niveau kan dan wel licht door het leveren van maat werk bijzondere bijstand en/of schuldhulp worden geboden. Tevens kan in dit kader worden verwezen naar het Plan van Aanpak Sociale Vernieuwing waarin is aan gekondigd dat binnen het minima beleid een herallocatie van middelen zal plaatsvinden, die als gevolg van het opheffen van specifieke fondsen en het aan scherpen van de normen voor kwijt schelding van onroerend-goed- belasting vrijkomen. Leeuwarden, 23 april 1991 Burgenia€rS£ër^jeR-~Wêthouders van Leeuwarden, Secretaris, loco

Historisch Centrum Leeuwarden

Raadsverslagen van de gemeente Leeuwarden, 1865-2007 (Schriftelijke vragen) | 1991 | | pagina 41