Geen benul Lcovo-TSt-A, i- Ria Kroa ïn mei 1988 kwam ik naar Leeuwarden en na twee jaar vertrok ik weer, opgelucht, in de stellige overtuiging een stadje achter te laten waar niets noemenswaardigs plaats vindt. Er wilde maar niets gebeuren. Gedurende die twee jaar dat ik hier was, be leefde ik maar ëén moment van grote histo rische waarde, dacht ik, en dat was ver van ls;euwarden vandaan, tijdens een uitge kiend getimed uitstapje naar Berlijn: van 7 tot 9 november 1988. Haar werd tenminste geschiedenis geschreven. Ach, de arrogantie van de jeugd. Nu, terug in het noorden, sla ik de artikelen op die ik indertijd zo achteloos neerpende voor het Fïiesch Dagblad, En voor mijn ogen ont vouwt zich een stad die er allang niet meer is. Op kousevoeten schreef de geschiedenis zichzelf geniepig, ik had niks in de gaten; pas nu vallen me de schellen van de ogen en zie ik hoe met het verglijden van de lijd de toen zo alledaags schijnende nieuwtjes re liëf hebben gekregen. Onwetend betrok ik een van de nagelnieu- we, blauwgrijze blokkendoosappartement- jes aan het Zaailand, achter de nog oude Harmonie, Er waren nog maar een paar ouwe pandjes tussen de nieuwbouw. Ik at nog een paar keer in het krakersrestaura n- Ije Mevrouw van Santen, en toen was ook dat weggerestaureerd. Dat daarmee geruis loos de laatste restanten van een rijk i lippn- verleden verdwenen, had ïk niet door rn (eek trouwens ook niemand anders te deren. Men had wel wat anders aan het hoofd. Men maakte zich druk over Herenakkoord, Stedelijk Knooppunt en Pleinafsluitend Gebouw. Grootse woorden die altijd wel goed waren voor een artikel - wie vermoed de hoe snel die termen zouden verstoffen? Neologismen als N'oord Ned, Stadskantoor en FEC' kwamen nog in niemands stoutste dromen voor. Langs de rondweg lagen nog de oude gevels van de Frieslandhal, rookten nog de schoorstenen van de afvalverbran dingsinstallatie en werkten nog de turbines in de enorme hallen van de electriciteits- centrnle, Die kolossen hadden hun langste tijd gehad, en maakten plaats voor de grote verbraving: bedrijven als Bastion, Campa nile, Mac Drive en Maxis zetten ieder een kloon uit hun keten neer langs de uitvals wegen. In hot centrum, dat qua winkelaanbod ook steeds meer een kopie van willekeurig wel ke andere provinciestad werd. zetten stads wachten hun onschuldige eerste schreden, niet wetend dat juist uit Leeuwarder straat geweld jaren later de term zinloos geweld zou voortspruiten. Aegon was nog maar net verhuisd naar een imposant, spiegelpaleis en daarachter verdwenen de gebouwen van de concurrentie in het niet - ui zou dat niet lang zo blijven. Men zocht effectief wraak in (Ie hoogte, maar geen Leeuwarder vermoed de toen dat de skyline mot uiteindelijk twee torens zo drastisch zou veranderen. Met droge ogen schreef ik het allemaal op, het verdwijnen van het een en de komst van het ander. Als er ul sprake was van hart kloppingen, dan had dat alles te maken met deadline-stress en niets met historisch in zicht. Van de importantie van hot Liwwadders of het Frysk had ik al even weinig benul. In alle westerse onnozelheid die iemand maar in zich kan verzamelen, ver-ABN'dc ik alles wat mij als onbegrijpelijk gemompel voor kwam. En zo vond wethouder Bearn Bilker, toen nog voorzitter van de stichting Jonge renhuisvesting Leeuwarden, zichzelf in de krant terug als zijnde een Berend. Ik weet nog precies wat hij zei toen hij mu daarover naderhand onderhield. De Frtextnndhal aan de Heliconweg, 1968

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2000 | | pagina 19