13
De ingang van het Rengerspark aan de Spanjaardslaan kort na de opening
onverlaten er in de jaren negentig het
linkerhandje van gestolen. Dit handje is
later door beeldhouwer Ben van der Geest
vervangen door een nieuw handje, het ver
dwenen handje was naar buiten gericht.
Het nieuwe handje was meer naar binnen
gericht, maar is later door de kunstenaar
vervangen door een handje dat meer op
de oorspronkelijke hand lijkt. Nadat het
nieuwe handje aan het beeld was bevestigd
kreeg het tevens een nieuwe standplaats,
het verhuisde van de vaste wal naar een
plaats in de vijver. Net buiten het park
zijn in de jaren negentig van de vorige
eeuw twee beeldjes van Friese hondenras
sen, stabij en wetterhün geplaatst. Terwijl
in dezelfde periode ook een grote plan-
tenbank van de VW werd geplaatst op
de hoek van de Spanjaardslaan en de
Rengerslaan. Deze plantenbak was afkom
stig van het Stationsplein.
In de noordoosthoek van het park is ook
in de jaren negentig een dam met hek
geplaatst die een, meestal gesloten verbin
ding vormt met de oude begraafplaats.
Goudvissen
Terwijl ik de geschiedenis van het ont
staan van het Rengerspark noteer, komen
er als vanzelf herinneringen aan dit park
in mijn gedachten op. Deze herinneringen
stammen uit de jaren vijftig, als ik, samen
met mijn moeder naar het park ga. Als
men het Rengerspark via de ingang aan
de Spanjaardslaan betrad, kreeg men na
een tiental meters aan de linkerkant een
flink grasveld. Dit grasveld werd door een
hekwerk, bestaande uit ijzeren paaltjes
die met elkaar waren verbonden door twee
ijzerdraden, in twee stukken gedeeld. Alle
kinderen mochten op het gras spelen, maar
ze mochten niet aan de andere kant van dat
hekwerk komen. Want overal in het park
stonden verder bordjes 'verboden het gras
te betreden'. Daar werd dan ook streng op
toe gekeken. Natuurlijk nam ik wel eens
een kijkje aan de andere kant van dat hek,
maar niet verder dan ongeveer een meter.
Want op die leeftijd van vier of vijfjaar was
ik nog zeer gezagsgetrouw. Een andere her
innering is het voeren van de goudvissen
vanaf het brugje. Als ik dan stukjes brood in
het water gooide zag het bijna zwart van de
goudvissen. Tegenwoordig is er geen goud
vis meer te vinden. Over het verdwijnen van
deze goudvissen zijn mij in de loop der jaren
twee verklaringen bekend geworden. De eer
ste verklaring zegt dat ze zijn opgegeten door
de reigers van de naburige begraafplaats,
de tweede verklaring en volgens mij de
meest betrouwbare zegt dat ze in de
strenge winter van 1963 zijn dood
gevroren.
