22 leverancier kruidenier De Wit en hij parkeerde dan zijn zwarte glanzende Buick Eight in de straat. Wij stonden er stilletjes van bewondering omheen als deze bijna uitheemse auto stond te glanzen in het lamplicht. Nu was het zo dat een andere Amerikaanse auto, de Chevrolet van het taxibedrijf op het Koeplein stond geparkeerd, maar Jelle de Vries deed zo lang met deze onverslijtbare klassieker dat hij tot mijn grote verbazing eerder het stuurwiel vernieuwde dan zijn auto. Kapper verhuurt wasmachines Neen, het was de tijd van de fiets als vervoermiddel. Als kind leerde je onder leiding van je vader fietsen met houten blokken op de trappers. Hierdoor werd een dure kinderfiets vermeden. Want geld was schaars in die jaren. Toch sloop de welvaart dichterbij en één van de ver anderingen was de komst van de fiets met hulpmoter. De fietsenmakers Okkema en Ypma gingen die verkopen, en teneinde de verkoop te stimuleren bedachten ze een demonstratiemiddag. Het evene ment trok tientallen mannen, van wie enkelen de vreemde fiets onder soms ver vaarlijke capriolen bestegen. Het Laura/ Sachs motortje onderaan de fiets met de rol op het achterwiel startte door middel van aanlopen, dan 'pakte' de aandrijving en schoot het ding vooruit. De berijder moest dan nog op het zadel! Wij geno ten. Het lange stuk Veestraat was zeer geschikt voor de demonstratie, er was verder toch geen verkeer. Kapper de Jong kreeg ook lucht van de economische moge lijkheden via de uitvindingen die beloof den ons leven te vergemakkelijken. Zo zag de buurt dat tijdens de stille uren van zijn salon de barbier veranderde in een ver huurder van wasmachines, kleine ronde snelwassers. Hij importeerde als eerste in Friesland aluminium Hoovers en stapte al snel over op onder eigen naam gefabriceerde VIGA's, Verhuur Inrichting Gebruiks Artikelen. 'Taxi de Vries' zag het aan en imiteerde zijn buurman. Hij had toch genoeg ruimte achter in zijn Chevrolet. Dat gebruik kostte hem uit eindelijk de bekleding van zijn achter bank. Toen schafte hij een nieuwe auto aan. De eerste schilder van de Veestraat op nummer 10, De Graaf!?), emigreerde naar Canada in de slipstream van weer andere mogelijkheden. Wiebe de Wit bleef kleingrutter. De tijd voor de supermarkt was nog niet aangebroken. Zelfs De Gruy- ter aan de Voorstreek ('en betere waar, en 10%, en het snoepje van de week') was geen zelfbediening. Roerige oudejaarsavond Wij kinderen speelden op de stoep en in de straten en volgden de cyclus van de kinderspelen met de regelmaat van de seizoenen. Een incident dat indruk maakte op de buurt vond plaats op een oudejaarsavond in de beginjaren vijftig. Het betrof de bewoners van Koeplein 33. Hier woonde een niet meer piepjong echtpaar, de heer en mevrouw Boender. De echtgenoot was bewaarder in de Leeu warder gevangenis en fietste in uniform van en naar zijn werk. In die hoedanig heid vertegenwoordigde hij het gezag. En het gezag had voor ons in die jaren een bijna bovennatuurlijke glans. Een fietsen de politieman kon onverwacht toeslaan en de bal van het partijtje straatvoetbal vorderen. Het gras van het Koeplein was verboden terrein; want zoals overal in de stad stond hier het bordje: Verbooden het gras te betreden. De heer Boender was geen politieman maar zijn uniform prik kelde de verbeelding van de jongerein. Die bewuste oudejaarsavond vond dat gevoel een uitlaat toen één van ons een brandend rotje in de klep van de brieven bus stak van de woning aan het Koeplein 33. Mevrouw Boender, door gerucht gealar meerd, bevond zich dicht bij de deur toen het rotje -van Schuurmans natuurlijk- klapte. Het effect van onze daad overtrof onze bedoelingen verre. Het springende stukje vuurwerk had haar voorhoofd getroffen en het bloed uit de snee ver blindde haar ogen. Ze rukte de voordeur open en met de handen ten hemel, krij send als een gemartelde, toonde ze ons haar wonden. Dat was schrikken. Nog voor middernacht liep het plein vol met buren en andere buurtgenoten. De aan stichters waren verdwenen. Ik zat getrof fen thuis. Een vervelend voorval dat de heer Boender niet kon laten passeren. Hij schakelde de politie in. Tegenwoordig verwachten we niet veel resultaat van een dergelijk verzoek, maar in die jaren gol den andere normen en waarden en waren er meer mogelijkheden voor Hermandad In mijn herinnering was het vroeger altijd winter. Hier de glijbaan bij Veestraat 10, met uiterst links weer Bennie de Wit en naast hem het meisje met de muts, een dochter van Wierda de groente boer, met wie ik ooit nog verkering heb gehad

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2004 | | pagina 25