«friar
Lcovor^
26
Steinvoorte een schoenmaker/verkoper
die hier omstreeks 1900 woonde. Ook
Klein Schavernek 12 en 20 hadden grote
terrazzo stoepen in wit met een rood en
bruin kader.
Kleimodellen in de gracht
Nummer 12 was in februari 1893, bij
een publieke verkoping voor ƒ2028 in
het bezit gekomen van stucadoor Jacopo
Fazzi. Aan de gevel, achter de lelijke licht
bak (wie gaf daar toestemming voor
zit verdiept in de muur het oude gestu
kadoorde reclamebord van Jacopo uit
1893. Een stukje muurtaai van vroeger.
De tekst luidde vroeger 'J.G. Fazzi
Stucadoor'. Jacopo Fazzi had uiteraard
zeer goede contacten met de andere Italia
nen. In 1909 stuurt Gaudenzio Begnudini,
een Zwitser en eigenaar van Klein Scha
vernek nummer 14, een ansichtkaart uit
Bignasco, in Zwitserland. Hij schrijft, dat
'Mijnheer Fazzi is hier al aangekomen en
zit bij Guiseppe en zijn vrouw'. De kaart
is gericht aan J.G. Fazzi Stucadoor en
Beeldenfabrikant; Begnudini schrijft dit
in het Nederlands aan de familie Fazzi.
Op de voorkant staat Hotel du Glacier
afgebeeld, een hotel waar je voortreffelijk
forel kon eten, vers gevangen uit de Mag-
gia die achter het hotel stroomt. Ook de
private stoep van het huis nummer 12 was
zogezegd, ingelegd in terrazzotechniek,
waarschijnlijk door Carlo Zanoli. Na de
dood van Jacopo's vrouw Geeske Jansen,
in 1930, verkochten de erven op 11 juli
1930 het pand voor 7500 aan de bekende
koopvrouw en antiquair Hiltje Pruis. Zij
veranderde de tekst op het reclame bord
in 'Antiquiteiten'. Volgens overleveringen
werden vele kleimodellen die waren ach
tergebleven door haar in het Schavernek
gekieperd waar ze oplosten in het water.
Gegoede burgers in geboortedorp
Klein Schavernek 14, uit 1892, was
het rijker gebouwde tweelingpand van
nummer 12. Het werd in 1896 aangekocht
door Guiseppe Laloli en Carlo Zanoli
Omstreeks 1910 vertrok de toen 47-jari-
ge Laloli weer naar Zwitserland en was
daar jaren Sindaco (burgemeester) en
voorzitter van het parochiebestuur van
Gordevio. Hij overleed daar in 1944 op
81-jarige leeftijd. Ook Carlo Zanoli schoor
steenveger en mozaïekwerker vertrok in
Jacopo Guisto Hettema (1903-1999) kleinzoon
van Jacopo Fazzi Collectie Hans Jorna
Achterzijde van een ansichtkaart uit Bignasco,
in 1909 verstuurd door Gaudenzio Begnudini.
Hij schrijft: 'Mijnheer Fazzi is hier al aange
komen en zit bij Guiseppe en zijn vrouw'. De
kaart is gericht aan J.G. Fazzi, Stucadoor en
beeldenfabrikant Collectie Hans Jorna
Het dorp Bignasco in Zwitserland in 2001, uit
dit dorp kwamen veel Leeuwarder Italianen
Collectie Hans Jorna
1921 weer naar zijn geboortegrond. Na de
lagere school was hij op 12-jarige leeftijd
samen met andere streekgenoten naar
Leeuwarden gekomen. Op latere leeftijd
werd hij door zijn grote witte baard in
Zwitserland ook wel liefkozend, detto il
Barba, 'de baard' genoemd. En de kinde
ren in Gordevio noemden hem 'de echte
Sint-Nicolaas'. Carlo Zanoli was een
integer mens. Hij werd bij zijn terugkeer
in Zwitserland voorzitter van de herin
deling van de landerijen, was vele jaren
gemeenteraadslid, lid van het parochie
bestuur en voorzitter van het patriciaat.
In 1948 op zijn 80ste kwam hij nog een
maal naar zijn geliefde Leeuwarden.
Bij zijn overlijden in 1957 waren vele
bestuurders aanwezig waaronder leden
van de Raad van State. Carlo werd
89 jaar. In 1908 verkochten Laloli en
Zanoli Klein Schavernek 14 aan hun
vriend en collega schoorsteenveger
Gaudenzio Begnudini. Ook Gaudenzio
kwam al vroeg, op zijn elfde, in 1872
naar Leeuwarden. Hij werkte hier ruim
40 jaar en was een bekende verschijning
in Leeuwarden. Nazomers was hij bij
zijn vrouw, om in februari weer naar
Leeuwarden terug te keren voor het
roet vrijmaken van de rookkanalen. Hij
werkte vooral voor het patriciaat en
kende de Sminia's, de Harinxma's, de
van Welderen-Rengers persoonlijk en
ook de toenmalige burgemeester van
Leeuwarden, Zimmerman. Na terug
keer in zijn geboortedorp Bignasco, in
Valle-Maggia waar ook Cordevio ligt,
bekleedde hij 24 jaar lang het ambt
van Sindaco. Zimmerman en zijn vrouw
per trein op doorreis in Zwitserland
bezochten eens hun vroegere schoor
steenveger. Gaudenzio bleek niet thuis
te zijn. Bij zijn terugkeer vertelde zijn
vrouw dat er een Nederlandse heer en
mevrouw waren geweest. Hij spoedde
zich naar het stationnetje waar de fami
lie Zimmerman al in de trein zat. Met
'burgermeesterlijke' macht liet hij de
trein wachten en kon zo in onberispelijk
Nederlands, doorspekt met O, ja ju, zich
een paar minuten met zijn edelachtbare
collega onderhouden.
Hij overleed op 76-jarige leeftijd in 1937.
In het pand Schavernek 14 herinneren
binnen nog enkele delen van (beschilder
de) betimmeringen en stucwerk aan deze
tA»;
ié*
